Tytuł mówi prawie wszystko. Zastanawiam się tylko, czy to wpływa na sposób, w jaki maszyny wirtualne przetwarzają różne rzeczy, i czy jedna metoda jest lepsza niż inna.
Tytuł mówi prawie wszystko. Zastanawiam się tylko, czy to wpływa na sposób, w jaki maszyny wirtualne przetwarzają różne rzeczy, i czy jedna metoda jest lepsza niż inna.
Odpowiedzi:
Nie, maszyna wirtualna powinna działać tak samo i będzie korzystać z tych samych zasobów na hoście. To tylko wybór projektu, który został dodany przede wszystkim w celu zapewnienia pewnej elastyczności, gdy system operacyjny lub oprogramowanie może mieć wymagania licencyjne na procesor.
Każde gniazdo / rdzeń będzie reprezentować jeden fizyczny rdzeń na hoście. Pamiętaj, że więcej rdzeni nie jest automatycznie dobrą rzeczą ze względu na wymagania dotyczące planowania.
Głównym celem opcji rdzeni / gniazd jest zapewnienie elastyczności oprogramowaniu, które może mieć wymagania dotyczące czasu wykonywania lub licencji w zależności od liczby „fizycznych” gniazd lub rdzeni procesora.
Chociaż nie ma żadnej różnicy w wydajności pomiędzy wieloma rdzeniami na jednego gniazda kontra kombinacji wielu gniazd, tam JEST niewielka różnica w działaniu, jeśli włączyć lub wymagają funkcji CPU hot-add maszyny wirtualnej.
Dzięki funkcji dodawania na gorąco procesora VMware możesz dodać gniazdo do działającej maszyny wirtualnej, ale nie dodatkowe rdzenie . Wydaje się to dziwne, ale natknąłem się na to w pracy, co wpłynęło na sposób konfiguracji nowych maszyn wirtualnych.
Mówiąc ogólnie, nie będzie to miało większego wpływu na wydajność.
Wystarczająco złożony system operacyjny może zmienić swoją heurystykę szeregowania (na przykład utrzymywanie ściśle powiązanych wątków na rdzeniach w tym samym pakiecie, co przy niektórych projektach układów może zwiększyć efektywność wykorzystania pamięci podręcznej współdzielonej między rdzeniami) w zależności od rozmieszczenia (zapełnionych) gniazd i rdzenie. W konfiguracji zwirtualizowanej wszelkie różnice mogą być nieznaczne lub całkowicie zanegowane ze względu na sposób, w jaki hiperwizor planuje dostęp do procesora dla maszyn wirtualnych gości, chyba że hiperwizor jest dość sprytny, jeśli chodzi o planowanie rdzenia między / w obrębie maszyn wirtualnych.
Jak zauważa Dan, powinieneś przeprowadzić analizę porównawczą swoich zadań (w realistyczny sposób: tj. Z inną aktywnością na hoście, nie tylko w środowisku testowym, w którym tylko wspomniana maszyna wirtualna jest uruchomiona), aby upewnić się, że wiele vCores / vCPUs / oba jest faktycznie korzystne dla ich wydajności. Sposób, w jaki planowany jest dostęp do rdzeni, może powodować opóźnienia, które niwelują wszelkie korzyści, a w rzeczywistości ogólnie spowalniają pracę - widziałem raporty, w których w przypadku zadań ze znaczną wydajnością procesora mała farma maszyn wirtualnych z jednym rdzeniem na tym samym hoście działała znacznie lepiej na ten sam sprzęt niż mniejsza liczba (gdzie „mniejsza liczba2 obejmuje jedną) wielordzeniową maszynę wirtualną (choć oczywiście może to spowodować znacznie większe obciążenie pamięci na hoście).