Jakie są przeszkody w zapewnieniu niezawodnego dostępu do Internetu i Wi-Fi na dużych konferencjach technicznych? [Zamknięte]

Każda konferencja technologiczna, na której kiedykolwiek byłem, i byłem na wielu, miała absolutnie fatalną sieć Wi-Fi i dostęp do Internetu.

Czasami na serwerze DHCP brakuje adresów. Czasami backhaul jest wyraźnie niewystarczający. Czasami jest jeden router dla sali balowej z 3000 osobami. Ale to zawsze COŚ. To nigdy nie działa.

Jakie są najlepsze praktyki dla organizatorów konferencji? Jakie pytania powinni zadać miejscu konferencji lub dostawcy usług internetowych, aby z góry wiedzieć, czy Wi-Fi będzie działać? Jakie są najczęstsze przyczyny nieudolnego Wi-Fi na konferencjach? Czy można tego uniknąć, czy też Wi-Fi po prostu nie jest odpowiednią technologią do dużych konferencji?

(Dla tych, którzy są zainteresowani, w końcu napisałem raport z 2009 roku na temat sieci bezprzewodowej w PyCon ).

Przez większość lat robiłem sieć bezprzewodową na konferencji PyCon, odkąd przeprowadziliśmy się z George Washington University do hoteli, więc mam kilka pomysłów na ten temat, które zostały udowodnione w bitwie - choć tylko z około tysiącem użytkowników.

Jedną rzeczą, o której słyszę wiele osób mówiących w tej dyskusji jest „relacja na wolnym powietrzu w sali balowej”. Jedną z teorii, według których działam, jest to, że sala balowa NIE jest środowiskiem na wolnym powietrzu. Ciała ludzkie bardzo dobrze wchłaniają 802.11b / gi 802.11a.

Oto kilka moich przemyśleń, ale więcej szczegółów można znaleźć w moich raportach z konferencji, jeśli wyszukujesz w Google hasło „pycon wireless” - linki do tummy.com są tym, czego chcesz.

Używam tylko nie nakładających się kanałów i rozkładam punkty dostępowe. W przypadku 802.11b / g korzystam z radia przy najniższych ustawieniach mocy. W przypadku 802.11a używam go z najwyższą mocą, ponieważ mamy tak wiele kanałów.

Staram się utrzymywać punkty AP na dość niskim poziomie, aby ciała mogły pomóc zmniejszyć zakłócenia między punktami dostępowymi na tym samym kanale.

Ustawiam wszystkie AP na ten sam ESSID, aby ludzie mogli „wędrować” do różnych AP, gdy ładunki (liczba powiązanych klientów) wzrosną lub zasięg spadnie (więcej osób przyjdzie itp.).

Dużo AP. W pierwszym roku, kiedy hotel robił sieć, w końcu przynieśli 6 AP, ale zaczęli od zaledwie kilku. Mimo to powiedzieliśmy im, że będziemy intensywnie korzystać z ich łączności bezprzewodowej. Ale mieliśmy też inne problemy, takie jak serwer DHCP, który udziela dzierżawy z bramą w innej sieci niż adres. (Wezwania do pomocy skutkowały „Po prostu zrestartuję wszystko”).

Działamy na stosunkowo niedrogich podwójnych radiotelefonach AP D-Link, kosztujących około 100 USD lub 200 USD każdy. Po prostu tak naprawdę nie mieliśmy budżetu na zakup od 20 do 40 z ponad 600 $ AP wysokiej klasy. Te AP-y D-Link działały zaskakująco dobrze.

W 2009 roku mieliśmy problem z netbookami. Coś w tych radiotelefonach śmierdzi, że można je wykorzystać na tego rodzaju konferencji. Słyszałem o ludziach umieszczających karty bezprzewodowe Intel w Netbookach i uzyskujących znacznie lepszą wydajność. Na PyCon 2009 mój netbook nie mógł uzyskać niezawodnego połączenia po rozpoczęciu konferencji, ale mój ThinkPad nie miał problemów. Słyszałem podobne raporty od osób z komputerami Mac i innymi „prawdziwymi” laptopami, ale najtańszy sprzęt po prostu nie działał.

Ja nie zrobiłem nic z antenami kierunkowymi. Spodziewałem się ich potrzebować, ale jak dotąd wszystko się udało.

Większość hoteli nie może zapewnić wystarczającej przepustowości. Nie martw się jednak, istnieje wielu naziemnych dostawców bezprzewodowych, którzy mogą zapewnić 100 Mb / s. Nie mówię o miejscach, które obsługują 802.11g z jakiejś wieży, ale ludzie z prawdziwymi, poważnymi radiotelefonami i backhaul, aby sobie z tym poradzić.

W ciągu ostatnich kilku lat tak naprawdę nie mieliśmy zbyt wiele przeszkód dla portów przewodowych, głównie ze względu na budżet i wysiłki ochotników wymagane do okablowania wszystkich tych lokalizacji. W 2010 roku spodziewamy się mieć sporo portów przewodowych. Podoba mi się pomysł okablowania każdego fotela przewodowego, ale wątpię, byśmy mogli pokryć nawet 10% po prostu ze względu na wysiłek związany z okablowaniem i utrzymaniem takiej sieci. Odłączanie ludzi od sieci bezprzewodowej jest świetne.

Dobrze jest też zdejmować ludzi z częstotliwości 802.11b. Większość ludzi, o których rozmawiał od czasu, gdy Joel o tym wspomniał, mówi takie rzeczy jak „3 nie nakładające się kanały”, co jest prawdą w przypadku widma 2,4 GHz. Widzieliśmy jednak OGROMNY ruch w kierunku widma 5,2 GHz. W pierwszym roku, w którym prowadziłem sieć (2006?), Mieliśmy około 25% wykorzystania. W 2008 roku mieliśmy ponad 60% w 5,2 GHz.

Tak, tak, bezprzewodowe połączenie z tysiącami ludzi wymaga zastanowienia. Ale zastanowienie się wydaje się przynieść dość wysoki poziom satysfakcji.

