Dlaczego nazywa się to DNS „Propagacja”?

Zawsze słyszę, jak administratorzy systemu mówią o oczekiwaniu na rozpowszechnienie rekordów DNS „w Internecie” lub „na całym świecie”, kiedy mówią o wprowadzeniu zmian w DNS. Faktem jest, że moje rekordy DNS nie propagują się na żadne inne serwery DNS, z wyjątkiem serwerów nazw, które obsługują moją przestrzeń nazw (podstawową, dodatkową, trzeciorzędną). Kiedy zmienić rekord DNS ( A, CNAME, MX, itd.) Zmiany te są natychmiast odzwierciedlane w mojej strefie i nie rozprzestrzeniać wszędzie. To, co ludzie naprawdę mają na myśli, gdy mówią o propagacji rekordów DNS, to tak naprawdę buforowanie TTL. Artykuł w Wikipedii wyjaśnia to zwięźle:

http://en.wikipedia.org/wiki/Domain_Name_System

Czy koncepcja propagacji DNS nie jest mitem? Dlaczego nazywa się to „propagacją”?

Mit? Rodzaj.

Istnieją dwa aspekty, które ludzie często mylą. Jeśli dokonasz zmiany nazwy domeny za pomocą rejestratora nazw domen, na przykład zmieniając serwery nazw, które są przekazywane do serwerów nazw dla Twojej TLD (.com, .ca, .fr itp.). W tym miejscu ma miejsce propagacja. W przeszłości może to potrwać kilka godzin, a nawet dni, zanim rejestrator weźmie podane informacje, przekaż je do swoich serwerów wdrażania, które będą aktualizować serwery główne TLD dwa razy dziennie. Z biegiem lat uległo to szybkiej poprawie i często zmiany wprowadzone w nazwie domeny wchodzą w życie niemal natychmiast.

Z drugiej strony, jeśli wprowadzisz zmiany w strefie DNS, takie jak dodanie rekordu A lub zmiany MX, powinno to zająć „do”, o ile ustawienie TTL będzie aktualizowane wszędzie. To nie jest tak naprawdę propagacja, to buforowanie. Na przykład Microsoft DNS ma domyślnie 1 godzinę TTL.

W przypadku buforowania, jeśli zdarzy się, że nazwa domeny zostanie użyta tuż przed dokonaniem zmiany, a czas wygaśnięcia wynosi 1 godzinę, aktualizacja zajmie godzinę. Jeśli jednak nie testowałeś niczego z nazwą domeny tuż przed zmianą, zmiana będzie natychmiastowa. (tj. dodaj nowy rekord A, z którym jeszcze nie testowałeś, a zacznie obowiązywać natychmiast).

Tak więc w dzisiejszych czasach prawie wszystkie zmiany wejdą w życie w ciągu godziny (lub cokolwiek dla twojego DNS TTL jest ustawione). Jedynymi wyjątkami są sytuacje, w których serwer DNS nie przestrzega TTL (spamerzy często tego nie robią) lub serwery rejestratora nazw domen nie aktualizują się prawidłowo w Internecie, a Ty dokonujesz zmiany poziomu rejestratora. To jednak nie często.

Tak - ludzie mówią o przekroczeniach limitu czasu pamięci podręcznej serwera DNS podczas tworzenia tego rodzaju instrukcji.

Niestety, niektóre serwery DNS beztrosko będą ignorować wartości TTL i zapisy w pamięci podręcznej przekraczające określony TTL przez pewien czas. Widziałem, jak serwery DNS ISP przechowują zapisywane w pamięci podręcznej rekordy o bardzo niskich wartościach TTL (minuty) przez okres do 24 godzin, i prawdopodobnie istnieje kilka naprawdę uszkodzonych mózgów serwerów, które przechowują je jeszcze dłużej.

Są one „propagowane” na serwery DNS na całym świecie w tym samym sensie, że idee są propagowane z jednego umysłu do drugiego. Kiedy pojawia się zapytanie, lokalna pamięć podręczna DNS musi poznać informacje (jeśli nie jest już buforowana lub jeśli jest buforowana, ale wygasła). Nowa wartość, którą właśnie przekazałeś swojemu serwerowi, pojawia się na mapie, podobnie jak plotki na blogach. Cóż, niezupełnie to samo, ale myślę, że to fajna analogia.

Nie jest to mit, ponieważ często zmieniamy rekordy MX, problemy z „prędkością propagacji” są dość częste. Zawsze dzieje się tak, gdy nie kontrolujemy DNS i pracujemy za pośrednictwem strony trzeciej, więc zwykle nie wiemy, czy czas TTL jest bardzo długi, jest ignorowany przez niektóre serwery DNS, MX jest buforowany przez serwer SMTP lub niektóre połączenie wszystkich 3. Niezależnie od tego, bolesne jest, kiedy to się dzieje.

W oryginalnej specyfikacji DNS (RFC 1034/1035) istniały dwa etapy unieważnienia pamięci podręcznej, zanim aktualizacja strefy była globalnie widoczna. Oprócz wspomnianego już wygaśnięcia TTL buforujących resolverów na całym świecie, najpierw trzeba było poczekać (wszystkie) na wtórne serwery nazw, aby odświeżyć dane strefy ze strefy podstawowej.

Dopiero po podaniu DNS NOTIFY (RFC 1996) w 1996 r. Istniał standardowy sposób szybkiego powiadamiania wszystkich autorytatywnych serwerów nazw o zmianach stref.

Być może więc oryginalna fraza „propagacja zmian” była wówczas bardziej odpowiednia, ponieważ był to proces dwuetapowy.

Słyszałem tylko o propagowaniu DNS w odniesieniu do hostingu Twojej witryny .com u zewnętrznego dostawcy i tylko dlatego, że przechowują oni rekordy w pamięci podręcznej przez 48 godzin. Wszystkie serwery DNS, które nie mają zapisanych danych w pamięci podręcznej, powinny mieć je natychmiast dostępne.

Jeśli spojrzymy na słownikową definicję i etymologię „propagować”, możemy zauważyć, że słowo to sugeruje, że przez pewien akt rodzica rodzi się dziecko. W przypadku DNS, gdy masz wiele serwerów autorytatywnych dla danej strefy i dokonujesz zmian na jednym serwerze (rekord „macierzysty”), rekord jest propagowany na inne serwery (rekordy „potomne”) przez system replikacji, który wypycha zmiany na serwery partnerskie.

Użycie terminu propaguj w celu opisania, w jaki sposób zmiana DNS jest rozpoznawana przez nieautorytatywne serwery DNS, jest błędnym zastosowaniem tego terminu, ponieważ tak naprawdę nie pasuje do definicji tego słowa w słowniku. Bardziej odpowiednim terminem byłoby odkrycie , ponieważ to serwery buforujące DNS odkrywają rozwiązanie rozpoznawania adresów i zapamiętują je dla TTL.

Tak naprawdę nie czekamy na rozpowszechnienie zmiany DNS na całym świecie, czekamy na jej odkrycie.

Nie nazwałbym tego mitem. TTL buforowania ma efekt uboczny polegający na przetrzymywaniu nieaktualnych rekordów po aktualizacji wpisów DNS na autorytatywnym serwerze DNS.

Nazwij to tak, jak chcesz, ale wynik końcowy jest taki sam.

Również rekordy MX nie są buforowane, więc wszelkie zmiany w rekordach MX dla domeny są natychmiastowe.