Jak nie cierpieć z powodu ideologów, gdy jesteś osobą pragmatyczną? [Zamknięte]

Jestem osobą pragmatyczną (tak mi się wydaje. Ale z drugiej strony Jon ma tutaj interesujący punkt). Czasami najprostszym rozwiązaniem problemu z wykonaniem pracy jest to, które najbardziej mi odpowiada, jeśli nie jest to całkowite bluźnierstwo i wyrzuty sumienia wobec jakichkolwiek zasad projektowania. Sprawdź moją odpowiedź na to pytanie na temat przepełnienia stosu . Prosty. Pracuje. Zostało zaakceptowane. Mogłoby być ulepszone. Wyraźnie nie jest doskonały i niezbyt skomplikowany. I pojawia się ten facet . Głosuje za mną, komentuje pytanie, w jaki sposób jego odpowiedź jest lepsza, dokładniejsza itp., A kiedy pytam go, dlaczego mnie przegłosował, w swoich komentarzach nazywa mnie po prostu błędnym . Przypomina mi ten komiks .

Tylko po to: jego odpowiedź jest wyraźnie lepsza. Ale nie o to chodzi!

Podczas pracy nad przepełnieniem stosu mogę się śmiać i nie przejmować się tymi rzeczami, ponieważ ci ludzie są daleko, w prawdziwym świecie od czasu do czasu cierpię na ideologie. Cholera, nie tworzę cudownego oprogramowania, muszę utrzymywać działanie tej wielkiej spuścizny i każdego dnia jest to dla mnie przygoda. Jestem dobry w niektórych rzeczach, a zły w innych. Chcę się czegoś nauczyć. Ale mogę zaakceptować jedną lub dwie wady systemu jako takie: wady. Jutro dokonamy refaktoryzacji wszystkich, ale najpierw zróbmy to, czego chce klient, a potem napijmy się piwa.

Moje pytania to:

• Jak radzisz sobie z ideologiami / ideologami, gdy jesteś osobą pragmatyczną?
• Jak radzisz sobie z pragmatyzmem / pragmatykami, gdy jesteś osobą ideologiczną?

Interesują mnie oba punkty widzenia.

Nie próbując być zabawnym, jako pragmatyk z pewnością możesz być pragmatyczny?

Inne osoby to jeszcze jedno ograniczenie, z którym musisz pracować, tak samo jak późne żądania zmian, trudni klienci, nieodpowiednie narzędzia, ograniczony czas i tak dalej. Wszystko to, jak mówisz, masz do czynienia z pragmatycznym podejściem i to samo.

Jeśli pracujesz z kimś, kogo uważasz za trudny, musisz znaleźć rozwiązanie problemu, który działa, nawet jeśli nie jest idealny.

Najpierw zadaj sobie pytanie, jak duża jest to, co sugerują, a następnie sprawdź na podstawie tego, czy możesz z nią rzucić (jeśli nie jest to wielka sprawa), czy znaleźć kompromis (jeśli to możliwe), lub walczyć ( jeśli są całkowicie nierozsądne).

Jeśli uważasz, że są całkowicie niesprawne, zawsze możesz pocieszyć się świadomością, że kiedy dojdzie do eskalacji, menedżer prawie zawsze wybierze twoje rozwiązanie (jeśli jest to wykonalne), ponieważ menedżerowie zwykle stawali się menedżerami, ponieważ , pragmatyczny.

Ale jeśli nie możesz tego zrobić, czy mogę zasugerować, że jesteś trochę ideologiczny w kwestii swojego pragmatyzmu i być może nie jesteś aż tak pragmatyczny?

Jako pragmatyk proponuję pozwolić, aby ta koncepcja brzmiała prawdziwie: nie jesteś swoim kodem .

Piszesz kod. Piszesz to na dowolnym poziomie i przy jakiejkolwiek jakości. Potem idź do domu.

Pozwól idealistom utożsamić swoją wartość z osiągnięciami i zweryfikować siebie, umieszczając swoje idealne rozwiązanie na złotym cokole. Jeśli to wszystko, co mają, to niech Bóg ich błogosławi. Są tam smutne, małe istnienie.