Sean

Myślę, że głównym problemem jest to, że Wi-Fi jest prawdopodobnie nieodpowiednią technologią do tego zadania, jeśli naprawdę mówisz o 3000 klientów na małym obszarze, takim jak sala balowa. Myślę, że w przypadku mniejszej liczby klientów rozmieszczonych na dużej przestrzeni jest to wykonalne.

Objęcie sali balowej potencjalnie tysiącami klientów będzie dużym ułatwieniem dla Wi-Fi, zakładając, że klienci faktycznie korzystają z sieci. Masz tylko 3 nie nakładające się kanały (w USA) i nigdy nie widziałem, aby punkt dostępowy (AP) obsługiwał skutecznie ponad 50 klientów. Skończysz z wieloma punktami dostępowymi na tym samym kanale i sporą sporą o powietrze. To dużo urządzeń klienckich, które można mieć na niewielkim obszarze.

Jeśli potrafisz zmontować jakieś wysoce kierunkowe anteny, a moc radiowa została zmniejszona, aby dotrzeć do niewielkiej liczby klientów, możesz to poprawić. W przypadku tymczasowego wydarzenia, takiego jak konferencja, poziom obsesyjnej opieki, jakiej wymagałoby takie badanie miejsca, byłby, jak sądzę, nieuzasadniony kosztowny.

Zakładając, że obsługujesz mniejszą gęstość klientów niż 3000 klientów w jednej przestrzeni na świeżym powietrzu, chciałbyś rozmieścić punkty dostępowe o strefach zasięgu dostosowanych do obsługi znacznej części możliwej liczby klientów obsługiwanych przez AP (przez ulepszenie radia zasilanie / anteny), a będziesz chciał spróbować zatrzymać sąsiednie punkty dostępowe na nie nakładających się kanałach. Im więcej AP, tym lepiej i nie przeciążaj AP zbyt dużą liczbą klientów. (Ulepszenie mocy radiowej / anten, aby strefy zasięgu wydawały się nieintuicyjne dla każdego, kto nie próbował skalować Wi-Fi do obsługi dużej liczby klientów na niewielkim obszarze fizycznym.)

Z punktu widzenia emisji warstwy 2 sensowne byłoby rozgłaszanie wielu identyfikatorów SSID i tworzenie ich zaplecza w różnych podsieciach VLAN / IP. Zależy to od liczby urządzeń klienckich i charakteru ruchu. Osobiście nie umieściłbym więcej niż około 500 urządzeń w domenie rozgłoszeniowej jednowarstwowej 2 w korporacyjnej sieci LAN. Mogę sobie tylko wyobrazić, że konferencyjna sieć Wi-Fi byłaby gorsza.

Protokół DHCP powinien być bezproblemowy, choć nadmiar stanowi problem. Prawdopodobnie użyłbym ISC dhcpd i opracowałbym układ przełączania awaryjnego na drugi serwer. Myślę, że też będę szukał nieuczciwych serwerów DHCP. W sieci przewodowej Ethernet można łatwo wyłączyć porty, na których pojawiają się fałszywe serwery DHCP. W przypadku bezprzewodowego Ethernetu jest to nieco bardziej problematyczne. Czy ktoś wie, czy istnieją punkty dostępowe obsługujące blokowanie jednostek mobilnych na podstawie adresu MAC? (To nie pomaga, jeśli nieuczciwy serwer DHCP fałszuje swój MAC po wykryciu, ale to początek ...)

Oczywiście firewall / router brzegowy powinien być w stanie obsłużyć liczbę wpisów w tablicy NAT, które może wygenerować taka liczba klientów. Router NAT zabawki konsumenckiej nie poradzi sobie z tym. Nadmiarowy protokół routera (HSRP, VRRP itp.) I urządzenia routera z wieloma krawędziami będą konieczne, aby zapobiec uszkodzeniu całego programu przez jeden punkt awarii.

Jeśli chodzi o rywalizację o przepustowość w sieci dosyłowej, można ograniczyć przepustowość klienta do Internetu. To powinno także w pewnym stopniu ograniczyć ogólną rywalizację w powietrzu.

Rzuciłbym coś w rodzaju Squid Cache na miejsce jako przezroczysty serwer proxy dla ruchu HTTP. Pomoże to w wykorzystaniu backhaul. Pamięć podręczna proxy HTTP nie powinna być punktem awarii, więc potrzebujesz infrastruktury do monitorowania stanu pamięci podręcznej, a jeśli zawiedzie, obejdź ją.

Nie mam energii, aby odpalić arkusz kalkulacyjny i spojrzeć na ekonomię wielu małych przełączników Ethernet i kabli krosowych, ale im więcej czytam, tym bardziej brzmi to jak przewodowy Ethernet aby uzyskać przyzwoitą łączność. Bez wątpienia należałoby dołożyć większych starań, aby poprowadzić kable Ethernet i zasilić przełączniki, ale zapewnia on znacznie łatwiejszą do zarządzania infrastrukturę sieciową, bardziej niezawodną przepustowość i wymaga znacznie mniej obsesyjnego ulepszania niż bezprzewodowe. Można również uniknąć korzystania z niskiej klasy sprzętu do przełączników brzegowych, ponieważ usługa 100 Mb / s wystarczyłaby do celów uzyskania dostępu do Internetu.

Cisco ma mały 8-portowy przełącznik, który czerpie energię z PoE - Catalyst 2960PD-8TT-L. To byłoby miłe dla tej aplikacji - umieszczenie czegoś takiego na każdym stole, czerpanie mocy z większego przełącznika obsługującego PoE. Domyślam się, że są one dość drogie jak na tę aplikację, ale domyślam się, że istnieje opcja „obniżonej ceny”, która nie jest tak drogie od kogoś. (Wyszukiwanie przełączników zasilanych przez PoE wydaje się być dość trudne z Gooogle ...)

Intel ma papierową erę z 2006 roku: zapewnienie dostępu do Wi-Fi na konferencjach . Patrząc na ich liczbę, mieli oni 50 klientów na jednym punkcie dostępowym w jednym punkcie, a maksymalne obciążenie klienta nie przekraczało łącznie 100 klientów. Wydają się być dość małymi liczbami w porównaniu z tym, o czym mówisz, aw 2006 roku wszyscy nie nosili iPhone'ów itp.

