Jaki jest najlepszy sposób udostępniania plików między systemem Linux a Windows 7 na komputerze z podwójnym lub wielokrotnym uruchomieniem?

Właśnie dostałem nowy komputer i zastanawiam się, jak go skonfigurować.

Mam Win7 HP i prawdopodobnie zainstaluję na nim co najmniej jakąś wersję Ubuntu, aby mieć podwójny rozruch. W przyszłości mogą pojawić się także inne dystrybucje Linuksa.

Mam dysk twardy o pojemności 1 TB i mam pytanie, jaki jest najinteligentniejszy sposób udostępniania plików we wszystkich systemach operacyjnych? W jakim formacie?

Myślałem o ~ 100 GB na Windows dla aplikacji i gier itp. ~ 20-50 GB na Ubuntu i jakiejś trzeciej partycji, gdzie przechowuję moje wspólne pliki, takie jak multimedia, zdjęcia, dokumenty, pliki do pobrania i inne, zajmując resztę wolnego miejsca.

Jakim systemem plików powinna być partycja współdzielona?

Czy istnieje jakiś sprytny sposób, aby katalogi domowe systemu Windows i katalogi domowe systemu Linux wskazywały to samo miejsce na partycji współdzielonej, czy byłoby zalecane, aby po prostu je rozdzielić?

Najłatwiejsza rzecz - udział sieciowy nas, który będzie działał zarówno na jednym, jak i na dysku USB!

Poza tym, ponieważ Ubuntu może czytać z NTFS, ale Windows nie może czytać z EXT2 / 4 itp.

W twojej konfiguracji osobiście miałbym partycję 50 GB dla Ubuntu, a następnie masz wybór:

Reszta dla systemu Windows i po prostu uzyskaj dostęp do partycji NTFS z Ubuntu (która powinna działać) lub utwórz nowy dysk o pojemności kilku GB, sformatuj w NTFS lub Fat32 i użyj do udostępniania plików.

Osobiście nie chciałbym udostępniać katalogów domowych między systemami operacyjnymi, może to działać - ale w moich książkach prosi o kłopoty później.

Jeśli chodzi o interoperacyjność, FAT32 jest tym, który najprawdopodobniej „po prostu działa”. Jednak implementacja systemu plików NTFS w systemie Linux jest dość solidna, więc wystarczy partycja NTFS lub FAT32.

Możesz także zainstalować sterownik ext w systemie Windows, aby w razie potrzeby uzyskać dostęp do partycji linux

Miałem dokładnie ten sam problem, co teraz.

• Maszyny wirtualne nie są dla mnie opcją, ponieważ jestem programistą i potrzebuję dostępu do fizycznego sprzętu.
• FAT nie spełnia moich wymagań, ponieważ często muszę tworzyć obrazy DVD - utknąłem z tym (FAT32 zezwala tylko na pliki o maksymalnym rozmiarze 4 GB).
• Nie chciałem używać NTFS, ponieważ natywna obsługa Linuksa nie jest kompletna (zapis nie jest w pełni obsługiwany), a sterownik NTFS-3G zużywa zbyt wiele zasobów - pobieranie pliku z Internetu za pomocą łącza 100Mbit prawie zawiesza mój Rdzeń i3.
• ext3 / 4 byłoby dobrym rozwiązaniem, ale używam TrueCrypt do ochrony moich danych, a sterownik ext dla Windows powoduje BSOD, jeśli spróbujesz zamontować wolumin TrueCrypt.

Oto rozwiązanie, które wymyśliłem:

1. Zainstaluj system Windows + Linux

2. Utwórz partycję danych ext3 / 4

3. Skonfiguruj partycję danych w systemie Linux (utwórz wpisy fstab)

4. Pobierz QEMU lub VMware na Windows. Zainstaluj minimalny system Debian i przypisz do niego fizyczną partycję danych jako drugi dysk twardy.

5. Skonfiguruj Sambę na nowej maszynie wirtualnej, zezwól jej na udostępnianie tej partycji jej hostowi. W ten sposób mogę korzystać z partycji pod Windows i nie mam żadnego z powyższych problemów z FAT lub NTFS pod Linuxem. Mogę również użyć TrueCrypt!

Użyłem do tego partycji NTFS. Myślę, że jest to najłatwiejszy i najbezpieczniejszy. FAT32 jest prawdopodobnie jeszcze bezpieczniejszą opcją, ale FAT32 nie obsługuje plików większych niż 4 GiB (myślę?). Istnieją sposoby, aby system Windows czytał partycje EXT, ale te, które próbowałem, nie wydawały się zbyt bezpieczne lub stabilne ... mogły już się zmienić, ale nie wiem :)

Nie Multiboot. Używaj maszyn wirtualnych. Wystarczy Virtualbox, a ty udostępniasz folder instalacji głównej (powinien być 64-bitowy, abyś mógł mieć 64-bitowy i 32-bitowy system operacyjny gościa).

Z mojego osobistego doświadczenia miałem następujące problemy:

• ext3: Działa dobrze na systemie Linux, ale w systemie Windows zawsze miałem problemy. Mógłbym zamontować z EXT2 Ifs , ale z czasem zacząłem mieć utratę danych lub uszkodzenie plików. Na koniec widziałem tylko śmieciowe foldery i pliki z Ubuntu. Odrzucona
• NTFS: To też działa dobrze, ale dużym problemem jest to, że w Windows naprawdę przyzwyczajam się do hibernacji mojej sesji, więc za chwilę rozpocznij moją sesję ubuntu, dokonaj zmian na partycji i kiedy wrócę do Windows, wszystkie zmiany dokonane w Ubuntu zostały całkowicie utracone, oprócz wszystkich utworzonych uszkodzonych plików. Wynika to z faktu, że NTFS działa z systemem buforowania ostatnich zmian w pamięci RAM Patrz tutaj „Buforowanie i odzyskiwanie danych” . Wyrzucono ponownie
• FAT32: Najbardziej stabilny dla mnie, jedyny „ale” z tym podejściem to limit wielkości 4 GB.

Tak więc, podobnie jak w przypadku każdej partycji, na której znalazłem problemy, postanowiłem utworzyć dużą partycję FAT32, w której umieszczę większość plików i inną mniejszą partycję NTFS w dowolnych okolicznościach, w których muszę nagrać dowolny plik większy niż 4 GB.

Używam „Ext2 Volume Manager” w moim systemie Windows (XP) do montowania dysków ext2 i ext3 i nigdy nie miałem żadnych problemów. działa płynnie i szybko. bardzo go polecam, ponieważ jest to również oprogramowanie typu open source.