Myślę, że ta idea „pragmatyków kontra idealistów” jest fałszywą dychotomią. Jest to kontinuum, w którym istnieją różne poziomy pragmatyzmu i idealizmu, a każda jednostka przypada na inną część kontinuum i dotyczy różnych zagadnień. Możesz być pragmatykiem, jeśli chodzi o projektowanie oprogramowania, ale idealistą, jeśli chodzi o politykę lub sztukę. Mogę być odwrotnie. A jeden „idealista” z projektowaniem oprogramowania może uważać się za pragmatyka w porównaniu z kimś jeszcze bardziej ideologicznym.

Sądzę więc, że moją radą byłoby nie mieć obsesji na punkcie etykiet, a zamiast tego spróbować przekazać swoje poglądy i przekonać współpracowników, że masz rację, ponieważ twój pomysł jest lepszy . Jeśli jesteś moim współpracownikiem, a my się nie zgadzamy, twój argument „mój pomysł jest bardziej pragmatyczny i dlatego słuszny” nie przyleci ze mną. Ale jeśli twoim argumentem jest „mój projekt jest lepszy dla tego i tego i dla tych powodów”, bardzo dobrze możesz mnie przekonać.

To kwestia akceptacji .

Jestem bardzo sfrustrowany architektami z napędem CV . Sfrustrowany na tyle, by nadać im pseudonim;)

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​bardzo trudno jest zmienić innych ludzi, jeśli nie niemożliwe. Musisz przekierować swoją energię na coś bardziej produktywnego i pozytywnego.

Negatywne myśli są bezużyteczne.

Tak powinieneś sobie z nimi poradzić: nie radząc sobie z nimi .

Zależy od tego, z kim masz do czynienia. Ideolog odmówi zastosowania pewnych rozwiązań. Idealista woli stosować pewne rozwiązania. Z ideologiem niewiele można zrobić. Idealiści pozytywnie zareagują na sympatię + praktyczność, IE „Chciałbym też używać HTML5, a jeśli budżet na to pozwala, możemy. Ale musimy poradzić sobie ze wszystkimi (wpisz odpowiedni kontekst pejoratywny), którzy nie zaktualizują swojej sieci przeglądarki, dlatego najpierw musimy zaimplementować rozwiązanie flash. ”

Zrozumienie, gdzie jestem pragmatyczny, a gdzie idealistyczny, jest punktem wyjścia. Wszyscy mamy podstawowe rzeczy, w których jesteśmy bardziej realistami, ponieważ takie rzeczy jak jedzenie i picie wydają się być zaspokajanymi potrzebami lub umieracie z głodu lub odwodnienia, często z niedoskonałym jedzeniem. W tym samym czasie większość z nas prawdopodobnie ma pewne wartości, które chcielibyśmy zachować ponad wszystko, jak sądzę. Dlatego myślę, że jest w nas trochę i zrozumienie, dlaczego mamy oboje, byłoby dobrym miejscem do rozpoczęcia, chociaż może to być postrzegane jako unikanie pytania, jak poradzę sobie z problemem bycia po obu stronach huśtawki i konieczność radzenia sobie z ludźmi z drugiej strony.

Elizabeth Lesser: Zabierz „Innego” na lunch to ostatnia rozmowa TED, która może być dobrym dodatkiem, jeśli ktoś chce sugestii, jak inaczej to postrzegać. Uczłowieczenie tej drugiej strony może być przydatne, jeśli chcemy wspólnie iść naprzód, choć mogę być trochę roztropny, bo jestem w ten sposób idealistyczny.

To naprawdę jest kwestia radzenia sobie z dwoma typami ludzi, którzy się z tobą nie zgadzają: A) Ci, którzy mogą zmienić zdanie B) Ci, którzy prawdopodobnie nigdy nie zmienią zdania.

Grupa A) dajesz swoim argumentom / opiniom najlepszą szansę, starasz się być uprzejmy i ewentualnie zmienisz zdanie po drodze. Bardziej prawdopodobne jest, że posłuchają tego, co mają do powiedzenia. Czujesz, że są otwarci i spotkali cię w połowie drogi. Bardziej prawdopodobne jest, że będziemy myśleć jak ludzie, z którymi czujemy się komfortowo.

Grupa B) wywołujesz emocje, skorzystaj z okazji, aby rzucić się na nich i wskazać błąd ich postępowania. Niektóre nazwy zazwyczaj trafiają do rozmowy. Nic nie zostanie rozwiązane, a w najlepszym razie zgadzasz się nie zgodzić.