Michael Arrington, z TechCrunch, zatrudnił Mariette Systems do TechCrunch 50 i uzyskał znakomite wyniki . Z komentarzy wynika, że ​​mieli setki przełączników CISCO zapewniających połączenia RJ45 na każdym siedzeniu ( zdjęcie ), które prawdopodobnie miały wystarczającą przepustowość z powietrza, aby działało.

Umożliwienie jednoczesnego dostępu 2000 twardym użytkownikom Internetu z jednej lokalizacji jest bardzo, bardzo trudne. Widziałem, jak dorośli mężczyźni płaczą, kiedy próbowali i ponieśli porażkę.

W tym roku WOW. W TechCrunch50 było więcej Internetu, niż można było potrząsnąć. I za to Mariette Systems otrzymuje ten wielki mokry pocałunek, który obiecałem.

Zespół: Ernie Mariette, Cliff Skolnick i Tim Pozar. Weszli, przynieśli przepustowość (łącze mikrofalowe 100 Mb / s WiLine i 30 Mb / s Telekenex), podłączyli do routera BSD i rozprowadzili w całym budynku za pośrednictwem ponad 100 przełączników Cisco i 28 punktów dostępu Wi-Fi. Przy stolikach były setki połączeń Ethernet (i listew zasilających). Plus dedykowane pasmo dla Ustream, obszaru DemoPit i głównej sceny. I ogólnie wielu bardzo zadowolonych uczestników.

W punktach szczytowych było ponad 1200 równoczesnych połączeń i wykorzystanie przepustowości do 88 Mb / s. Ale nikt nigdy nie został odcięty. Zauważyłem, że wiele osób na widowni ogląda transmisje Ustream na żywo na swoich laptopach. Inni oglądali transmisję US Open na żywo. Innymi słowy, publiczność całkowicie marnowała przepustowość. I było cudownie.

Byłem trochę rozczarowany, że publiczność nie sprawiła, że ​​nasz Internet zawiódł. Starali się jak mogli i okazało się, że chcą.

WWDC firmy Apple (przynajmniej w ciągu ostatnich kilku lat) ma fantastyczny zasięg sieci bezprzewodowej, ale cały tydzień siedzi w akwarium przez cały tydzień, wpatrując się w mapy zasięgu Cisco. Rozmieszczają mnóstwo punktów dostępu. Sprytnie blokują również niektóre duże pliki do pobrania z witryny konferencji z sieci bezprzewodowej i zamiast tego wyświetlają mapy miejsc, w których można znaleźć kabel Ethernet.

Dobre wdrożenie Wi-Fi jest kluczem do dobrego dostępu bezprzewodowego podczas dużej konferencji.

Gdy wiele osób próbuje połączyć się z Internetem, ruch lotniczy zakłócałby się z powodu zakłóceń. Wyobraź sobie, że wszyscy próbują „rozmawiać” z punktem dostępu, cała rozmowa staje się hałasem dla właściwej rozmowy, gdy inni próbują mówić. To właśnie jest przyczyną takiego scenariusza.

Aby rozwiązać te problemy, możesz wziąć pod uwagę następujące kwestie:

1 - Wiele inteligentnych punktów dostępu

Cienki AP klasy korporacyjnej ma sterowanie radiowe i wykrywa pojemność klienta Wi-Fi i próbuje wykryć, czy jest to karta 802.11a / b / g / n. W takim przypadku kontroler AP próbowałby przełączyć użytkownika na kanał 5G 802.11n lub 802.11a, co jest mniej powszechne, a tym samym mniej zakłóceń.

2 - 802.11n

Kiedy mówimy o Wi-Fi, typowy punkt dostępowy 802.11g NIGDY nie może osiągnąć 54 Mb / s jako reklamy (jak 3G), a osiąga prędkość około 22 Mb / s. Dzielone przez 10 gości każdy otrzyma skromne 2 Mb / s. Udostępnij 50 gości, czyli około 40 kb / s.

802.11n nieco to poprawia, prędkość reklamowa wynosząca 150 Mb / s zwykle wynosi 70 Mb / s, dzięki czemu można uzyskać bardziej rozsądną prędkość dla większej liczby gości.

3 - Więcej AP, większa przepustowość

Wdróż więcej AP, co wyeliminuje poprzednie wąskie gardło. Ale w przypadku wielu AP musisz także odpowiednio ustawić ich kanał, aby uniknąć zakłócania AP przez inny AP. Nie przestawaj z większą ilością AP, dodaj więcej przepustowości, aby Internet nie stał się kolejnym wąskim gardłem

Matt

Właśnie wróciłem z konferencji RIPE 59 w Lizbonie, gdzie zapewniłem wsparcie techniczne, w tym sieci bezprzewodowe, w zespole 7 inżynierów dla około 300 uczestników. Tak długo, jak byłem w to zaangażowany, skargi dotyczące łączności bezprzewodowej są w większości przypadków bardzo rzadkie. Osiągamy najwyższy poziom około 250 klientów bezprzewodowych online i łączny ruch 44 Mbit / s.

Zasadniczo zrezygnowaliśmy z łączności hotelowej wiele lat temu.

Nasz sposób działania dotyczący sieci to w zasadzie:

• Znajdź hotel ze strukturalnym okablowaniem (łatki i przetestuj kilka)
• Uzgodnij z hotelem, że będziesz mógł umieścić sprzęt w ich pokoju i wsparcie
• Mieć lokalnego hosta (ISP lub podobną doświadczoną przyzwoitą sieć), który zapewnia min. 100 Mbit / s do pokoju w strefie konferencyjnej
• Zgadzam się z hotelem, że przełączy wszystkie swoje bezprzewodowe punkty dostępowe w obszarze konferencyjnym
• Przynieś zestaw przełączników, routerów i punktów dostępu i zbuduj własną sieć

Mamy kilka pytań dotyczących konfiguracji sieci, w tym wszystkich poprawek i konfiguracji sieci bezprzewodowej. Nasz sprzęt składa się z:

• 15 punktów dostępowych Cisco 802.11 a / b / g, zwykle wdrażających około 10
• Dwa routery Juniper J2320 dla BGP i VRRP
• Cztery przełączniki Foundry, z których dwa obsługują PoE dla punktów dostępowych
• Prosty analizator widma 2,4 GHz
• Przyzwoity tester kabli Fluke, mierzący takie rzeczy jak zwarcia, błędne okablowanie, zerwane przewody, długość kabla, utrata sygnału

Dajemy również kilka kilometrów UTP i wiele złączy RJ45 na wypadek, gdybyśmy musieli obejść okablowanie hotelowe.

