Dlaczego w frameworkach PHP stosowana jest koncepcja „route”?

Powodem, dla którego pytam, jest to, że skrypt PHP nie jest trasą? Na przykład, jeśli masz artykuł.php, wówczas twoja trasa to po prostu http://mysite.com/article.php .

Po co dalej abstrahować od koncepcji trasy, która już istnieje jako zwykły plik?

Aby zrozumieć, co robi router, musisz najpierw zrozumieć, czym jest silnik przepisywania. Z artykułu w Wikipedii (moje podkreślenie):

Mechanizm przepisywania to oprogramowanie, które modyfikuje wygląd adresu URL (przepisywanie adresu URL). Przepisane adresy URL (czasami nazywane krótkimi, fantazyjnymi lub przyjaznymi dla wyszukiwarek - SEF) służą do dostarczania krótszych i bardziej odpowiednich linków do stron internetowych. Technika ta zapewnia pewien stopień oddzielenia plików używanych do generowania strony internetowej i adresu URL prezentowanego światu .

Gdy używany jest silnik przepisywania, nie ma korelacji 1: 1 między adresem URL a skryptem PHP. Przykład z tego samego artykułu:

http://example.com/wiki/index.php?title=Page_title

może być przepisany jako:

http://example.com/wiki/Page_title

Korzystanie z tej techniki ma wiele zalet . Ponieważ PHP jest zwykle ściśle sprzężone z Apache, najczęściej stosowanym silnikiem przepisywania jest mod_rewrite Apache .

Jeśli chcesz przepisać adresy URL, potrzebujesz pewnego rodzaju routingu, ponieważ routing to proces pobierania adresu URL, dzielenia go na komponenty i decydowania, jaki skrypt ma wywołać. Strona dokumentacji standardowego routera Zend Framework wyjaśnia ten proces jako:

Routing to proces pobierania punktu końcowego URI (tej części URI, który pojawia się po podstawowym adresie URL) i rozkładania go na parametry w celu ustalenia, który moduł, kontroler i działanie tego kontrolera powinny otrzymać żądanie.

Większość frameworków PHP opiera się obecnie na wzorcu MVC , a na frameworku MVC proces przebiega mniej więcej tak : ^*

1. Przeglądarka wskazuje adres URL,
2. Serwer internetowy przechwytuje żądanie i przekazuje je do wspólnego punktu wejścia, zwykle index.phpskryptu,
3. index.php pobiera adres URL i rozpoczyna proces routingu.
4. Adres URL jest rozkładany na parametry, gdzie pierwszy to kontroler, drugi to metoda akcji, a pozostałe są uważane za parametry dynamiczne,
5. Jeśli istnieje klasa kontrolera pasująca do pierwszego parametru, tworzony jest obiekt kontrolera,
6. Wywoływana jest metoda akcji, która zwykle jest funkcją obiektu kontrolera, a jej zwrot jest faktycznie zwracany do przeglądarki.

Dopasowanie parametrów do kontrolerów i metod zwykle wykorzystuje dopasowanie za pomocą wyrażeń regularnych, aby móc obsługiwać złożone i dynamiczne wzorce routingu, znane jako trasy. Dobre przykłady tras można znaleźć na stronie dokumentacji routingu URI CodeIgniter :

$ route ['dzienniki'] = "blogi";

$ route ['blog / joe'] = "blogs / users / 34";

$ route ['product / (: any)'] = "catalog / product_lookup";

$ route ['product / (: num)'] = "catalog / product_lookup_by_id / $ 1";

$routeTablica posiada wzory jak klucze i wynikające z działania jako wartości w controller/action_method/dynamic_parameterpliku PDF.

_{^* To nie jest zamierzone jako opis procesu kanonicznego, tylko uproszczone wyjaśnienie.}