Czy języki dynamiczne są zawsze interpretowane?

Patrząc na większość (jeśli nie wszystkie) dynamiczne języki (np. Python, PHP, Perl i Ruby), wszystkie są interpretowane. Popraw mnie, jeśli się mylę. Czy jest jakiś przykład dynamicznego języka, który przechodzi przez fazę kompilacji? Czy język dynamiczny jest identyczny z językiem interpretowanym?

Patrząc na większość (jeśli nie wszystkie) dynamiczne języki [tj. Python, PHP, Perl i Ruby], wszystkie są interpretowane.

Nie prawda. Możesz skompilować źródło Pythona. To jeden dowód egzystencjalny.

Istnieją interpretery dla języków o typie statycznym i kompilatory do języków o typie dynamicznym. Te dwie koncepcje są ortogonalne.

Uwaga dodatkowa: Ogólnie rzecz biorąc, język jest po prostu tym: językiem z zestawem konstrukcji składniowych do wyrażania semantyki. Jeśli piszesz Python na tablicy, nadal nazywa się Python! Jest to implementacja, która może być tłumaczem lub kompilatorem. Bycie statycznym lub dynamicznym (rodzaj hybrydy obu) jest właściwością języka, podczas gdy wykonywanie programu przez interpretację lub kompilację jest właściwością implementacji.

Common Lisp jest dynamicznie (i silnie) typowany i zwykle kompilowany .

Ponieważ tę dynamikę osiąga się w czasie wykonywania, istnieje kilka dyrektyw, których można użyć w kodzie źródłowym, aby zapewnić kompilator, że symbol będzie zawierał tylko określony rodzaj wartości, dzięki czemu kompilator może zoptymalizować wygenerowany kod i zwiększyć wydajność.

C # 4.0 obsługuje typy dynamiczne (późne wiązanie) i jest kompilowany.

node.js jest oparty na silniku javascript Google V8. Wersja 8 wykonuje kompilację środowiska wykonawczego. V8 jest niesamowicie szybki, biorąc pod uwagę ten fakt. Wystarczy sprawdzić http://shootout.alioth.debian.org i porównać V8 z dowolnym z wyżej interpretowanych języków.

Nie - z pewnością można skompilować języki dynamiczne.

Istnieje nawet kilka dynamicznych języków, które zawsze są kompilowane zgodnie z projektem (np. Clojure).

Pytanie dotyczy jednak ważnego pokrewnego punktu: chociaż można dynamicznie kompilować języki dynamiczne, często nie można kompilować dynamicznych języków do kodu, który jest tak wydajny jak język o typie statycznym . Wynika to z faktu, że istnieją pewne nieodłączne cechy dynamicznych języków, które wymagają sprawdzania czasu wykonywania, które byłyby niepotrzebne w statycznie skompilowanym języku.

Przykład: języki, które pozwalają na łatanie w czasie wykonywania obiektów (np. Ruby) często wymagają inspekcji obiektu (z wyszukiwaniem mieszającym lub podobnym) za każdym razem, gdy wywołujesz metodę na obiekcie. Nawet jeśli zostanie to skompilowane, kompilator będzie musiał wygenerować kod, aby wykonać wyszukiwanie metody w czasie wykonywania. W pewnym stopniu wyszukiwanie tej metody nie różni się od tego, co musiałby zrobić tłumacz.

Dodaje to znaczny narzut w porównaniu do wywołania metody w języku takim jak Java, gdzie poprawna metoda może zostać ustalona przez kompilator na podstawie definicji klasy i zredukowana do prostego wywołania funkcji w kodzie natywnym.

Uważam, że ten efekt bardziej niż cokolwiek innego powoduje, że dynamiczne języki mają średnio niższą wydajność niż ich statycznie skompilowane odpowiedniki. Jak widać z wadliwych testów , to języki o typie statycznym (C, Java, Fortran itp.) Są najszybsze w przypadku języków dynamicznych (Perl, Python, Ruby, PHP itp.) Na dole rankingu.

Dawno, dawno temu, BASIC był interpretowany. Niektóre warianty BASIC-a miały dynamiczne pisanie. Możesz też uzyskać dla nich kompilatory.

(Było to w czasach 100 000 dyskietek, kiedy dinozaury wciąż wędrowały po ziemi i zjadały niczego nie podejrzewających programistów na śniadanie).

Różne implementacje Smalltalk radzą sobie z tym inaczej, ale kilka z nich kompiluje się do kodów bajtowych działających na wysoko wydajnej maszynie wirtualnej.

W rzeczywistości większość tak zwanych języków „interpretowanych” przechodzi / pozwala na kompilację na czas, aby przyspieszyć jej działanie. Niektóre z nich muszą zostać skompilowane do kodu bajtowego, zanim będzie można je uruchomić.

W rzeczywistości dynamiczne i interpretowane są całkowicie 2 różnymi pomysłami, choć istnieje korelacja. Ponieważ kiedykolwiek pisanie dynamiczne sprawia, że ​​ich praca jest łatwiejsza i szybsza, nie mieliby nic przeciwko temu, by kod działał nieco wolniej, ale był przenośny.

Chrome, IE9 i Firefox 3.1+ kompilują JavaScript do natywnych plików binarnych, a JavaScript jest dynamicznie wpisywany.

Myślę, że powodem, dla którego języki dynamiczne były z reguły interpretowane, jest to, że dynamiczne pisanie i tłumaczenie (a ściślej brak kompilacji) są zwykle cechami użytecznymi dla języków skryptowych i ogólnie zadań skryptowych.

Wydajność również nie jest (nie była) przedmiotem zainteresowania programów, które zostały napisane w tych językach, więc znowu koszty dynamicznego pisania i tłumaczenia nie były tak duże, jak w przypadku języków ta wartość wydajności.

Python jest zazwyczaj kompilowany. Wprawdzie skompilowany do kodu bajtu, który jest następnie interpretowany.

Perl działa w podobny sposób.

Common Lisp zazwyczaj skompiluje się do kodu natywnego lub bajtowego. Różni się to między implementacjami (i do pewnego stopnia w ramach implementacji, w zależności od różnych ustawień optymalizacji).

Tak. Wszystkie języki dynamiczne są językiem interpretowanym (ale język interpretowany może nie być dynamiczny).

Powód jest prosty: jeśli jest dynamiczny, potrzebuje interpretera, aby wykonać dynamizm na poziomie kompilacji binarnej.

dawny. : kiedy wstawiamy dane do zmiennej PHP, a następnie innej zmiennej innego typu, nasz program nie mógł się skompilować do kodu binarnego, ponieważ każdy typ ma swój własny format reprezentacji binarnej; interpreter dynamicznie zarządza zmianami na poziomie binarnym