W przypadku 802.11 b / g najpierw przeprowadzamy ankietę, próbując zmapować wszelkie zakłócenia (z innych budynków lub pięter), a następnie wybrać kanał 1/6/11 dla każdego punktu dostępowego. Używamy ustawień dość wysokiej gęstości i niskiej mocy. Podczas spotkania monitorujemy dystrybucję klientów pomiędzy punktami dostępowymi i dostosowujemy poziomy mocy tam, gdzie to konieczne, aby uniknąć przeciążenia pojedynczego punktu dostępowego.

W przypadku upstream mamy własny prefiks IPv4 i IPv6. Nasza pula DHCP sieci publicznej ma około 900 adresów. Zwykle konfigurujemy połączenia równorzędne BGP z naszym nadrzędnym (lokalnym hostem).

W ten sposób unikamy wulgarnych połączeń bezprzewodowych lub zewnętrznych w hotelu. Jednak, jak można sobie wyobrazić, istnieje znaczny koszt sprzętu, czasu inżynierii i być może rachunku hotelowego. Dobra jakość, którą możemy zapewnić w ten sposób, jest tego warta.

Microsoft Australia Tech.Ed ma kilka ciekawych artykułów na temat swoich doświadczeń związanych z Wi-Fi podczas tegorocznej imprezy.

Sieć bezprzewodowa była w centrum uwagi, biorąc pod uwagę, że ponad 2500 uczestników było wyposażonych w laptopa HP MiniNote z obsługą łączności bezprzewodowej, a także ich telefony, dodatkowe laptopy itp.

Główny blog znajduje się na stronie http://techedbackstage.net/, gdzie można znaleźć rozwiązanie problemu wydajności Wi-Fi obejmujące (nieco) zaskakujący zwrot akcji.

Oczywiście było to jeszcze bardziej skomplikowane podczas imprezy przez zwykłych niedbałych maniaków, którzy uważają, że łącze wysyłające 500 Mb / s jest przeznaczone dla ich potrzeb torrentowych. :(

Czy nikt inny nie widzi podstawowego problemu z setkami (lub dziesiątkami setek) osób fizycznie połączonych przebywaniem w tym samym pokoju, ale oddzielonych przez swoje połączenie internetowe? Po co umieszczać wszystkich w tym samym pokoju, jeśli nie oczekujesz, że będą ze sobą rozmawiać lub poświęcać swoją uwagę prezenterom? Jedyną technologią radiową, która obsługuje tysiące niezależnych połączeń w ramach jednego ciągłego zasięgu, jest sieć komórkowa, więc jeśli naprawdę chcesz, aby wszyscy w tym samym pokoju mieli własne połączenia, to twoja jedyna opcja i powodzenia w znalezieniu opłacalnego rozwiązania do osiągnięcia że. Do licha.

Na wszystkich zorganizowanych przeze mnie konferencjach - obecnie około 10 - najlepszym rozwiązaniem problemu z wi-fi jest zorganizowanie konferencji gdzieś, która rozwiązała problem już na dużą skalę.

Odpowiedź? Uniwersytety i uczelnie wyższe. Muszą już zapewnić bezprzewodowy dostęp do tysięcy. Twoja konferencja nie wyrządzi im żadnej szkody. Zorganizuj konferencję na uniwersytecie lub w college'u, poproś, aby wydali ci hasło, a nie będziesz musiał martwić się o wi-fi.

Sean Reifschneider wykonał kawał dobrej roboty, aby uzyskać wifi dla wcześniejszych PyConów. Napisał obszerne raporty dla PyCon 2007 , PyCon 2008 i ostatnio PyCon 2009 .

Dla mnie dwa kluczowe rzeczy na wynos to tak naprawdę powrót do podstaw, pierwsza duża przepustowość, a po drugie wiele punktów dostępowych. Sprawienie, aby wszystkie te punkty dostępu działały dobrze, a ich szczegóły są oczywiście ważne. Ale jeśli nie masz bazy przepustowości i punktów dostępu, nie ma znaczenia, jak ją skonfigurujesz, po prostu nie zadziała.

To pytanie zadawane jest nam tyle razy ... Jestem dyrektorem technicznym wydarzenia Wi-Fi / VoIP / Internet Business w Wielkiej Brytanii. Świadczymy usługi wyłącznie na imprezach sportowych, wystawowych, konferencjach i doświadczeniach.

Chociaż tak wiele innych odpowiedzi tutaj ma zalety techniczne, chciałem podejść do tego z innego kierunku. Planista spotkań menedżera wydarzeń słucha dyrektora sprzedaży miejsca, dwóch osób, które prawdopodobnie niewiele wiedzą o rozwiązaniach Wi-Fi lub internetowych.

Większość miejsc informuje, że mają „Wi-Fi w całym obiekcie”. To Wi-Fi jest zwykle wystarczające, aby spełnić codzienne wymagania gości hotelowych, ale nie dla 2000 hardcorowych techników w pakiecie konferencyjnym!

Byliśmy zaangażowani w różne konferencje technologiczne w Vancouver, Atlancie, LA, Londynie, Seulu itp. I bez wątpienia przeprowadzamy wizytę na miejscu z klientem, planistą spotkań i hotelowym kierownikiem IT. Pierwszą rzeczą, którą należy ustalić, jest dostęp do Internetu na wypadek imprezy, który nie jest udostępniany hotelowi ani nie jest zarządzany przez inną stronę, musimy posiadać go na czas imprezy. Na jednym wydarzeniu przejęliśmy cały hotelowy dostęp do Internetu i przekazaliśmy hotelowi informację zwrotną z routera!

