Czy można uruchomić płytę główną w wodzie destylowanej?

Przeczytałem, że woda destylowana nie przewodzi prądu. Innymi słowy, oznacza to, że możemy zanurzyć w nim urządzenia elektroniczne, takie jak PC / laptopy i uruchomić je bez problemu. Nie widziałem wiele informacji na ten temat w Internecie, ale powinno to być możliwe.

Czy naprawdę możesz uruchomić komputer w wodzie destylowanej? Nie wiem, czy możesz, ale myślę, że gdybyś mógł, zacznie rdzewieć / korodować za kilka dni. ;)

Zrobiłem to. Nie rób tego

Jako test ustawiłem komputer w akrylowej obudowie z dobrej jakości wodą destylowaną i tanią płytą główną, tylko z radiatorami (bez wentylatorów / części ruchomych). Wyczyściłem wnętrze obudowy alkoholem izopropylowym, myśląc, że usunie wszelkie istniejące zanieczyszczenia.

W ciągu dnia lub dwóch zauważyłem, że wszystkie styki / części metalowe na płycie zaczęły rdzewieć. Nawet stal nierdzewna na obudowie dysku SSD zaczęła rdzewieć. Kolejny dzień później płyta główna zmarła. Kiedy usunąłem płytę główną, będąc po raz pierwszy fizycznie usuniętym (bez wentylatorów), ogromna chmura cząstek rdzy odpadła i nadała wodzie piękny brązowy kolor.

Trzymaj się czegoś, z czym metalowe części mogą się przyjaźnić, np . Oleju mineralnego .

Tak to jest. Prowadzenie komputera w wodzie destylowanej nie stanowi problemu.
Jednak utrzymanie destylowanej wody jest prawie niemożliwe.

Gdy tylko zanieczyszczenia zanieczyszczą wodę nawet w bardzo małych ilościach, woda zacznie korodować i otrzyma wystarczającą ilość zanieczyszczeń jonowych, woda przestanie być izolatorem i stanie się bardzo dobrym przewodnikiem.

To zabija komputer.

Teraz różni ludzie mówią różne rzeczy w odniesieniu do czasu, jaki zajmuje woda, aby wystarczająco zanieczyścić wodę, aby spowodować problemy, ale prawie we wszystkich przypadkach jest to w ciągu tygodni w zamkniętych środowiskach, dni otwarte.

Olej mineralny jest znacznie lepszą alternatywą dla zanurzonej budowy.

Byłbym bardzo zaskoczony, gdyby to rzeczywiście działało, nawet przez sekundę. Płyty główne mają dość wysokie częstotliwości, a routing PCB jest misternie zaprojektowany w celu zminimalizowania pojemności, aby mogły one przenosić te sygnały.

Zmiana płynu otaczającego płytę z powietrza (stała dielektryczna = 1.00059) na wodę (80,4) może wprowadzić wiele pojemności, które nie zostały zaprojektowane i byłyby znacznie poza tolerancją, szczególnie w przypadku kanałów takich jak procesor na pamięć RAM . Dodatkowa pojemność po prostu nie pozwoliłaby na przełączenie sygnału wystarczająco szybko, aby móc niezawodnie przesyłać dane. Nawiasem mówiąc, olej mineralny ma stałą dielektryczną 2,1, o wiele mniejszą pojemność niż woda, a niektórym ludziom udało się zanurzyć.

Jeśli robisz to, aby wszystko przetaktować, to wyższa stała dielektryczna działa przeciwko temu, zmniejszając maksymalną częstotliwość, na której może działać płytka.

Komputery Cray nie miały prawie takich samych wyzwań w zanurzeniu, ponieważ najwyższy sygnał częstotliwości podstawowej na płycie wynosił 125 MHz, a współczesne maszyny potencjalnie mają sygnały ~ 4000 MHz, przy wspólnej pamięci RAM nieco poniżej 2000 MHz, z harmonicznymi sięgającymi> 5x podstawy dokładnego kształtowania fali.

Zgadzam się z innymi tutaj, którzy zauważyli, że metale są słabo rozpuszczalne w wodzie (zwłaszcza miedzi), więc woda natychmiast zacznie przewodzić. Różnice napięć spowodowałyby również elektrolizę w wodzie i wytwarzanie H2 + O2, a także wtłaczanie jonów do roztworu wodnego.

Nie mogę mówić o zużyciu wody, ale lata temu wprowadzono układ chłodzenia cieczą za pomocą fluorinert. To zostało zrobione na kredce 2 i 3, jak sądzę. Poniższy fragment kodu można znaleźć na wikipedii . Miałem okazję zobaczyć, jak cray-3 działa w zbiorniku z fluorinertem całkowicie zanurzonym w płynie, podobnie jak akwarium.

