Dlaczego Standard C ++ nie przyjął szablonów wyrażeń?

Rozumiem, że szablony wyrażeń jako technika zostały znacznie odkryte przed oryginalnym standardem C ++ w 1998 roku. Dlaczego nie użyto ich do poprawy wydajności kilku standardowych klas takich jak std::stringi strumienie?

Szablony wyrażeń zostały po raz pierwszy opublikowane przez Todda Veldhuizena w czerwcu 1995 r. W artykule w magazynie C ++ Report . W tym czasie komitet standardowy był już mocno zaangażowany w dodanie STL do standardu C ++, co samo w sobie opóźniało standard o jeden lub dwa lata. (STL został przedstawiony komitetowi w 1993 r., A oficjalnie zaproponowany w 1994 r. Ukończenie standardu zajęło kolejne cztery lata).
Biorąc pod uwagę, że komitet normalizacyjny C ++ jest grupą ochotników, niektórzy z nich nie są nawet wspierani przez firmy płacące wydatki, nie sądzę, aby ktokolwiek miał jakiekolwiek zasoby do dodania kolejnego pomysłu do standardu C ++.

Również rok 1995 to rok, w którym opublikowano artykuł Veldhuizena. Technika stała się znana i rozpoznawalna , zajęłoby to kilka lat . (Pomysł STL sięga lat 70., wdrożenie Ada zostało wykonane pod koniec lat 80., prace nad wdrożeniem C ++ musiały się rozpocząć około 1990 r. I zajęło to kolejne trzy lata, aby znaleźć drogę do standaryzacji C ++ komitet.)
Minęły jednak tylko trzy lata od artykułu Todda do ostatecznego głosowania nad standardem. To było zdecydowanie za mało czasu, aby wprowadzić pomysł, który był wciąż nowy i zasadniczo nie przetestowany.

Dodaj do tego fakt, że Szablony Wyrażeń , będące rodzajem metaprogramowania szablonów, kompilatory stresu są czymś więcej niż stosunkowo „prostym” STL. I z tego co pamiętam, nawet w 1998 roku, kiedy standard został opublikowany, nie mieliśmy kompilatora, który mógłby nawet skompilować cały STL.
Biorąc pod uwagę, że jednym z głównych celów komitetu normalizacyjnego była standaryzacja ustalonej praktyki (a nie trzymanie się tego rygorystycznie), Szablony Wyrażeń nigdy nie powinny były być w porządku obrad w tamtym czasie .

Odpowiedź jest prosta: masz oczywiście nie lobbować za to. Nie zrobiłem tego również, ponieważ miałem (i mam) swój własny program, który nie zawiera szablonów wyrażeń. Interfejs, w szczególności dla łańcuchów, już próbuje obsłużyć o wiele za dużo masterów, w wyniku czego powstaje klasa używana do wszystkiego i dobra do niczego.

Biblioteka standardowa ma już std::valarrayrodzinę, która ma obsługiwać styl implementacji szablonu wyrażeń. Z tego co wiem, nie do końca to rozumiem. Jednym z problemów, który to spowodował, jest to, że ludzie, którzy lobbowali, aby włączyć jego częściowo wypieczoną wersję do standardu, przestali w niej działać w momencie, gdy został on włączony. Próbowano go uratować (np. David Vandevoorde, Matt Austern i ja pracowaliśmy nad nim przez około dzień na spotkaniu w Sztokholmie), ale ostatecznie nikt nie był wystarczająco zainteresowany.

Technika znana obecnie jako „szablony ekspresji” została odkryta (niezależnie) już w 1994 r. Zarówno przez Todda Veldhuizena, jak i mnie (artykuł Todda pochodzi z 1995 r., Ale publikacja rzeczy zajmuje trochę czasu; moja własna praca po raz pierwszy pokazano w comp.lang.c ++).

Właściwie zacząłem uczestniczyć w posiedzeniach komisji C ++ właśnie z tego powodu. Na pierwszym spotkaniu w Santa Cruz w marcu 1996 r. Przedstawiłem komitetowi tę technikę i całkowicie przeprojektowałem std :: valarray. Uznano, że to zbyt duża zmiana, ale jak wspomina Dietmar, dostaliśmy kilka słów na kolejnym spotkaniu w Sztokholmie, które umożliwiają stosowanie szablonów wyrażeń do implementacji std :: valarrray. Ku mojemu zdziwieniu, te słowa wciąż istnieją: patrz akapit 3-6 podrozdziału [valarray.syn] 29.7.1 w http://wg21.link/N4727 .

Domyślam się, że żaden kompilator nie byłby w stanie skompilować szablonów wyrażeń w 1998 roku.