Jeśli nie jesteś właścicielem, nie możesz nim zarządzać.

Po drugie, zrozum wymagania odbiorców i wymagania klienta i sprawdź, czy te dwa elementy spełniają? Klient ma wymagania dotyczące budżetu i wydajności, odbiorcy mają wymagania techniczne i dotyczące wydajności. Dużą różnicą między nimi jest budżet. Szczególnie w tym roku był to bardzo duży problem, doradzamy wymaganą prędkość Internetu, a koszt i klient obniżają prędkość ze względu na budżet. Publiczność nie jest zadowolona, ​​ponieważ Internet jest wolny i hej, Wi-Fi / sieć to śmiecie !!

Kolejny problem to sprzęt, nie mamy tutaj topora, ale ogólnie używamy tylko sprzętu Cisco, ponieważ zwykle działa i można go skalować do wielkości widowni. Jeśli pójdziesz do PC World lub Best Buy i zdobędziesz router Belkin za 50 USD, a nie powiedzie się w połowie tego wydarzenia ... wielka niespodzianka!

Wreszcie ekipa techniczna, każda firma ma własny zespół IT lub guru technologii, aby gdy coś przestało działać, ktoś, kto to wszystko rozumie, przyszedł i go naprawił.

Jeśli masz sieć wydarzeń i decydujesz się na to, aby kierownik wydarzenia lub główny mówca opiekował się również siecią, masz problemy, są zajęci naszymi sprawami i naprawdę nie znoszą presji.

Poproś zespół IT w trybie 24x7, aby zarządzał siecią, może to nie być twój priorytet za trzy miesiące, ale w połowie dyskusji, gdy Internet zawiedzie, stanie się twoim priorytetem numer jeden i może zabić udane wydarzenie.

Kilka osób wspomniało o WWDC firmy Apple. Ta sieć obejmuje ponad 5000 osób na trzech piętrach Moscone West na tydzień. Każde piętro ma ponad 120 000 stóp kwadratowych, więc obejmują one> 360 000 stóp kwadratowych. Praktycznie każdy ma laptopa (i iPhone'a).

Przez ostatnie 3 lata robili to z AP i kontrolerami Cisco zarówno na częstotliwości 2,4, jak i 5,0 GHz. Zapewniają również 10 najlepszych „stołów roboczych” z przewodowymi portami przełączników 10/100, aby odciążyć najbardziej wymagających użytkowników. Działa niezawodnie w holach, korytarzach i salach konferencyjnych.

kino:

http://developer.apple.com/wwdc/experience/

Możesz wziąć udział w przyszłym roku tylko ze względu na to doświadczenie - lub wysłać kogoś do robienia notatek. Odbyli bardzo dobrze prowadzoną konferencję.

Brałem udział w organizowaniu BarCamps w Londynie, gdzie mamy 150-250 osób. Jedną z rzeczy, które odkryliśmy, jest to, że gwałtownie zaniżone jest oszacowanie zdolności przez miejsca i wykonawców. Jeśli powiemy, że przyjeżdża 200 osób, działają one na zasadzie, że 50 z nich będzie korzystać z Internetu. Zakres ich wykorzystania będzie polegał na sprawdzeniu poczty elektronicznej i opublikowaniu kilku tweetów. W rzeczywistości 200 maniaków oznacza 300 urządzeń (laptop + smartfon + gadżety). Jeśli organizujesz konferencję i zlecasz firmie zewnętrznej skonfigurowanie łączności, powiedz im, że 200 osób przyjeżdża, ale działa tak, jakby 600 osób (itd.).

Podczas ostatniego BarCampa zdaliśmy sobie sprawę, że wiele osób chciało zhakować programistę iPhone'a, więc wiele osób potrzebowało pakietu SDK 700Mb + iPhone'a (wielu zapomniało zaktualizować SDK po wyjściu Snow Leoparda). Zaletą jest to, że maniacy mogą dostosować się do sytuacji z niską przepustowością. Powiedziałem każdemu, kto chciał, aby poczekał około godziny - a następnie pobrałem go i położyłem na serwerze HTTP na moim laptopie i powiedziałem, aby pobrał go stamtąd.

Kolejna rzecz, na którą należy zwrócić uwagę: porty. Niedawno poszedłem do hackera w Londynie, który zablokował porty CVS, svn i git. Nie naprawdę. Jeśli próbujesz zachęcić ludzi do pisania kodu, musisz upewnić się, że porty są otwarte dla narzędzi programistycznych, takich jak kontrola wersji i SSH / SCP / SFTP.

Dzięki wydarzeniom non-profit i wydarzeniom społecznościowym ogólnie można znaleźć osoby, które wiedzą, co robią. Pierwszy BarCamp w Brighton zrobił jedną rzecz bardzo dobrze: poprosił administratorów lokalnej strefy bezpłatnego Wi-Fi (Pier to Pier - bezpłatny hotspot, który obejmuje plażę w Brighton), aby pomogli skonfigurować wifi na wydarzenie. Przynieśli stos zmodyfikowanych WRT54G oraz dużą wiedzę i doświadczenie. Jeśli organizujesz BarCamps, pamiętaj o wypełnieniu książki adresowej osobami znającymi wifi, znającymi DHCP, dns, bind itp. Kup im duże ilości piwa i pizzy.

Kolejna rzecz: zapewnienie przewodowej łączności. Pierwszy londyński BarCamp miał tylko przewodową łączność, ponieważ firma, która go hostowała, miała obawy dotyczące bezpieczeństwa Wi-Fi. Pomocne jest posiadanie kabla jako kopii zapasowej. Jeśli masz połączenie przewodowe, a Wi-Fi zapewniane przez miejsce się przewróci, zawsze możesz uruchomić własne z własnym DHCP.

