Czy powinienem powiedzieć ankieterowi, że już znam odpowiedź na zadane pytanie? [Zamknięte]

Podczas wywiadu programistycznego, jeśli zostanie mi zadane pytanie, na które już znam odpowiedź, na przykład podanie algorytmu dla konkretnego problemu. Czy powinienem to ujawnić ankieterowi? Ta kwestia ma sens tylko wtedy, gdy pytanie zawiera aspekt nowości.

Jednym z przykładów jest „Jak odwróciłbyś każde słowo w ciągu, ale nie w ich kolejności?”. Wydaje się również, że istnieje podział na łatwiejsze rzeczy, o których „powinniście” wiedzieć, takie jak mój przykład i trudniejsze, bardziej wymyślone problemy.

Jakie są twoje zasady i uzasadnienie rozwiązania tego problemu? Jeśli znasz już pytanie / łamigłówkę, czy powinieneś ujawnić to oprócz odpowiedzi na pytanie? Czy istnieje jakiś etyczny dylemat związany z nieujawnieniem wcześniejszej wiedzy na pytanie?

Po prostu odpowiem na to bez wahania lub przekręcenia. Znanie odpowiedzi na pytanie nie jest czymś złym, oznacza to, że już go spotkałeś i umiesz go rozwiązać. Napraw to, przejdź do następnego.

Nadal bym odpowiedział na pytanie. Bardzo często przeprowadzam wywiady z programistami. Jestem mniej zainteresowany faktem, że możesz rozwiązać problem (chyba że po prostu nie możesz), a bardziej interesuje mnie sposób, w jaki rozwiązałeś problem.

Podczas rozmowy zadaję wiele, wiele… i wiele irytujących drobnych pytań, które zostały specjalnie zaprojektowane (i dopracowane w czasie), aby dać mi bardzo dobre zrozumienie twoich faktycznych mocnych stron wersetów, które umieściłeś w swoim CV. Zrobię co w mojej mocy, aby poprowadzić Cię drogą subiektywnych żartów, a następnie uderzyć cię coraz trudniejszymi problemami.

Korzystając z przykładu Franka , FizzBuzz, ostatnią rzeczą, którą chcę od ciebie usłyszeć, jest: „Och tak, wiem, jak korzystać z operatora modułu…”. Jeśli przeprowadzam z tobą wywiad, wiem o tym. Może chcę zobaczyć, jak szybko twój mózg zmienia biegi, lub mogę sprawdzić, jak dobrze wykonasz zadanie, które wydaje się przyziemne i głupie. Chodzi o to, że nie testuję tylko twojej umiejętności rozwiązywania problemów.

Potrafię zrobić pułapkę na myszy z setkami ruchomych części. Jeśli firma zajmuje się łapaniem myszy ... cóż ... :)

Gdy siedziałem na miejscu ankietera, widziałem, jak wiele osób mówi „Och, słyszałem to”, a potem próbują zapamiętać lub przerobić rozwiązanie. Tak więc w wielu przypadkach wiedza na temat wiedzy nie daje takiej przewagi. Polecam powiedzieć im, że już to słyszałeś, i zaproponować rozwiązanie. Jeśli byłoby to dla ciebie zbyt łatwe, zadadzą ci kolejne pytanie i docenią twoją uczciwość.

Opowiadam się za otwartą i szczerą komunikacją, więc zdecydowanie powiedziałbym, że znałem pytanie i sztuczkę z tym związaną.

Przypuszczam, że dla dodatkowego uznania można powiedzieć „OK, tak robią wszyscy inni, ale zobaczmy, czy jest inny sposób”. Możesz też zdekonstruować pytanie na inne sposoby i pokazać, dlaczego ludzie lubią to pytanie, co to pytanie rzekomo próbuje sprawić, że zobaczysz.

(Edytuj: usunięto odniesienie do FizzBuzz z komentarzy innych osób do tego postu).

Jako ankieter nie pytam, czy znasz odpowiedź na trudne pytanie z kurczakiem i jajkiem. Zamiast tego szukam odpowiedzi na pytanie, jak rozwiązać problem. Dlatego często łatwo jest stwierdzić różnicę między znajomością odpowiedzi a dotarciem do odpowiedzi (chyba że osoba, z którą rozmawiasz, działa inaczej, niż do uzyskania odpowiedzi!)