Nie mówię, że jest to właściwy sposób, aby to zrobić, ale zwykle to, co ostatecznie się dzieje.

• Jak radzisz sobie z ideologiami / ideologami, gdy jesteś osobą pragmatyczną?
• Jak radzisz sobie z pragmatyzmem / pragmatykami, gdy jesteś osobą ideologiczną?

Uważam, że najlepszą opcją jest zebranie zespołów o wspólnej mentalności. Jest to prawdopodobnie jeden ze sposobów, aby wszystko działało bez powodowania przez niektórych członków zespołu bólu psychicznego każdego dnia roboczego.

Na chwilę obecną zdecydowanie jeszcze jedną rzecz, na którą uważam podczas wywiadu - jest to zespół złożony z ciekawskich, otwartych, pragmatycznych i zorientowanych na cel ludzi (tego właśnie chciałbym) lub jest zapach architektury astronautów, ideologów i fanatycy (tego, którego wolałbym nie być częścią).

To prawda, że ​​nie pomoże ci to teraz (chyba że możesz przenieść się do innego zespołu lub działu), ale może jest to przydatna wskazówka na przyszłość?

[W odpowiedzi na komentarz - o astronautach architektury ...]

Nie pozwól, aby astronauci z architektury Cię wystraszyli

Czy astronauci Groove Designers Architecture są astronautami?

Architektura Astronauci powracają

Architekci przejmują astronautów

Jego odpowiedź jest wyraźnie lepsza. Ale nie o to chodzi!

Czy na pewno jesteś pragmatykiem? :)

Przez większość czasu, gdy widzę, jak ktoś jest dyskredytowany mianem idealisty, nie są oni idealistyczni, ale po prostu pragmatyczni, biorąc pod uwagę konsekwencje w dłuższym okresie czasu niż druga osoba.

Jasne, brudny kod może być pragmatyczny, jeśli wszystko, na co patrzysz, jest w stanie wrócić do domu na czas bez nadgodzin, ale gdy weźmiesz pod uwagę, że ludzie tak naprawdę nie mają szansy wrócić i naprawić rzeczy później, i że możesz utknąć z kodem przez długi czas, robienie rzeczy we właściwy sposób przestaje wyglądać jak idealizm i zaczyna przypominać działania pragmatycznej osoby, która po prostu myśli poza najbliższą przyszłością.

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​istnieją dwa rodzaje koderów:

1. Programator „najpierw kod, zadawaj pytania później”
2. Programista „zastanawiaj się przez dwa tygodnie, a następnie koduj za godzinę”

Łatwo założyć, że jest to debata pragmatystyczna / ideologiczna, ale tak naprawdę nie jest. Chodzi o to, że obie osoby stosują przeciwne podejścia, aby zrobić to samo. Oboje chcą załatwić sprawę . Być może można powiedzieć, że programista typu 1 jest jak zając (zawsze pędzi do robienia rzeczy), podczas gdy programista typu 2 jest jak żółw (powolny i stały wygrywa wyścig).

To, co widzę, dzieje się mniej więcej tak: programista Typu 1 nie jest szczęśliwy, chyba że ciągle wykuwa kod. Może przestaną myśleć, ale w sumie uważają to za stratę czasu. Chcą toczyć się z ciosami i brać rzeczy po drodze, niż planować. Programista typu 2 chce wcześniej opracować podejście do kodu. Nie zaczną kodować, dopóki nie dowiedzą się, co zamierzają napisać, w jaki sposób zamierzają to napisać i że podejście jest prawidłowe.

Jeśli ustawisz programistę typu 1 i programistę typu 2 do wspólnej pracy nad tym samym zadaniem, programista typu 1 długo zacznie swój projekt, zanim programista typu 2 zdecyduje, jakie podejście wybrać. W tym momencie programista typu 1 zauważy, że programista typu 2 tak naprawdę nie zaczął kodować i spróbuje pomóc im wejść w program i zacząć coś robić . Programista typu 2 zauważy, że programista typu 1 zaczął kodować z lekkomyślnym porzuceniem i spróbuje zmusić go do zatrzymania się i myśleniaprzez pół sekundy. Bez wiedzy o tym, co się dzieje, programista typu 1 oznaczy programistę typu 2 ideologiem, który nie chce robić rzeczy, a programista typu 1 oznaczy programistę typu 2 kowbojskim koderem, który nie docenia właściwego kodu.