Jeśli masz wystarczająco naukowy tłum, rozważ Peg DHCP . ;)

Zgadzam się całkowicie z Mark re IETF. Wymagania sieciowe dotyczące organizacji spotkania IETF są dostępne online pod adresem http://iaoc.ietf.org/network_requirements.html
Są one bardzo szczegółowe i prawdopodobnie spowodowałyby, że większość dostawców miejsc zemdlała (przykład: mandat dla strony głównej i pomocniczej połączenia internetowe, przy czym podstawowy to 45 Mb / s - 100 Mb / s, a drugi to> 10 Mb / s, dwukierunkowy.)

Słyszałeś o Xirrusie ? (Mój przyjaciel, który jest związany z Wi-Fi w swojej pracy, doradził im jako preferowane rozwiązanie). Zobacz przykład użycia w Microsoft Events

I wymagania: *

• Możliwość jednoczesnego podłączenia 3000 użytkowników w jednym pokoju

• Prosta sieć do centralnego zarządzania

• Szybka instalacja przy minimalnej liczbie urządzeń

Posiada od 4 do 24 radiotelefonów 802.11abg + n połączonych z systemem anten kierunkowych o dużym wzmocnieniu w jednym urządzeniu wraz z wbudowanym przełącznikiem wielogigabitowym, kontrolerem Wi-Fi, zaporą ogniową, dedykowanym czujnikiem zagrożenia Wi-Fi i wbudowanym Analizator widma.

Aktualizacja: Istnieją informacje poufne, że nawet faceci z Cisco uważają, że Xirrus jest fajny! :-))

Ilość energii w tym pokoju 3000 osób próbujących połączyć się z Wi-Fi byłaby ogromna. Tak wiele różnych sygnałów byłoby przeszkadzających, że ostatecznie wszystko to przełożyłoby się na hałas.

Jedynym rozsądnym sposobem na uzyskanie odpowiedniego dostępu byłoby ustawienie anten kierunkowych i rozdzielenie części pomieszczenia na różne kanały. Biorąc to pod uwagę, uzyskanie „przyzwoitych” połączeń będzie nadal prawie niemożliwe. Najlepszym rozwiązaniem jest zapewnienie kropli ethernetowych, jeśli naprawdę chcesz zanegować „absolutnie fatalne” połączenie internetowe.

Dowiedz się, kto zrobił system w Google I / O 2009 i zrób to, co zrobili. Na małych wieżach w całym obiekcie widocznych było wiele przemysłowych punktów dostępowych, a serwer był niesamowicie niezawodny pod względem liczby obsługiwanych uczestników. (4000?)

Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że rozdawali telefony z Androidem (z Wi-Fi) każdemu uczestnikowi.

Wiele osób nie bierze pod uwagę tego, że zazwyczaj nie jest to coś, co łączy się w ciągu jednej nocy i zwykle zajmuje więcej niż kilka miesięcy, aby zakończyć cały proces (czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad czasem dostarczenia OC3 lub DS3?). Większość koordynatorów wydarzeń wspomina tylko „och, my też potrzebujemy dostępu do Internetu” lub centrum / hotel wykorzysta dostępność Internetu jako punkt sprzedaży. Wydarzenia, w których ludzie mieli doskonałe doświadczenia, dotyczą koordynatorów, którzy znali swoją grupę docelową i wiedzieli, czego potrzebują. Pomogłem skonfigurować niestandardowe infrastruktury sieciowe i zarządzać nimi na konferencjach, których czas realizacji był krótszy niż 14 dni, co pokazało. Pomagałem również w tworzeniu niestandardowych infrastruktur sieciowych i zarządzaniu nimi na konferencje, na które zawiadomiono z rocznym wyprzedzeniem. Ten z zaawansowanym powiadomieniem miał bezproblemowo, tak szybko, jak możesz go użyć, bez problemu dostęp. Ten z 14-dniowym wyprzedzeniem odbył się razem z taśmą klejącą, drutem ratunkowym i modlitwą, i pokazał. Jednak nie ma publicznego świętowania, kiedy wszystko idzie świetnie. Jeśli dobrze wykonam swoją pracę, a ludzie faktycznie planują z wyprzedzeniem, tylko koordynatorzy wydarzeń znają nazwę firmy, w której pracuję. Jeśli koordynatorzy spieprzą i nie wspominają o tym do ostatniej sekundy, wszyscy na zgromadzeniu wydają się myśleć, że firma jest niekompetentna (jednak sieć ma bardzo krótką pamięć). tylko koordynatorzy wydarzenia znają nazwę firmy, dla której pracuję. Jeśli koordynatorzy spieprzą i nie wspominają o tym do ostatniej sekundy, wszyscy na zgromadzeniu wydają się myśleć, że firma jest niekompetentna (jednak sieć ma bardzo krótką pamięć). tylko koordynatorzy wydarzenia znają nazwę firmy, dla której pracuję. Jeśli koordynatorzy spieprzą i nie wspominają o tym do ostatniej sekundy, wszyscy na zgromadzeniu wydają się myśleć, że firma jest niekompetentna (jednak sieć ma bardzo krótką pamięć).

Na moim uniwersytecie (École Polytechnique de Montréal) mieli podobno około 100 punktów dostępu, a szkoła stworzyła algorytm globalnej dynamicznej wysyłki kanałów. Dynamicznie zmieniałby kanał niektórych AP, aby zoptymalizować dostępną szerokość pasma i sygnał w określonej lokalizacji w szkole w zależności od pory dnia. Kafeteria uzyskała najwyższą przepustowość podczas lunchu i tak dalej, więc cała sieć AP dostosowała się do zachowania użytkowników. Próbowali zmniejszyć nakładanie się kanałów tak bardzo, jak to możliwe, gdy pożądana była wysoka przepustowość.

Coś takiego można zaimplementować na konferencji, gdzie w zależności od harmonogramu można dynamicznie przydzielać kanały do ​​różnych punktów dostępowych.

