Czy ktoś woli czcionki proporcjonalne? [Zamknięte]

Czytałem artykuł na Wikipedii o stylu programowania i zauważyłem coś w sporze przeciwko wyrównanemu pionowo kodowi:

Poleganie na czcionce o jednolitym odstępie; formatowanie tabelaryczne zakłada, że ​​edytor używa czcionki o stałej szerokości. Większość współczesnych edytorów kodu obsługuje czcionki proporcjonalne, a programista może preferować użycie czcionki proporcjonalnej dla zapewnienia czytelności .

Szczerze mówiąc, chyba nie spotkałem programisty, który wolałby czcionkę proporcjonalną. Nie mogę też wymyślić żadnych naprawdę dobrych powodów, aby z nich korzystać. Dlaczego ktoś miałby preferować czcionkę proporcjonalną?

Skomentowano wspólne punkty w stosunku do czcionek proporcjonalnych.

• Nie można dokładnie wyrównać kodu w pionie z czcionkami proporcjonalnymi. Chodzi mi o to, że można dokładnie wyrównać kod w pionie z czcionkami proporcjonalnymi, jeśli wszyscy używają elastycznych tabstopsów , ale niestety ...
• Niektóre czcionki proporcjonalne utrudniają rozróżnienie niektórych grup znaków. (np. mrnm). Jednak nie wszystkie czcionki programistyczne są idealne: Courier New ma identyczne „O” i „0” oraz identyczne „1” i „l”.
• Niektóre środowiska IDE mają słabą obsługę czcionek o stałej szerokości (np. Wspomniane wcześniej Visual Studio lub IDLE Pythona). W niektórych kontekstach też nie można użyć. (np. terminale.)
• Wybór proporcjonalnej czcionki do kodowania doprowadzi cię do niekończących się świętych wojen. Tutaj jednak występuje problem między klawiaturą a krzesłem.

Wskazuje na proporcjonalne czcionki

• Niektóre postacie są po prostu szersze niż inne. Konieczność wciśnięcia mw tej samej przestrzeni nlubi sprawia, że zaprojektowanie dobrej, czytelnej czcionki o stałej szerokości jest naprawdę trudne .
• Poprawione odstępy między literami w sam raz. Porównaj rnWi Illna tym zrzucie ekranu Proggy Clear, na którym źle rozmieszczono czcionki.
• Większość czcionek programistów nie ma kursywy ani pogrubienia. Utrudnia to stosowanie skutecznego podświetlania składni.
• Wyrównanie w pionie i tak jest puszką robaków. Tabulatory lub spacje czy tabulatory i spacje?

Osobiście korzystam zarówno z czcionki „Ubuntu”, jak i WenQuanYi Zen Hei Mono z przyjemnością i nie jestem w stanie preferować jednej z nich. :)

Porównanie Ubuntu 10 i WenQuanYi Zen Hei Mono 9. Nie ma tutaj wyraźnego zwycięzcy, jeśli mnie o to poprosisz.

To powiedziawszy, czcionki są jak jedzenie. Niektórzy lubią je dobrze zaokrąglone, inni lubią ostre i pikantne - nie ma jednej właściwej czcionki, albo wszyscy byśmy jej teraz używali. Tak do wyboru!

Istnieje powód, który praktycznie uniemożliwia użycie czcionek innych niż monospace do kodowania, ale nie został wspomniany w innych odpowiedziach: zaznaczenia prostokątne .

Ta funkcja, często niezbyt przydatna i mało znana podczas pracy ze zwykłym tekstem, jest niezbędna dla programistów. Możesz sobie wyobrazić wiele scenariuszy: usuwanie //komentarzy do kilku wierszy, dodawanie nawiasów lub innych znaków itp. Jest to nawet bardziej wartościowe dzięki zaawansowanemu wsparciu zaznaczania prostokątnego, tak jak w Visual Studio 2010, w którym możesz nie tylko zaznaczać i usuwać tekst, ale wybierz i zamień go.

Weźmy przykład:

private IEnumerable<SELove> StackExchangeRocks()
{
    var howILoveSEWebsites = new []
    {
        new SELove { SiteName = "Stack Overflow", MyReputation = 5269,  MyRating = Rating.Outstanding, },
        new SELove { SiteName = "Programmers",    MyReputation = 16937, MyRating = Rating.Outstanding, },
        new SELove { SiteName = "Super User",     MyReputation = 650,   MyRating = Rating.QuiteGood,   },
        new SELove { SiteName = "Server Fault",   MyReputation = 489,   MyRating = Rating.Good,        },
        // Initialize other websites here.
    };

    return howILoveSEWebsites.OrderByDescending(c => c.MyRating);
}

private class SELove
{
    public string SiteName { get; set; }
    public int MyReputation { get; set; }
    public Rating MyRating { get; set; }
}

private enum Rating
{
    Outstanding,
    Good,
    QuiteGood,
}

W tym starszym kodzie chcę zastąpić ocenę w kodzie metodą, która załaduje moją ocenę z samych stron Stack Exchange, mając zawsze dostęp do aktualnych danych. Zacząłem refaktoryzować MyReputationwłaściwość, a teraz chcę usunąć inicjalizację w zakresie. Wyobraź sobie, że nie mam czterech, ale wszystkie 84 strony internetowe SE.

Oto, co się stanie, gdy użyjesz jednolitej czcionki Consolas . Naciskam Backspace i to wszystko, mogę poświęcić pozostały czas na zrobienie czegoś naprawdę przydatnego.

I to samo z Segoe UI . Ojej!