Tutaj sprawy stają się trudne. Kiedy oboje reagują w ten sposób , oboje mają rację do pewnego stopnia. Programista typu 1 musi nauczyć się zatrzymywać, oddychać , a następnie pomyśleć o tym, co robią, zanim zacznie kodować. Jak mówi przysłowie: „tygodnie kodowania mogą zaoszczędzić wiele godzin planowania”. Programista typu 2 musi nauczyć się w pewnym momencie przestać planować i po prostu napisać kod. Jak mówi drugie powiedzenie: „Najlepsze ułożone plany myszy i ludzi często się psują”.

Organizacje potrzebują niektórych z obu rodzajów ludzi. Niedoświadczeni lub źli menadżerowie lubią patrzeć, jak ich stwory obracają kółkami non stop i często zachęcają programistów typu 1. Mikromanagenci lubią wiedzieć, co, gdzie, kiedy i jak ich pracownicy będą kodować i często zachęcają programistę typu 2. Dlatego organizacje muszą podjąć świadomy wysiłek, aby zachęcić do zachowania równowagi.

Nie wiem, ale rozumiem o co ci chodzi. Robię się taki Wściekły, kiedy widzę jakiegoś kretyna chwalącego się używaniem VIDEO i H.264, ponieważ jest on „otwarty” (tak, z zamkniętym zastrzeżonym kodekiem), który będzie działał na 20% klientów zamiast Flasha, który będzie działał dla 98% klientów (i tak naprawdę to SAMY H.264 tylko w innym odtwarzaczu).

To samo, gdy widzę nooba, który mówi, że „SQL” nie żyje, ponieważ mamy mongo - a tego rodzaju idioci nie są w stanie prawidłowo używać ZARÓWNO.

Mamy właśnie HORDY takich pieprzonych trolli / kretynów publikujących na forach, piszących dziś artykuły w prasie / prasie.

I to zawsze mnie wkurza. Jedna historia. Klient chciał dodać kilka dodatków wideo do swojej strony biznesowej:

• ok jutro to się skończy
• czy będzie w HTML5?
• nie, zasugeruję Flash i HTML5, ponieważ HTML5 nie jest obsługiwany na więcej niż 50% urządzeń.
• ale to dobrze, wszyscy mówią, że to przyszłość, chcę HTML5. Nie chcę flashowania, jest przestarzały / zły / cokolwiek.
• ok, ale to nie zawsze zadziała.
• to nie jest problem

Następnego dnia:
- prosty i prosty tag wideo, 2 różne kodowania, 100% poprawnie wykonane. Oczywiście jest flashowanie, które pokazuję klientowi. Wydajność jest żałosna, ale działa. Teraz klient wyjmuje laptopa „on też chce to sprawdzić”.
- Przechodzi do strony i BAM. Firefox 3. coś. 5 FPS, dźwięk przeskakuje, wygląda na 100% zepsuty.

• Nie chcę, żeby to działało w ten sposób, jest zepsute. Spraw, by działało poprawnie.
• Mówiłem wam, że to nie zadziała dobrze
• Ale zobacz, jak ten (> youtube.com) facet kliknął pierwszy film => działający bezbłędnie.
• To (kurwa!) Błysk!
• Aha, na pewno nie jest to HTML5
• Tak im (motherfu * * *) na pewno!
• Ach, więc proszę, zrób to w ten sposób.

A takich MORONÓW jest coraz więcej! Chcą wideo HTML5, gry na płótnie, blogi mongoDB dla 100 odwiedzających i inne bzdury! TYLKO DLA WSZYSTKICH PIEKARNIKÓW PIEKARSTWO M ***, ponieważ wszyscy fanatyczni MORONY szkodzą branży IT !!!

Teraz rozwiązanie. Powiedz idiotom fucxxxx, że używasz HTML5, mongoDB lub innego głupiego gówna na planecie, którego chcą. Zrób to po swojemu, zrób robotę i pozwól im uwierzyć w swoje bajki, Świętego Mikołaja lub cokolwiek, w co chcą wierzyć! Jeśli zaproponują jakieś kretyńskie / fanatyczne bzdury zamiast twojego całkowicie działającego rozwiązania - zignoruj, pozwól im odejść