Mam dość stary serwer, który ma 4 GB pamięci RAM i przez cały dzień obsługuje te same pliki, ale robi to z dysku twardego, podczas gdy 3 GB pamięci RAM jest „wolne”.
Każdy, kto kiedykolwiek próbował uruchomić napęd RAM, może zobaczyć, że jest niesamowity pod względem prędkości. Zużycie pamięci przez ten system zwykle nie przekracza 1 GB / 4 GB, więc chcę wiedzieć, czy istnieje sposób na wykorzystanie tej dodatkowej pamięci do czegoś dobrego.
- Czy można powiedzieć systemowi plików, aby zawsze obsługiwał określone pliki poza pamięcią RAM?
- Czy są jakieś inne metody, których można użyć do poprawy możliwości odczytu plików przy użyciu pamięci RAM?
Mówiąc dokładniej, nie szukam tutaj „hacka”. Chcę, aby wywołania systemu plików obsługiwały pliki z pamięci RAM bez potrzeby tworzenia napędu RAM i kopiowania tam plików ręcznie. A przynajmniej skrypt, który to dla mnie robi.
Możliwe zastosowania to:
- Serwery WWW z plikami statycznymi, które są odczytywane dużo
- Serwery aplikacji z dużymi bibliotekami
- Komputery stacjonarne ze zbyt dużą pamięcią RAM
Jakieś pomysły?
Edytować:
- Znalazłem to bardzo pouczające: pamięć podręczna stron Linux i pdflush
- Jak zauważył Zan, pamięć nie jest tak naprawdę wolna. Mam na myśli to, że nie są używane przez aplikacje i chcę kontrolować, co powinno być buforowane w pamięci.
1
Ja też szukam czegoś w tym stylu. Nie wydaje mi się, aby ogólne buforowanie bloków dysków systemu plików było odpowiedzią. Załóżmy, że chcę, aby blok dysku X zawsze był buforowany. Coś uzyskuje do niego dostęp, a jądro buforuje je. Jak dotąd tak dobrze, ale następny proces chce bloku Y, więc jądro odrzuca mój blok X i zamiast tego buforuje Y. Następny proces, który chce X będzie musiał poczekać, aż wyjdzie z dysku; tego chcę uniknąć. Chciałbym (i myślę, że po to też jest oryginalny plakat) to nałożenie pamięci podręcznej zapisu na system plików, który zagwarantuje, że pliki będą zawsze
Biorąc pod uwagę, że wydaje się, że istnieje konsensus, że Linux powinien już buforować często używane pliki, zastanawiam się, czy rzeczywiście udało się wprowadzić jakieś ulepszenia, korzystając z porad tutaj. Wydaje mi się, że próba ręcznego sterowania buforowaniem może być przydatna do rozgrzania pamięci podręcznej, ale że przy opisanym wzorcu użytkowania („serwowanie tych samych plików przez cały dzień”) nie pomogłoby to już rozgrzanemu serwerowi dużo, jeśli w ogóle.
—
Nate CK,
Mówisz, że nie szukasz hacka, ale Linux już domyślnie robi to, co chcesz. Następujące równanie: „serwowanie tych samych plików przez cały dzień” + ”mówi systemowi plików, aby zawsze obsługiwał określone pliki poza pamięcią RAM,„ z definicji oznacza „hack”. Czy rzeczywiście zauważyłeś poprawę wydajności? Z mojego doświadczenia wynika, że pamięć podręczna Linuksa jest odczytem z twojego systemu plików.
—
Mike S
Dla wyjaśnienia, linux robi pamięć podręczną plików, ale metadane są sprawdzane dla każdego pliku dla każdego żądania. Podczas wirowania rdzy na zajętym serwerze sieciowym z dużą ilością małych plików, które mogą nadal powodować rywalizację IO i przedwczesne zużycie dysków. Treść statyczna i skrypty mogą być rsync w / dev / shm lub niestandardowym montowaniem tmpfs podczas uruchamiania aplikacji. Robiłem to przez kilka dekad, a moje dyski nie zużywają się przedwcześnie. Również moje strony znacznie lepiej radzą sobie z ładowaniem dużych serii. Pomaga to w każdej dziedzinie, od najdroższego sprzętu dla przedsiębiorstw po sprzęt powszechnego użytku.
—
Aaron,