Czy istnieje standardowy rekord DNS wskazujący serwer IMAP dla domeny?

19

Po kilku poszukiwaniach natknąłem się całkowicie na pustkę, czy istnieje jakakolwiek standardowa (lub niestandardowa) specyfikacja lub najlepsza praktyka określania serwera IMAP dla nazwy domeny. Tzn. Jeśli mam konto, takie jak „jimi@example.com” i chcę czytać pocztę za pośrednictwem protokołu IMAP, czy istnieje jakiś rekord DNS, który wskazywałby mojemu klientowi poczty, z którym serwerem poczty powinien się kontaktować? Nigdy nie widziałem czegoś takiego i praktycznie wszystkie instrukcje konfiguracji poczty e-mail zawierają dokładną nazwę hosta IMAP, np. „Mail.example.com” lub „imap.example.com”. Domyślam się, że pracownicy lub inni użytkownicy example.com mogą dowiedzieć się, jakiego serwera użyć od swojego administratora. Gdyby jednak example.com miał tysiące kont, byłoby to uciążliwe.

Czy ktoś słyszał o czymś takim?

domain-name-system email imap

— bgp
źródło

4

Niektóre aplikacje obsługują dns z automatycznym wykrywaniem i prawdopodobnie istnieje pewne rfc lub specyfikacje do automatycznego wykrywania imap. Nie spodziewałbym się, że wielu poszło za tym, z tych samych powodów, o których wspomniałeś. Organizacja opublikuje dokumenty lub użyje zarządzania konfiguracją, aby skonfigurować punkty końcowe. smtp musi znać nazwy dla routingu poczty. IMAP jest kierowany przez człowieka. :-)

— Aaron

34

Z perspektywy DNS masz rekordy DNS SRV, które pozwalają na korzystanie z DNS do publikowania usług i wykrywania usług. Ich głównym zastosowaniem jest umożliwienie łatwego działania usług na niestandardowych portach i zmniejszenie obciążenia konfiguracyjnego podczas konfigurowania klientów.

Rekord SRV ma następującą postać:

_Service._Protocol.Name. TTL Class SRV Priority Weight Port Target

a jeden dla IMAP jest zdefiniowany w RFC 6186 i wygląda następująco:

_imap._tcp.example.com. 3600 IN SRV 0 10 143 my-imap-host.example.com.

lub

_imaps._tcp.example.com. 3600 IN SRV 0 10 995 my-imaps-host.example.com.

Większość klientów poczty e-mail nie szuka jednak najpierw serwera IMAP, ale korzysta z automatycznego wykrywania, aby uzyskać ustawienia klienta poczty e-mail na podstawie adresu e-mail wprowadzonego przez użytkownika.
Jeśli użytkownik wpisze nazwę użytkownika@example.com, w zależności od klienta zwykle dotyczy to jednego z nich

_autodiscover._tcp.example.com.rekord SRV takie jak stosowane przez MS Exchange i Outlook
rzeczywisty host o nazwie autoconfig.example.com.
albo więcej

Całkiem dobry zapis można znaleźć tutaj: https://developer.mozilla.org/en-US/docs/Mozilla/Thunderbird/Autoconfiguration

— HBruijn
źródło

1

Dzięki - tak właśnie tego szukałem. Interesujące jest to, że „standardowy” sposób robienia tego (rekord SRV) wydaje się wcale nie popularny. Wydaje mi się, że nie ma presji, aby go wdrożyć, ponieważ można technicznie uciec bez niego, o ile użytkownicy lub klient poczty wiedzą, co zrobić, aby działało.

— bgp

3

„Problem” z pocztą e-mail polega na tym, że ustawienia klienta są nieco bardziej rozbudowane niż tylko host / protokół, niektórzy dostawcy usług internetowych używają pełnego adresu e-mail jako nazwy logowania, inni tylko części użytkownika lub nazwy logowania mogą nawet nie przypominać adresu e-mail . Istnieje wiele różnych algorytmów haszujących hasła, usługi na dedykowanych portach SSL lub STARTTLS na tym samym porcie, co tradycyjny protokół

— zwykłego

4

Niektóre z tych rzeczy są określone w RFC 6186 - nie znaczy to, że niekoniecznie pomaga, jeśli nie wiesz, czy serwer spełnia standardy.

— legoscia

1

Nie znając żadnego standardu jako takiego, ale w kategoriach DNS, ogólnie po prostu rejestrujesz „dobrze znaną nazwę” imap.example.com i być może również imaps.example.com

Rekordy SRV dotyczą znacznie późniejszych / bardziej złożonych rzeczy. Na przykład. znajdowanie serwerów Active Directory dla domeny lub wykorzystywanych jako część usługi DNS Service Discovery.

Historia jest zaśmiecona różnymi mechanizmami reklamy / odkrywania usług.

— Cameron Kerr
źródło

W rzeczywistości rekordy SRV miały być użyteczne i być używane przez niestandardowe lub wewnętrzne aplikacje / protokoły (złożoność lub prostota nie była czynnikiem). Uważam, że udało się to dość skutecznie. Oryginalna racja bytu związana była z drogim urządzeniem wbudowanym.

— Arnt