IDE dla języków dynamicznych - jak daleko można się dostać?

Uważam za frustrujące, w jaki sposób szybkość rozwoju, jaką powinny oferować dynamiczne języki, zostaje znacznie zmniejszona z powodu braku uzupełnień i innych zasobów, które IDE dałyby ci w swoich statycznych odpowiednikach.

Nie chodzi tylko o pisanie mniej - chodzi o zwiększenie wydajności i zwykłą zabawę podczas przeglądania interfejsów API bez konieczności ciągłego odwoływania się do dokumentacji niezintegrowanej z edytorem.

Do tej pory wszystkie dynamiczne kombinacje językowe IDE + - które uczciwie nie są aż tak bardzo - próbowałem:

• powozik
• powolny
• nieświadomy / nadmierny entuzjazm (jak pokazanie wszystkich możliwych uzupełnień)
• lub po prostu nie tak kompletne jak, powiedzmy, Eclipse + Java.

Wiem, że dynamiczna analiza kodu nie jest trywialnym zadaniem. Ale nie można przestać się zastanawiać - czy naprawdę trudno jest zrozumieć ten fragment kodu ?

Więc moje pytanie brzmi:

Czy jakieś konkretne środowiska IDE (lub mniej konfiguracji typu „wszystko w jednym”) uzyskały całkowicie wyjątkową obsługę dynamicznego języka, czy też jest to nadal problem „nierozwiązany”?

Smalltalk - wysoce dynamiczny język - zawsze miał doskonałe IDE, w którym drobne rzeczy, takie jak automatyczne refaktoryzowanie, SUnit (dziadek wszystkich * frameworków Unit), „kto wysyła ten komunikat?”, „Kto wdraża tę metodę?” i tym podobne były pionierami. Tak więc, IDE mogą rzeczywiście obsługiwać języki dynamiczne do poziomu, który do niedawna znacznie przekraczał język języków o typie statycznym.

S. Lott mówi, że „Języki dynamiczne nie mogą mieć tego samego rodzaju uzupełniania kodu, co języki statyczne. Jest to w zasadzie niemożliwe”.

„Zasadniczo niemożliwe” w sensie teoretycznym, absolutystycznym? Pewnie. W sensie praktycznym? Nie całkiem. Istnieje wiele sposobów wnioskowania o typach dla języków dynamicznych, statycznych ( k-CFA , RoelTyper ), w czasie wykonywania ( PIC ) i innych metodach, takich jak używanie najnowszej historii programisty - „Jak historia programu może poprawić uzupełnianie kodu” .

Z pewnością społeczności Pharo i Squeak są bardzo zadowolone z narzędzi do uzupełniania kodu .

Prawie wszystko, co znasz z IDE, zostało po raz pierwszy opracowane w Smalltak, który jest językiem dynamicznym. Cała reszta to tylko ich kopiowanie. Oczywiście wszystkie te funkcje są możliwe w dynamicznych językach.

Obecnie języki dynamiczne stoją za językami statycznymi. Ale dlaczego?

Do niedawna powszechnie uważano, że pisanie statyczne jest lepsze niż pisanie dynamiczne. Wielu programistów ostatnio zmieniło zdanie w tej sprawie. Nie było skupienia się na IDE dla języków dynamicznie wpisywanych.

Myślę, że funkcje IDE są mniej przydatne w dynamicznie pisanych językach. Pracując w Javie lub Objective-C, uważam, że IDE jest konieczne, aby pomóc mi w pracy z tym językiem, ale to samo nie dotyczy języków dynamicznych.

Niektóre części zadania są łatwiejsze w języku statycznym. Zrozumienie rodzaju wyrażenia jest proste. Wykonanie tego samego w języku dynamicznym wymaga analizy całego programu lub zarejestrowania typów w czasie wykonywania. Ponieważ wiele z tego, co IDE obraca się wokół typów, ma to wpływ.

Zetknąłem się z tym problemem z pythonem. Chciałem vima jako mojego edytora, ale to oznaczało, że nie miałbym środowiska IDE. Więc stworzyłem własne z wtyczkami vim. Obecnie myślę, że mam lepsze środowisko do programowania niż IDE, z którego korzystałem w przeszłości.

