Czy używanie goto jest kiedykolwiek opłacalne?

gotojest prawie powszechnie odradzany. Czy korzystanie z tego oświadczenia jest kiedykolwiek opłacalne?

Zostało to kilkakrotnie omówione na temat przepełnienia stosu, a Chris Gillum podsumował możliwe zastosowaniagoto :

Czyste wyjście z funkcji

Często w funkcji możesz przydzielić zasoby i musisz wyjść w wielu miejscach. Programiści mogą uprościć swój kod, umieszczając kod czyszczenia zasobów na końcu funkcji, wszystkie „punkty wyjścia” funkcji przejdą na etykietę czyszczenia. W ten sposób nie musisz pisać kodu czyszczenia w każdym „punkcie wyjścia” funkcji.

Wyjście z zagnieżdżonych pętli

Jeśli jesteś w zagnieżdżonej pętli i potrzebujesz wyrwać się ze wszystkich pętli, goto może uczynić to o wiele czystszym i prostszym niż instrukcje break i if-check.

Ulepszenia wydajności niskiego poziomu

Jest to poprawne tylko w kodzie krytycznym, ale instrukcje goto wykonują się bardzo szybko i mogą przyspieszyć działanie funkcji. Jest to jednak obosieczny miecz, ponieważ kompilator zazwyczaj nie może zoptymalizować kodu zawierającego gotos.

Twierdziłbym, podobnie jak wielu innych, że we wszystkich tych przypadkach użycie gotojest używane jako sposób na wydostanie się z zakątka, w który się zakodowano, i ogólnie jest objawem kodu, który można by zrefaktoryzować.

Konstrukcje przepływów sterowania wyższego poziomu zwykle odpowiadają pojęciom w dziedzinie problemów. If / else jest decyzją opartą na pewnych warunkach. Pętla mówi, aby powtarzać pewne działania. Nawet stwierdzenie przerwania mówi: „robiliśmy to wielokrotnie, ale teraz musimy przestać”.

Z drugiej strony instrukcja goto zwykle odpowiada koncepcji w uruchomionym programie, a nie w dziedzinie problemów. Mówi, aby kontynuować wykonywanie w określonym punkcie programu . Ktoś czytający kod musi wywnioskować, co to oznacza w odniesieniu do domeny problemu.

Oczywiście wszystkie konstrukcje wyższego poziomu można zdefiniować w kategoriach gotos i prostych gałęzi warunkowych. To nie znaczy, że są tylko głupcami w przebraniu. Pomyśl o nich jako o ograniczonych gotosach - i to dzięki ograniczeniom są one przydatne. Instrukcja break jest implementowana jako przeskok na koniec otaczającej pętli, ale lepiej jest myśleć o niej jako o działaniu na całej pętli.

Wszystkie pozostałe elementy są jednakowe, kod, którego struktura odzwierciedla strukturę problematycznej domeny, jest zwykle łatwiejszy do odczytania i utrzymania.

Nie ma przypadków, w których instrukcja goto jest absolutnie wymagana (istnieje takie twierdzenie ), ale są przypadki, w których może to być najmniej złe rozwiązanie. Przypadki te różnią się w zależności od języka, w zależności od tego, jakie konstrukcje wyższego poziomu obsługują język.

Na przykład w C uważam, że istnieją trzy podstawowe scenariusze, w których goto jest odpowiednie.

1. Wyłamywanie się z zagnieżdżonej pętli. Byłoby to niepotrzebne, gdyby język zawierał instrukcję break z etykietą.
2. Usunięcie części kodu (zwykle treści funkcji) w przypadku błędu lub innego nieoczekiwanego zdarzenia. Byłoby to niepotrzebne, gdyby język miał wyjątki.
3. Implementowanie jawnej skończonej maszyny stanów. W tym przypadku (i myślę, że tylko w tym przypadku) goto odpowiada bezpośrednio pojęciu w dziedzinie problemów, przechodząc z jednego stanu do określonego innego stanu, w którym obecny stan jest reprezentowany przez który blok kodu jest aktualnie wykonywany .