W ApacheCon (około 1500 osób) sieć bezprzewodowa zawsze działa świetnie. Wprowadzają firmę zewnętrzną, która ustanawia własne łącze internetowe 20 Mbit i pokrywa podłogi konferencji bezprzewodowym zasięgiem AP. W zależności od hotelu bezprzewodowy jest praktycznie bolesny. Jeśli chcesz, aby było to zrobione dobrze, musisz wydać pieniądze i przynieść je sobie w ramach planowania konferencji.

Powinieneś spróbować skontaktować się z Netcrew ASSEMBLY's ( http://www.assembly.org ). Każdego roku udaje im się zapewnić stabilny dostęp do Wi-Fi dla około 6000 osób (cóż, nie wszyscy korzystają z łączności bezprzewodowej) rozrzuconych po hali hokejowej.

Oczywiście budowanie tego rodzaju sieci wymaga wiele wysiłku, ale prawdopodobnie znają pewne wskazówki i porady, które mogą być przydatne również w przypadku mniejszych wydarzeń.

Uwaga na temat fałszowania adresów IP: moi przyjaciele byli odpowiedzialni za tworzenie sieci na linux.conf.au 2006 i rozwiązali problem fałszowania za pomocą narzędzia o nazwie dhcparpd:

dhcparpd to narzędzie do łagodzenia skutków ataków polegających na fałszowaniu adresów IP na sieci Ethernet. dhcparpd został początkowo napisany, aby pomóc w zarządzaniu siecią konferencyjną dla Linux.Conf.AU, która odbyła się w Dunedin w styczniu 2006 roku.

dhcparpd działa na zasadzie fałszowania odpowiedzi ARP na podstawie informacji przechowywanych w bazie danych dzierżawy instancji serwera ISC DHCPD3. dhcparpd nasłuchuje na gnieździe pcap dla przychodzących zapytań ARP, wysyła zapytanie do serwera DHCP o adres MAC za pomocą protokołu OMAPI, a na koniec wysyła sfałszowaną odpowiedź za pomocą biblioteki wstrzykiwania pakietów libnet.

dhcparpd nie zatrzymuje prawdziwego hosta wysyłającego własną odpowiedź ARP. Musisz skonfigurować iptables / ebtables, aby blokowały te pakiety.

Sprawdź to na http://research.wand.net.nz/software/dhcparpd.php .

Byłem na cyklicznej dużej konferencji technologicznej, na której było wielu użytkowników Wi-Fi, i działało bezbłędnie.

To jest IETF.

W rzeczywistości sieć konferencyjna IETF jest używana jako prezentacja wychodzących i nowych RFC. Istnieją specjalne części harmonogramu, w których jest on opisany, są to statystyki, wyciągnięte wnioski oraz komentarze, pytania i krytyka ze strony jego użytkowników, którzy są prawdopodobnie najbardziej zaawansowanymi technicznie użytkownikami technologii internetowych na świecie.

Każdy pokój miał przerażająco wyglądający mały punkt dostępowy Cisco, na którym znajdowała się nie mniej niż SIX antena. A główna sala konferencyjna, te małe rzeczy były wszędzie, w odległości nie mniejszej niż 30 metrów.

Zaczerpnięte z mojego bloga: jordaneunson.com .

Nienawidzę, nienawidzę, kiedy idę na konferencję, duże spotkanie, kampus, cokolwiek i otrzymuję sygnał Wi-Fi , ale moje prośby wydają się trafiać do bazy danych na niebie. Konferencje są z tego znane. Pakują dużą grupę ludzi na małej przestrzeni z jednym bezprzewodowym punktem dostępu, aby wszyscy mogli się nimi dzielić. Albo, co gorsza, umieszczają wiele punktów dostępu w sali konferencyjnej, wszystkie o tym samym identyfikatorze SSID, na tym samym kanale i stosunkowo blisko siebie. Wi-Fi może obsługiwać bardzo dużą liczbę klientów, jeśli zostanie poprawnie skonfigurowany. Należy jednak wziąć pod uwagę, że w miarę jak coraz więcej osób wchodzi do Twojej sieci, każda z nich wytwarza sygnał za pomocą laptopa lub telefonu, a tym samym zakłóca pracę innych osób w pobliżu.

Po pierwsze, telefony komórkowe, nie mam na myśli telefonów obsługujących Wi-Fi, nie. Mam na myśli tylko standardowe telefony komórkowe, które działają po obu stronach pasma Wi-Fi 2,4 GHz. Wszystkie te telefony komórkowe powodują zakłócenia na początku i na końcu spektrum Wi-Fi. Mając to na uwadze, najpierw chcemy ustawić punkt dostępu w środku widma, wokół kanału 6. Większość punktów dostępu ma funkcję ustawiania kanału. Jednak im więcej klientów dołączy do sieci, tym mniejszy kanał zostanie umieszczony w większym hałasie. Większość ludzi uważa, że ​​punkt dostępu Wi-Fi jest po prostu przeciążony, dlatego dodają kolejny punkt dostępu do sieci. To tylko pogorszy problem. Problemem nie jest przepustowość. Powiedz to teraz ze mną: Problemem nie jest przepustowość! Problemem jest „stosunek sygnału do szumu”.

Gdy sygnał spotkał się z hałasem

Definicja stosunku sygnału do szumu (SNR) to stosunek mocy szumu, który powoduje uszkodzenie mocy sygnału. Współczynnik większy niż 1 oznacza więcej sygnału niż szumu. Zauważysz, że wyższe prędkości przesyłu danych, takie jak 54 Mbit / s, spadają szybko, im dalej odsuniesz się od punktu dostępowego, wiele osób próbuje zwiększyć moc transmisji, aby umożliwić dalszy przepływ sygnału, ale to po prostu powoduje więcej hałasu a zatem ten sam SNR. SNR określa, które szybkości transmisji danych mogą być używane w sieci bezprzewodowej. W miarę wzrostu szybkości transmisji danych stosuje się bardziej złożone metody transmisji, które wymagają znacznie większego SNR, aby poprawnie dekodować sygnał z powrotem do strumienia danych po stronie odbiorczej.