Moja konfiguracja jest hostowana na github , możesz rzucić okiem na to, co lubisz. Szybki przegląd wtyczek:

• patogen
• tryb python, do integracji liny, płatków pyłu i pydoc
• vimpdb dla debuggera Pythona
• projekt dla listy plików w projekcie
• taglist do skoków tagów
• supertab do uzupełniania tabulatorów
• snipmate dla fragmentów
• conqueterm dla zintegrowanej powłoki, albo wiersz poleceń, bash, python lub ipython

Jest kilka innych rzeczy, ale ma wszystkie funkcje, które mają bardziej popularne IDE. Nie kosztowało mnie to ani grosza, a ja mogę wykorzystać całą moc vima. Dzieli, komendy ruchu, rejestry, skoki, możliwość uruchamiania całego środowiska programistycznego za pomocą klawiatury ...

Czy jakieś konkretne środowiska IDE (lub mniej konfiguracji all-in-one) osiągnęły całkowicie wyjątkową obsługę dynamicznego języka,

Biorąc pod uwagę, że twoja ocena jest trudna do zrozumienia („całkowicie wybitny”? „Nieświadomy / nadmiernie entuzjastyczny”?), Wątpliwe jest, aby jakiekolwiek IDE pasowało do domyślnego standardu.

Trywialne porównywanie z Eclipse + Java jest głupie, ponieważ dynamiczne języki to nie Java.

czy jest to nadal „nierozwiązany” problem?

Nie do końca.

Prawdopodobnie jest to nierozwiązywalne. Twoje wymagania („brak uzupełnień i inne zasoby”) utrudniają precyzję.

Języki dynamiczne nie mogą mieć tego samego rodzaju uzupełniania kodu, co języki statyczne. Jest to w zasadzie niemożliwe.

Niektóre IDE dobrze zgadują. Na przykład Eclipse ma wtyczki do dynamicznych języków.

Myślę, że ta prezentacja Steve'a Yegge jest nadal aktualna . w skorupce orzecha znajduje się około połowa przyzwoitych idów skryptów Java (intelliJ IDEA), ale generalnie języki dynamiczne odgrywają nadrabianie zaległości, nie dlatego, że tworzenie tych narzędzi (lub języków) jest z natury trudniejsze, to tylko statyczne języki cała uwaga pierwsza.

Programuję cały dzień w javascript / php i ruby, pracując na aplikacjach internetowych, a najlepszym IDE, jakie znalazłem do tego, jest Aptana. Ma uzupełnianie kodu dla wszystkich trzech języków (i python), pobiera moje lokalne zmienne, a ponadto podczas pracy z HTML i CSS pobiera identyfikatory w HTML do użycia w css / javascript i pobiera funkcję nazwiska, kiedy robię coś szybkiego i brudnego i piszę wbudowany javascript (znam kiepski, ale czasem przydatny jako dowód koncepcji). Ma wbudowane zadania prowizji i wsparcie dla git i konsoli wiersza poleceń. Trochę zajęło mi wstawanie, ale kiedy to zauważyłem, prawie nigdy nie zostawiam swojego IDE podczas kodowania i to oszczędza mi mnóstwo czasu.

Przekonałem się, że obsługa Wing IDE dla Pythona jest naprawdę znakomita. Wykonuje dobrą robotę z uzupełnianiem kodu, a jego debugger jest tak samo wydajny jak Visual Studio dla niedynamicznego C #.

Mogę zaświadczyć, że nie jest wadliwy, powolny ani pozbawiony pojęcia. Nigdy nie korzystałem z Eclipse, więc nie znam się na tym, ale myślę, że większe pytanie brzmi: czy istnieje jakaś nieodłączna bariera w rozwoju kompletnego i zwiększającego produktywność IDE dla języków dynamicznych. Biorąc pod uwagę moje doświadczenie z Pythonem i Wingiem, jestem skłonny powiedzieć, że tak nie jest. Jest to jednak z pewnością trudniejsze.

