Dlaczego UUID / GUID mają format?

Globalnie unikalne identyfikatory (GUID) to pogrupowany ciąg znaków o określonym formacie, który, jak zakładam, ma uzasadnienie bezpieczeństwa.

Identyfikator GUID jest najczęściej zapisywany w tekście jako ciąg cyfr szesnastkowych podzielonych na pięć grup, takich jak:

3F2504E0-4F89-11D3-9A0C-0305E82C3301

Dlaczego łańcuchy GUID / UUID nie są po prostu losowymi bajtami kodowanymi za pomocą szesnastkowej długości X?

Ta notacja tekstowa zawiera następujące pola oddzielone łącznikami:

| Hex digits | Description
|-------------------------
| 8            | Data1
| 4            | Data2
| 4            | Data3
| 4            | Initial two bytes from Data4
| 12           | Remaining six bytes from Data4

Istnieje również kilka wersji standardów UUID .

Identyfikatory UUID w wersji 4 są zazwyczaj przechowywane wewnętrznie jako nieprzetworzona tablica 128 bitów i zwykle wyświetlane w formacie podobnym do:

identyfikator UUID: xxxxxxxx-xxxx-4xxx-yxxx-xxxxxxxxxxxx

Od RfC4122 - Przestrzeń nazw URN o uniwersalnym unikatowym identyfikatorze (UUID)

Formalna definicja reprezentacji ciągu UUID jest dostarczana przez następujący ABNF:

UUID                   = time-low "-" time-mid "-"
                         time-high-and-version "-"
                         clock-seq-and-reserved
                         clock-seq-low "-" node

Są to tylko inne pola niż pierwotny czas i identyfikator UUID oparty na adresie MAC . RFC twierdzi, że pochodzi z Apollo Network Computing System.

Reprezentacja tekstowa z myślnikami dzieli cztery pola Guid / UUID na pięć grup (ostatnie pole jest oddzielane po pierwszych dwóch bajtach): Kodowanie tekstu Guid

Reprezentacja nie ma nic wspólnego z bezpieczeństwem, ponieważ istnieją różne metody jej obliczania i ma być unikalnym identyfikatorem, niekoniecznie bezpiecznym.

Najbardziej prawdopodobnym powodem, dla którego pola są podzielone (chociaż norma o tym nie wspomina), jest czytelność / separacja części składowych.