dlaczego wszystkie samouczki programowania funkcjonalnego są takie matematyczne?

Próbowałem nauczyć się programowania funkcjonalnego i większość samouczków wykorzystuję matematykę jako przykłady bardziej skomplikowanych konstrukcji (nawet prostych w niektórych przypadkach). Dlaczego to? Wyobrażam sobie, że można użyć czegoś łatwiejszego. To utrudnia naukę.

Informacje podstawowe: Piszę oprogramowanie od 12 lat. Rozumiem niektóre pojęcia, takie jak zamknięcia, funkcje obywateli pierwszej klasy i leki generyczne. Być może mam problemy z funkcjami wyższego rzędu na pewnym poziomie zaawansowanym, ale chciałbym wierzyć, że mam podstawową wiedzę. Monady gryzą mnie w tyłek iw tym momencie jeszcze tego nie przeszedłem (jestem pewien, że w końcu to zrobię, ponieważ jestem wytrwały).

Używają matematyki, ponieważ Programowanie Funkcjonalne jest bardzo dobre w modelowaniu konstrukcji matematycznych i jest ściśle powiązane z pojęciami matematycznymi, szczególnie Rachunkiem Lambda. Również, ponieważ I / O jest zazwyczaj dość drażliwym i zaawansowanym przedmiotem w wielu językach funkcjonalnej matematyki paradygmatu poprzez REPL różnych języków, na początku staje się dobrym sposobem nauczania języka.

Ponieważ funkcjonalne traktuje Programowanie funkcjonuje jako konstrukty pierwszych klas w obrębie języka programowania, funkcja pokolenie staje się bardzo ważne. Dlatego wyższa matematyka staje się dość ważna, szczególnie teoria grafów.

Języki imperatywne są tak samo matematyczne, ale u podstaw wszystko jest arytmetyczne, ponieważ są bliżej maszyny, którą i tak można dodać. Języki funkcjonalne z ich wyższej abstrakcji wydają się bardziej ku matematyce. Powszechne stosowanie w środowisku akademickim nie pomaga, gdyż w ten sposób przyzwyczaić i prowadzone przez ludzi, którzy wiedzą dużo matematyki i uczenie ludzi, którzy oczekują, aby dowiedzieć się dużo matematyki. Można więc powiedzieć, że można to „stłumić”, ale biorąc pod uwagę te czynniki, jest to mało prawdopodobne.

http://learnyouahaskell.com/ - jest prawdopodobnie jedną z najdelikatniejszych wstępów do Programowanie funkcyjne, ja dwukrotnie sprawdzane i nic poza podstawowym algebry i teorii grafów tam.

Istnieje wiele przyczyn i wszystkie one są ze sobą powiązane:

• Większość funkcjonalnych języków programowania opracowano w kontekście akademickim, w którym CS jest ściśle związany z matematyką, więc ludzie, którzy je zaprojektowali, mają silne zaplecze matematyczne (i zwykle zakładają to samo o swoich odbiorcach)
• Programowanie funkcjonalne jest paradygmatem szczególnie odpowiednim do rozwiązywania problemów matematycznych
• Teoria leżąca u podstaw FP, rachunek lambda (w zasadzie abstrakcyjna teoria funkcji), jest gałęzią matematyki, a języki FP mają tendencję do używania pojęć i terminologii z rachunku lambda

Ponadto FP nie jest tak naprawdę bardziej matematyczna niż inne paradygmaty, ale kluczowe pojęcia (funkcje prawdziwych obywateli pierwszej klasy, funkcje wyższego rzędu, zamknięcia i czystość) wymagają pewnego sposobu myślenia. W pewnym momencie twój umysł powinien „kliknąć”; jeśli rozumieć te 4 główne idee, reszta może być tak proste, jak każdego innego paradygmatu.

To dlatego, że zasadniczo programowanie komputerowe jest matematyką. Języki funkcjonalne zostały zaprojektowane z myślą o tym i dlatego wiele tutoriali koncentruje się na matematyce.

Trudno się nauczyć tylko wtedy, gdy nie jesteś przyzwyczajony do myślenia, że ​​programowanie komputerowe ma podstawy matematyczne.

Myślę, że „The Little Schemer” jest niesamowite wprowadzenie do programowania funkcyjnego i nie jest wcale Mathy. Nie wchodzi w Monady, więc może być zbyt podstawowy dla twoich gustów, ale robi pochodną kombinatora Y pod koniec.

Niedawno przeszedłem przez to, że nie uczyłem żadnego programowania funkcjonalnego od czasu college'u 12 lat temu, i było to świetne odświeżenie, zdecydowanie jestem gotów zająć się bardziej zaawansowanymi rzeczami po pracy z większością problemów w książce przy użyciu rakiety.