Przedstawiamy wiele punktów dostępu

Jak już wspomniałem, chcesz spróbować ustawić punkt dostępu wokół kanału 6, ze względu na specyfikę, powiedzmy kanał 6. Ale gdy będzie około 25 osób korzystających z tego jednego kanału, będzie nasycony, a SNR będzie pójść w dół, zmniejszając w ten sposób szybkość przesyłania danych dla klientów. Dlatego dodanie kolejnego punktu dostępu na tym samym kanale nie jest odpowiedzią, zamiast tego chcesz dodać punkt dostępu na 2 kanałach z dala od 6, jeden na 4, a może inny na 8. Daj im różne identyfikatory SSID, aby klienci mogli wybrać, który z nich wybrać użyj i nazwij je na podstawie położenia geograficznego, w którym leżą. Nazwa „Access Point 1” nie jest dobrym pomysłem, jednak nazwa taka jak „South Wall AP” lub „Stage Left AP” to. W ten sposób użytkownik może dowiedzieć się, który AP jest najbliżej niego, zapewniając w ten sposób maksymalne prędkości transmisji danych.

Lokalizacja, lokalizacja, lokalizacja

Jak wspomniano wcześniej, będziesz chciał nazwać swoje punkty dostępu według miejsca, w którym fizycznie leżą. Pomyśl także o interferencjach elektrycznych i magnetycznych. Na przykład umieszczenie punktu dostępu w suficie bezpośrednio obok kanału 3 × 20A prawdopodobnie nie jest dobrym pomysłem. Nie kładzie się go również na kuchence mikrofalowej ani lodówce. Daj punktom dostępowym wystarczającą przestrzeń między nimi i wreszcie spróbuj zdobyć lepsze anteny niż standardowe. Dzięki tym wskazówkom będziesz w stanie z łatwością obsługiwać dużą liczbę osób w tej samej lokalizacji i bez frustracji uczestników konferencji.

Nie znam odpowiedzi na zadane pytanie, właśnie przyszedłem tutaj z bloga Joela, aby dodać przykład konferencji-Wi-Fi-zrobione-dobrze i sugeruję, że możesz uzyskać porady od tych facetów.

Kto Jabłko. WWDC. Tysiące programistów trafiło do centrum Moscone na tydzień, każdy z laptopem (lub dwoma) i iPhonem (lub dwoma, trzema lub ...) - wszystko przez Wi-Fi. Połowa z nich pobiera ogromne filmy z konferencji, w których aktualnie nie uczestniczy.

... I jakoś to wszystko działa.

Nie mam pojęcia, na czym polega ich sekret, ale zgaduję, że to niewielki zespół facetów, których zadaniem jest dopilnowanie, aby bezprzewodowy internet konferencji nie był do kitu.

To chyba trochę przesada na dni SO (patrząc na to!), Ale wydaje się, że nie powinno być zbyt trudne, aby wysłać parę facetów do każdego miejsca, aby zajęli się głównymi problemami, przynajmniej . Podobnie jak adresy IP. A może maksymalna przepustowość dla osób, które wyraźnie „ograniczają przepustowość” itp.

Krótko mówiąc: nie możesz liczyć na miejsce, w którym konferencja nie będzie do dupy. To są zadania organizatorów konferencji. W najlepszym razie możesz mieć nadzieję, że ich świeże owoce nie są zbyt zielone i mają wystarczającą ilość wody butelkowanej.

Zazwyczaj jest to bardzo prosta odpowiedź: zapewnienie infrastruktury do obsługi 3 000 użytkowników kosztuje pieniądze, a dużo. Punkty dostępu, zasilanie, rury phat, proxy, QoS, ograniczanie liczby użytkowników itd.

O ile nie będą mogli dokonać zwrotu tych kosztów od osób wynajmujących obiekt, nie będą zawracać sobie głowy instalowaniem infrastruktury. A jeśli spróbują ponownie kupować, koszty pójdą gdzie indziej, ponieważ „Są cholernie drogie”.

Chyba że odpisują to jako wydatek, ale nie widzę tego, chyba że w sali konferencyjnej Google lub FogBugz!

TechEd 2007 w Orlando nie miał problemów. Mieli ogromną liczbę przewodowych stacji, a tysiące uczestników były rozmieszczone w całym centrum kongresowym. Posiadanie stacji, z których ludzie mogliby drukować i sprawdzać wiadomości e-mail, a następnie osobne obszary demonstracyjne / warsztatowe prawdopodobnie zmniejszyły ilość czasu, jaki ludzie spędzali na własnych komputerach, kiedy powinni wchłonąć prezentacje.

Musisz mieć wiele punktów dostępu, ale przy ich sile sygnału zmniejszonej. W ten sposób możesz skutecznie mieć więcej punktów dostępu do danego obszaru. Ponieważ istnieją tylko 3 różne kanały, musisz je ułożyć w trójkątną siatkę, aby zminimalizować nakładanie się. Polecam używanie tylko punktów dostępu, a nie routerów, aby mieć solidne rozwiązanie DHCP.

Może mógłbyś zabrać ze sobą własny punkt dostępowy i podłączyć go do komputera skonfigurowanego jako router, używając Wi-Fi w lokalu jako łącza wysyłającego do sieci. Więc nie podawaj uczestnikom hasła do Wi-Fi w lokalu, podaj tylko hasło do AP, które przyniosłeś.

To nie pomoże ci z kiepską przepustowością, ale przynajmniej nie zabraknie Ci adresów IP, jak to robiłeś w Devdays Boston (który był obsługiwany zupełnie inaczej niż problemy z Wi-Fi).

Edytuj, aby dodać: Jak wspomnieli inni, za każdym razem WWDC miał niesamowicie dobre Wi-Fi. Dowiedz się, kto obsługiwał ich wifi i wynająć je :)

Porozmawiaj z Liz Frederick (liz @), która prowadzi CFUnited ( cfunited.com ), coroczną konferencję programistów Coldfusion. Internet i dostęp do zasilania na tej konferencji były lepsze niż kiedykolwiek widziałem. W infrastrukturę jest wiele przemyślanych rozwiązań, które pozwalają setkom programistów wypróbować nowy kod na swoich serwerach sieciowych CF w domu.