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​w przypadku większości wywiadów technicznych rozmówca jest naprawdę zainteresowany twoim rozwiązaniem i tym, jak go wymyśliłeś i jak to wyjaśnisz, a nie tym, czy wcześniej słyszałeś dokładnie to samo. Chyba że było to jedno z tych „zagadkowych” pytań, które wiążą się z „sztuczką”, wcześniejsza znajomość problemu nie daje naprawdę decydującej przewagi, chyba że i tak jesteś w stanie rozwiązać go samodzielnie.

W przypadku wystarczająco nietrywialnego pytania postawiony problem może być dobrze znany lub może zostać zredukowany do jednego. Jeśli ktoś pyta o sposób znalezienia najkrótszej trasy między dwoma węzłami na wykresie, czy udajesz, że nie znasz BFS / Dijkstra? IMHO, w przypadku niektórych problemów ukrywanie faktu, że znasz swoje rzeczy, może przynieść efekt przeciwny do zamierzonego.

Myślę, że powiedzenie ankieterowi dotyczy tylko tych głupich pytań „gotcha”, takich jak okrągły właz i inne tego typu rzeczy. Pytania, w przypadku których, gdy znasz odpowiedź, jest to całkowicie oczywiste.

Cofanie ciągów znaków itp. Nie ma oczywistego rozwiązania „gotcha”, które można wyjaśnić w ciągu 3 sekund, jeśli go znasz.

„Znajomość” nie jest odpowiedzią. Przekazanie go w sposób umożliwiający ankieterowi zrozumienie udzielonej odpowiedzi. (Oczywiście, osoba przeprowadzająca wywiad zna wiele odpowiedzi, ale jak powiedziałem, nie o to chodzi).

Więc spróbuję przekazać odpowiedź w ramce w rozsądnej formie dydaktycznej, a może humorystycznej, aby osoba przeprowadzająca wywiad mogła zobaczyć, jak myślę i funkcjonuję, czy nie.

Na przykład może być zabawne dla was wszystkich (i pouczające dla ankietera) przeniesienie zadanego pytania do zupełnie innego kontekstu, pokazując, że nawet jeśli omawiany problem wygląda podobnie, rozwiązanie nie działa w nowym kontekście. Myślę, że sztuka polega na znalezieniu jakiegoś powiązanego kontekstu dla pytania, w którym rozwiązanie z pierwszej odpowiedzi nie działa, a następnie zaproponowaniu spektakularnych pomysłów na rozwiązanie, które ankieter może przeżuwać (lub śmiać się).

Więc jaka jest alternatywa? Jeśli powiesz ankieterowi, że znasz odpowiedź na postawione pytanie i oczekujesz, że odpowie ci tylko na pytania, na które nie znasz odpowiedzi, co się stanie? Zarówno

1. Będą cię szanować, ponieważ będziesz próbował odpowiedzieć tylko na pytania, których nigdy wcześniej nie widziałeś / nie słyszałeś,
2. Będą zdumieni twoją błyskotliwością - w końcu znasz już odpowiedzi na pytania, które stawiają - i natychmiast zaoferuje ci pracę
3. Będą myśleć, że jesteś mądrym dupkiem, ponieważ wydaje się, że już wiesz wszystko - po prostu cię spytaj !, lub
4. Będą myśleć, że jesteś głupcem, ponieważ nie wiesz, kiedy wszystko idzie dobrze.

Podejrzewam, że opcje (1) i (2) nie będą miały miejsca - nazwij mnie Pan Cynik. Więc pozostaje ci albo bycie głupcem, albo bystry dupek, z których żaden nie może dać ci pracy. Hej, powodzenia!

Celem wywiadu, jak zauważyli inni, jest umożliwienie wykazania się biegłością techniczną poprzez udzielenie odpowiedzi na wszelkie zadane pytania. W ten sposób zadajesz pytania, które już znasz. Jeśli nalegasz na sabotowanie siebie, śmiało - nikt cię nie powstrzyma - ale ja nie.

Udostępnij i ciesz się.