Z drugiej strony, jawną maszynę skończoną można również zaimplementować za pomocą instrukcji switch wewnątrz pętli. Ma to tę zaletę, że każdy stan zaczyna się w tym samym miejscu w kodzie, co może być przydatne na przykład przy debugowaniu.

Głównym zastosowaniem goto w dość nowoczesnym języku (takim, który obsługuje if / else i pętle) jest symulacja konstrukcji przepływu sterowania, której brakuje w tym języku.

Z pewnością zależy to od języka programowania. Główny powód gotobudził kontrowersje ze względu na jego złe skutki, które pojawiają się, gdy kompilator pozwala na zbyt swobodne korzystanie z niego. Mogą pojawić się problemy, na przykład, jeśli pozwala to na użycie gotow taki sposób, że można teraz uzyskać dostęp do niezainicjowanej zmiennej lub, co gorsza, przejść do innej metody i zadzierać ze stosem wywołań. Kompilator powinien być odpowiedzialny za niedopuszczenie do bezsensownego przepływu sterowania.

Java podjęła próbę „rozwiązania” tego problemu poprzez gotocałkowite niedozwolenie . Jednak Java pozwala używać returnwewnątrz finallybloku, a tym samym powoduje przypadkowe połknięcie wyjątku. Nadal występuje ten sam problem: kompilator nie wykonuje swojej pracy. Usunięcie gotoz języka nie naprawiło tego.

W języku C #, gotojest równie bezpieczna jak break, continue, try/catch/finallyi return. Nie pozwala używać niezainicjowanych zmiennych, nie pozwala wyskoczyć z bloku w końcu itp. Kompilator będzie narzekał. Jest tak, ponieważ rozwiązuje prawdziwy problem, który jest jak powiedziałem nonsensowny przepływ kontroli. gotonie magicznie anuluje analizy określonego przypisania i innych uzasadnionych kontroli kompilatora.

Tak. Gdy twoje pętle są zagnieżdżone na kilku poziomach, gotojest to jedyny sposób na eleganckie wyrwanie się z wewnętrznej pętli. Inną opcją jest ustawienie flagi i wyłamanie się z każdej pętli, jeśli flaga spełnia warunek. To jest naprawdę brzydkie i dość podatne na błędy. W takich przypadkach gotojest po prostu lepszy.

Oczywiście, etykieta Javy breakrobi to samo, ale nie pozwala przeskoczyć do dowolnego punktu w kodzie, co rozwiązuje problem starannie, nie dopuszczając rzeczy, które powodują gotozło.

Większość zniechęcenia pochodzi z pewnego rodzaju „religii”, która została stworzona przez Boga Djikstrę, która na początku lat 60. przekonała o swojej masowej mocy do:

• wskocz gdziekolwiek w dowolny blok kodu
  • funkcja nie jest wykonywana od początku
  • pętle nie są wykonywane od początku
  • pominięto inicjalizację zmiennej
• odskakuj od dowolnego bloku kodu bez żadnego czyszczenia.

Nie ma to nic więcej wspólnego z gotowypowiedzią współczesnych języków, których istnienie jest po prostu spowodowane wspieraniem tworzenia struktur kodu innych niż te dostarczone przez język.

W szczególności pierwszy główny punkt powyżej jest już dozwolony, a drugi jest czyszczony (jeśli wyjdziesz gotoz bloku, stos jest odpowiednio rozwijany i wywoływane są wszystkie odpowiednie niszczyciele)

Możesz odnieść się do tej odpowiedzi, aby zorientować się, w jaki sposób nawet kod nieużywający goto może być nieczytelny. Problemem nie jest samo goto, ale jego złe użycie.

Mogę napisać cały program bez użycia if, tylko for. Oczywiście nie będzie dobrze czytelny, nieporadny i niepotrzebnie skomplikowany.

Ale problem nie jest for. To ja.