Kiedyś używałem proporcjonalnej czcionki, głównie dlatego, że uważam, że interpunkcja jest w rzeczywistości łatwiejsza do rozróżnienia, ale z czasem zrezygnowałem, ponieważ nikt inny tego nie robi i wszyscy nieświadomie zakładają czcionki z odstępami mono (jak wspomina artykuł w Wikipedii, próbując zrobić tabelę formatowanie, grafika ascii w komentarzach i tak dalej).

Ponadto problemy w Visual Studio , których Microsoft nie chce naprawiać, w zasadzie uniemożliwiają użycie dobrze zaprojektowanych proporcjonalnych czcionek.

Osobiście mnie to nie obchodzi. Tak długo, jak trzymasz moje zakładki w jednej linii, a czcionka czytelna, nie przejmuję się tym, czy używam monospace, proporcjonalności, czy innych odstępów od ściany. Po prostu nie zaczynaj zastępować moich zakładek spacjami, a nie będziesz się ze mną kłócił.

Używam czcionki proporcjonalnej (Arial jest najlepszym, jaki do tej pory znalazłem, Verdana jest drugą wiceministką) i szczerze mówiąc, wciąż jestem zaskoczony, że ludzie używają czcionek o stałej szerokości; dlaczego miałbyś chcieć poświęcić taką czytelność? Mogłem zrozumieć, czy formatowanie tabelaryczne jest pożądane, ale tak nie jest, ponieważ tworzy koszmar konserwacji bez względu na czcionkę.

Pamiętam, że w książce Bjarne Stroustrup The C ++ Programming Language użyto w kodzie czcionek o rozstawie propotianitycznym. (Nie mogę znaleźć żadnych przykładowych stron w Internecie)

Nie pamiętam dokładnych powodów, ale myślę, że wymienił to i jedną inną zmianę (myślę, że sam język C ++) jako nowe wprowadzenie do tej książki.

Osobiście wolę te o stałej przestrzeni. Consolas jest moim ulubionym.

W przypadku języków, które mają krótkie linie i dużo otwartej przestrzeni, wolę czcionki o stałej szerokości. Uważam, że czcionki o zmiennej szerokości mogą poprawić czytelność w przypadku długich linii i gęstej składni.

Problem z większością proporcjonalnych czcionek polega na tym, że nie zostały one zaprojektowane do programowania. Ta strona pokazuje niektóre czcionki, które były.

Środowiska Smalltalk, takie jak Pharo, używają czcionek proporcjonalnych, a ze względu na styl języka wygląda tam bardzo dobrze. Ale w językach w stylu C, takich jak Go lub innych, takich jak Erlang lub Python, wolę czcionki o stałej szerokości.

Spędziłem trochę czasu, szukając dobrej, czytelnej czcionki dla Eclipse, a pod XP korzystałem z Verdana przez dłuższy czas. Consolas postanowił to, ponieważ jest naprawdę znakomity do programowania.

Oto moje ustalenia:

• Większość czcionek proporcjonalnych zaprojektowano z myślą o prozie i tylko niewielkiej interpunkcji (która z kolei zwykle składa się z jednego lub rzadko dwóch znaków). Rodzina języków C ma wiele znaków interpunkcyjnych, które po prostu nie - moim zdaniem - dobrze wyglądają i są trudniejsze do odczytania niż to konieczne.
• Znaki o zmiennej długości oznaczają, że długość linii jest różna. To sprawia, że ​​prawie niemożliwe jest odgadnięcie, gdzie kończy się kursor podczas nawigacji za pomocą przycisków strzałek. Uważam to za denerwujące.
• Liczy się także odstęp pionowy. Zwykle nie jest to coś, co można łatwo zastąpić, a większość czcionek proporcjonalnych ma mniej miejsca między wierszami niż chciałbym.
• Bardzo niewiele IDE jest testowanych przy użyciu czcionek proporcjonalnych. Daje to miejsce na subtelne błędy, takie jak umieszczenie kursora w niewłaściwym miejscu, niepoprawne odświeżenie postaci i tym podobne.

Dlatego odkryłem, że nie było to dla mnie warte kłopotu.

Uwaga na temat wyrównania i innych układów: Ustawiłem Eclipse na automatyczne formatowanie każdego pliku przy każdym zapisie, więc wszystkie fantazyjne układy są automatycznie resetowane. Eclipse używa tabulatorów zamiast wielu spacji, które mogą być poprawnie ustawione nawet w przypadku czcionek proporcjonalnych. W związku z tym układy formatyzatora mogą się nakładać na siebie, ale używamy standardowej konfiguracji formatera, która tego nie ma.

Uważam, że wymuszenie automatycznego formatowania dla każdego przy każdym zapisie minimalizuje fałszywe alarmy w systemie kontroli źródła podczas analizy sądowej.

Nigdy, ponieważ czcionki Monospaced pozwalają mi porównywać różne atrybuty.

Porównać:

name1 = [„William”, „Shakespear”, 1564, „Peotry”]

name2 = [„John”, „Locke”, 1632, „Philosophy”]

name3 = [„Jonathan”, „Littell”, 1967, „Proza”]

Do:

name1=["William",  "Shakespear", 1564, "Peotry"     ]
name2=["John",     "Locke",      1632, "Philosophy" ]
name3=["Jonathan", "Littell",    1967, "Prose"      ]

Czcionki proporcjonalne po prostu nie mogą umieszczać równoważnych atrybutów dokładnie jeden nad drugim.

Chociaż wydaje mi się, że czcionki proporcjonalne są ładniejsze, w niektórych z nich, zwłaszcza czcionek bezszeryfowych, nie można dostrzec różnicy między „I” a „l”. Zaraz, jak nazwałam tę zmienną ponownie?