Microsoft Visual Studio to IDE, które jest używane przez wielu programistów i obsługuje IronRuby , IronPython i F #. Większość uważa, że ​​Ruby i Python są dynamicznym językiem programowania, podczas gdy F # byłby mniejszy.

W odpowiedzi na komentarz F # jest językiem programowania.

F # (wymawiane F Sharp) jest językiem programowania opartym na wielu paradygmatach, ukierunkowanym na .NET Framework, który obejmuje programowanie funkcjonalne, a także dyscypliny programowania imperatywnego i obiektowego. Jest to wariant ML i jest w dużej mierze zgodny z implementacją OCaml.

Chociaż dokładna definicja tego, co dokładnie definiuje „język dynamiczny”, jest nadal przedmiotem dyskusji, większość zgadza się, że JavaScript jest bardziej „dynamiczny” niż na przykład C #. Według Wikipedii:

Definicja języka dynamicznego jest niejednoznaczna, ponieważ próbuje odróżnić kod i dane, a także kompilację od środowiska wykonawczego, które nie są uniwersalne. Maszyny wirtualne, kompilacja just-in-time oraz zdolność wielu języków programowania w niektórych systemach do bezpośredniej modyfikacji kodu maszynowego sprawiają, że rozróżnienie to jest abstrakcyjne. Zasadniczo twierdzenie, że język jest dynamiczny, jest bardziej stwierdzeniem o łatwości użycia funkcji dynamicznych niż wyraźnym stwierdzeniem możliwości tego języka.

Nie chcę tutaj otwierać puszki robaków. Niektórzy sugerują, że F # jest bardziej poprawnie opisany jako język funkcjonalny niż dynamiczny, i nie wziąłbym od tego wyjątku. To, co uważam za słuszne, by powiedzieć, że jest z różnych języków .Net, F # jest ogólnie uważane za bardziej odpowiednie do programowania dynamicznego niż C # lub VB.

Możesz chcieć zobaczyć: co kwalifikuje język programowania jako dynamiczny?

Główną różnicą między językami o typie statycznym a językiem o typie dynamicznym jest to, że system może na pewno wiedzieć, co oznacza symbol w czasie kompilacji.

To sprawia, że ​​bardzo łatwo jest zebrać informacje potrzebne do stworzenia dobrego IDE bezpośrednio z informacji generowanych przez kompilator w czasie kompilacji (które w większości są po prostu przenoszone do czasu „edycji”).

Jeśli masz samodzielny podpis metody, który mówi, że metoda przyjmuje „Rzecz”, w jaki sposób edytor może pomóc Ci wiedzieć, co wysłać? Jak może pomóc zasugerować sposoby korzystania z tego przedmiotu?

Pisanie kaczką też tu nie pomaga - nawet najinteligentniejszy edytor nie jest w stanie powiedzieć, że po prostu dlatego, że Twój obiekt ma metodę .executeFooOp (), która może uzupełnić kodem „.executeBarOp” na tym obiekcie (Chociaż może to przeszukać resztę kodu i dokonać pewnych inteligentnych domysłów).

Jeśli wiesz, że jest to „ciąg” w podpisie, znasz wszystkie metody, które możesz wywołać w tym ciągu ORAZ możesz zasugerować tę zmienną, gdy użytkownik jest w trakcie pisania wywołania metody, które wymaga Ciąg jako parametr. Możesz nawet zaproponować podklasy, w które można by rzucić, jeśli chcesz.

Informacji nie ma w dynamicznie wpisywanych językach, chyba że możesz wykonać pełne skanowanie całej bazy kodu za pomocą DUŻO inteligentniejszego niż typowy kompilator.

Przynajmniej dla PHP wiele IDE „rozumie” coś takiego

/** @var $foo ClassA **/

Jeśli dokumentujesz w znormalizowany sposób (w tym przypadku phpDocumentor ), IDE w pełni go wykorzysta.

Ze wszystkich IDE dla języków dynamicznych (języków, które rozwiązują typ w czasie wykonywania) najlepszym jest ... Visual Studio for Python

• Informacje o typie bulling dla Intellisense
• Nawigacja
• Debugowanie

Warto spróbować.