Rzeczy takie jak break, continue, throw, bool needed=true; while(needed) {...}, itd. Są odnotowując ponad maskarady goto , aby uciec z dala od jataganów tych Djikstrarian fanatyków, że -50 lat po wynalezieniu nowoczesnego laguages- nadal chcą ich więźniów. Zapomnieli o czym mówił Djikstra, pamiętają tylko tytuł jego notatki (GOTO uważał ją za szkodliwą, a nawet nie był to jego tytuł: został zmieniony przez redaktora) i obwiniają, uderzają, uderzają i obwiniają każdy contruct posiadający te 4 litera umieszczona w sekwencji.

Jest rok 2011: nadszedł czas, aby zrozumieć, że zauważono, gotoże GOTODjikstra była przekonująca.

Dziwne goto tu czy tam, o ile jest lokalne dla funkcji, rzadko znacząco szkodzi czytelności. Często przynosi to korzyści, zwracając uwagę na fakt, że w tym kodzie dzieje się coś niezwykłego, co wymaga użycia nieco nietypowej struktury kontrolnej.

Jeśli (lokalne) goto znacznie szkodzą czytelności, oznacza to zwykle, że funkcja zawierająca goto stała się zbyt złożona.

Ostatnim goto, które umieściłem w kodzie C było zbudowanie pary blokujących się pętli. Nie pasuje do normalnej definicji „akceptowalnego” użycia goto, ale w rezultacie funkcja okazała się znacznie mniejsza i wyraźniejsza. Aby uniknąć goto, wymagałoby to szczególnie niechlujnego naruszenia SUSZENIA.

Myślę, że cała ta sprawa dotyczy szczekania niewłaściwego drzewa.

GOTO jako takie nie wydaje mi się problematyczne, ale raczej bardzo często jest to objaw prawdziwego grzechu: kod spaghetti.

Jeśli GOTO powoduje poważne przecięcie linii kontroli przepływu, to źle, kropka. Jeśli nie przecina linii kontroli przepływu, jest nieszkodliwy. W szarej strefie pomiędzy mamy takie rzeczy jak ratowanie pętli, wciąż istnieje kilka języków, które nie dodały konstrukcji, które obejmują wszystkie uzasadnione szare przypadki.

Jedynym przypadkiem, z którego faktycznie korzystam od wielu lat, jest przypadek pętli, w której punkt decyzyjny znajduje się w środku pętli. Pozostaje Ci powielony kod, flaga lub GOTO. Uważam, że rozwiązanie GOTO jest najlepsze z trzech. Nie ma tu przecięcia linii kontroli przepływu, jest nieszkodliwy.

Tak, goto można wykorzystać, aby skorzystać z doświadczenia programisty: http://adamjonrichardson.com/2012/02/06/long-live-the-goto-statement/

Jednak, podobnie jak w przypadku każdego potężnego narzędzia (wskaźniki, wielokrotne dziedziczenie itp.), Trzeba zdyscyplinować się przy jego użyciu. Przykład podany w linku używa PHP, który ogranicza użycie konstrukcji goto do tej samej funkcji / metody i wyłącza możliwość przeskakiwania do nowego bloku kontrolnego (np. Pętla, instrukcja switch itp.)

Zależy od języka. Na przykład jest nadal szeroko stosowany w programowaniu Cobola. Pracowałem również na urządzeniu Barionet 50, którego językiem programowania oprogramowania jest wczesny dialekt BASIC, który oczywiście wymaga użycia Goto.

Powiedziałbym „nie”. Jeśli zauważysz potrzebę korzystania z GOTO, założę się, że istnieje potrzeba przeprojektowania kodu.

gotomoże być przydatny podczas przenoszenia starszego kodu asemblera do C. W pierwszej kolejności konwersja instrukcja po instrukcji do C, wykorzystująca gotojako zamiennik instrukcji asemblera branch, może umożliwić bardzo szybkie przenoszenie.

Twierdziłbym, że nie. Powinny zawsze być zastąpione narzędziem bardziej specyficznym dla problemu, do którego rozwiązania goto jest używany (chyba że nie jest dostępny w twoim języku). Na przykład instrukcje break i wyjątki rozwiązują wcześniej rozwiązane problemy ucieczki pętli i obsługi błędów.