Jak przydatne są operatory infix w języku programowania?

Jak przydatne są operatory infix w języku programowania? Czy są warte dodatkowej złożoności, którą zapewniają? Czy możesz podać jakieś przykłady, w których operatory infix lepiej pasują do problemu, którego nie można rozwiązać przez przeciążenie zwykłych operatorów?

Myślę, że operatory infix wywodzą się z matematyki.

To:

2 + 3 * 4

jest bardziej czytelny dla większości ludzi niż

(+ 2 (* 3 4))

ponieważ większość ludzi zna matematykę.

Interesująco w Haskell możesz przeskakiwać między infix a prefiksem. Używa tej samej funkcji „(+)”:

(+) 1 2
1 + 2

i używa tej samej funkcji „elem”:

elem 42 [1,2,42]
42 `elem` [1,2,42]

Języki komputerowe są przeznaczone dla ludzi, a nie maszyn. A ludzie są bardziej przyzwyczajeni do infiksowania operatorów niż przedrostków lub postfiksów.

Jedynym prawdziwym powodem dla operatorów infix jest to, że ludzie zazwyczaj uważają je za łatwiejsze do odczytania. Wynika to głównie z dwóch faktów:

• Uczymy się operatorów infix w postaci matematyki od najmłodszych lat i dlatego znamy je: 2 * 2 = 4itp.
• Operator infix ma tę zaletę, że „wizualnie” oddziela dwa argumenty. na przykład(some complex expression) + (some other complex expression)

Z punktu widzenia logiki / maszyny operatorzy infix tak naprawdę nie dodają żadnej wartości, aw niektórych przypadkach są uciążliwe:

• Zawsze możesz przekonwertować z infix na równoważne wywołanie funkcji za pomocą dwóch argumentów - więc operatory infix nigdy nie są niczym więcej niż „cukrem syntaktycznym”
• Infix może być niewygodny, jeśli chcesz użyć więcej niż dwóch parametrów. (* 1 2 3 4 5)na przykład w Lisp jest zapewne o wiele czystszą składnią do mnożenia zestawu liczb.
• Z perspektywy analizy często warto najpierw przeczytać operator, aby wiedzieć, jak interpretować pozostałą część wyrażenia. W przypadku operatorów infix może to być znacznie bardziej skomplikowane (np. Musisz zachować stos lub coś podobnego, aby dowiedzieć się, który operator ma zastosowanie do których argumentów)
• W językach opartych na stosie / konkatenatywnych, takich jak Forth, operator musi być odkładany na stos na końcu, aby już miał argumenty we właściwej pozycji. Ponownie zakopanie operatora w środku sekwencji żetonów tylko komplikuje sprawy.
• Operatorzy Infix mogą się naprawdę dezorientować, kiedy są przeciążeni - co oznacza „+”, na przykład w przypadku zastosowania dwóch HashMap? Tutaj intuicyjne ludzkie zrozumienie operatora infix działa przeciwko tobie, ponieważ łatwo jest przyjąć znaczenie, które w rzeczywistości nie było zamierzone .....