Karty zostały spakowane jeden na drugim, więc wynikowy stos miał tylko około 3 cali wysokości. Przy takiej gęstości nie było mowy, aby działał jakikolwiek konwencjonalny system chłodzony powietrzem; było za mało miejsca na przepływ powietrza między układami scalonymi. Zamiast tego system byłby zanurzony w zbiorniku nowej obojętnej cieczy z 3M, Fluorinert. Ciecz chłodząca była przepychana na boki przez moduły pod ciśnieniem, a prędkość przepływu wynosiła około jednego cala na sekundę. Ogrzaną ciecz ochłodzono za pomocą wymienników wody lodowej i zawrócono do głównego zbiornika. Prace nad nowym projektem rozpoczęły się na dobre w 1982 r., Kilka lat po pierwotnej dacie rozpoczęcia.

Wydaje się, że czysta woda nie spowodowałaby żadnych problemów elektrycznych ze względu na swoje właściwości izolacyjne, a ponadto sugeruje się, że chcesz wody dejonizowanej, ale problemy, które powstają, są tylko częściowo spowodowane wprowadzeniem zanieczyszczeń (np. Minerałów, soli, metali, itp.). Nawet jeśli można zagwarantować, że żadne zanieczyszczenia nie dostaną się do wody, problemy są nieuniknione ze względu na autionizację wody. Woda neutralna nie pozostaje neutralna.

Ponieważ woda (w połączeniu z tlenem, który jest zawsze w wodzie, przenoszona z powietrza do pewnej równowagi) powodowałaby korozję części metalowych, należy zapobiegać bezpośredniemu kontaktowi części metalowych z wodą.

Można to zrobić przez pomalowanie elementów w wodoodpornym wykończeniu. Dokładnie w tym celu istnieje kilka powłok chroniących podzespoły elektryczne przed wodą. Chociaż farby te przeznaczone są do sporadycznej rosy, niektóre z nich działają całkiem dobrze w przypadku całkowitego zanurzenia.

Trzeba tylko upewnić się, że wykończenie nie zrywa potrzebnych styków (wystarczy spryskać farbą po podłączeniu wszystkich potrzebnych wtyczek) i nie przestaje chłodzić (np. Trzymać farbę z dala od procesora ciepła lub przeszlifować na bardzo cienką warstwę tam).

Chociaż niektóre specjalne, chwalone farby nie wydają się zapewniać długoterminowej ochrony (patrz tutaj: http://hackaday.com/2013/12/26/neverwet-on-electronics/ ), bardziej proste spraye z tworzyw sztucznych lub farby na bazie żywicy na bazie żywicy epoksydowej może zrobić, jeśli warstwa jest wystarczająco gruba.

H2O   

nie przewodzi prądu, jednak bardziej przypomina wodę destylowaną

H2O  <-> H20 + H + OH

W rzeczywistości procent jonów jest naprawdę niski

tylko 10 ^ -7

Więc co o 10.000.000 cząsteczki wody trzeba również Hi to OHjon. (Jeśli pamiętam, że poprawiłem swoje badania nad pH, na wypadek, że się mylę, daj mi znać, że odświeżę książkę lub obejrzę wikipedię)

ale wystarczające, aby powodować problemy w długim / krótkim okresie (w zależności od natężenia prądu i pól magnetycznych)

A tutaj potrzebujesz tylko minimalnej różnicy potencjałów, aby spowodować, że woda zostanie poddana elektrolizie, dlatego jony zostaną wyciągnięte z wody dzięki polu magnetycznemu i będą reagować z metalowymi częściami.

W rzeczywistości masz jony wewnątrz wody, które nadal mogą przenosić ładunek (a więc elektryczność, nawet przy niskich prądach), i pomimo tego, że jakiekolwiek pole magnetyczne, nawet minimalne spowoduje oddzielenie jonów od wody, a tym samym zaatakuje dowolną część metalową (ponieważ części również różne metale działają jak anoda katodowa)

W rzeczywistości woda działa korozyjnie na metale nawet bez prądu (cóż technicznie metale wytworzą prąd, nawet jeśli nie są podłączone do źródła zasilania), ale prąd może przyspieszyć / złagodzić korozję (oczywiście ponieważ części komputerowe nie są do tego przeznaczone, jest prawdopodobne, że część komputerowa zapewni dokładny prąd w celu przeciwdziałania korozji, a zatem spowoduje korozję.