Eksperymentuję z dużymi zmianami parametrów środowiska wykonawczego systemu Linux ujawnionymi przez wirtualny system plików sysfs.
Jaki jest najskuteczniejszy sposób utrzymania tych parametrów, tak aby utrzymywały się one podczas restartów w systemie typu RHEL / CentOS?
Czy jest to po prostu zrzut poleceń do /etc/rc.local? Czy istnieje odpowiedni skrypt inicjujący? Myślę również o standaryzacji z perspektywy zarządzania konfiguracją. Czy istnieje odpowiednik czystych dysfunkcji sysctl?
Odpowiedzi:
Gdyby było mnie, bym prawdopodobnie tworzyć /etc/sysfs.conf, i /etc/init.d/sysfsutilsskryptach init. Wtedy mógłbym trzymać wszystkie moje konfiguracje i opcje związane z sysfs oddzielnie od wszystkiego innego. Za pomocą skryptu inicjującego można nim zarządzać i obsługiwać go za pomocą standardowych idiomów do zarządzania usługami i konfiguracjami za pomocą skryptów inicjujących SysV (w tym service sysfsutils [start|stop|reload|restart|status]na RHEL / CentOS (przy odrobinie dodatkowej pracy)).
Nawet gdybym nie zawracał sobie głowy /etc/init.d/sysfsutilsskryptem, nadal wstawiałbym opcje, /etc/sysfs.confa następnie wywoływał / przetwarzał zawartość tego pliku z oddzielnego skryptu ( /etc/rc.localjako ostatnia / leniwa opcja).
Uwaga: Debian i dystrybucje oparte na Debianie (Ubuntu itp.) Już to robią i wysyłają /etc/sysfs.confplik konfiguracyjny i skrypt inicjujący wraz z pakietem sysfsutils. Pobieranie tych dwóch plików ze skrzynki Debian / Ubuntu (lub pakietu źródłowego Debiana dla sysfsutils) byłoby prawdopodobnie dobrym sposobem na rozpoczęcie samodzielnej replikacji.
/usr/locallub /opt. Prawdopodobnie byłbym skłonny zaryzykować dla niewielkiej liczby maszyn (z kopią zapasową wszystkich ważnych bitów). W przypadku dużej liczby pól powielę konfigurację opisaną powyżej, ale poniżej /usr/local, odpowiednio z symbolami dowiązań /etc/i /etc/init.d. I / lub prawdopodobnie zbudowałbym RPM do instalacji / dystrybucji plików.
Możesz także wypróbować reguły udev w zależności od tego, co chcesz ustawić. Na przykład w moim systemie ustawiam dyski SSD, aby korzystały z deadlineharmonogramu poprzez /etc/udev/rules.d/60-ssd-scheduler.rules:
# set deadline scheduler for non-rotating disks
ACTION=="add|change", KERNEL=="sd[a-z]", ATTR{queue/rotational}=="0", ATTR{queue/scheduler}="deadline"
Powinieneś być w stanie dopasować dowolne atrybuty sysfs za pomocą mechanizmu ATTR.
Wypróbuj sysfsutilspakiet. W szczególności /etc/sysfs.confpowinien w tym pomóc.
/etc/sysfsutils.confskrypt do zastosowania nie jest częścią pakietu nadrzędnego (jak wyjaśniono w odpowiedzi Christophera). Jest obecny tylko w niektórych dystrybucjach, na przykład nie w Arch Linux. I konfigurowane Systemd aby szukaćrc.local i używane, że na moim pulpicie Arch.
W Fedorze / RHEL / CentOS - domyślną metodą konfiguracji sysfs i utrzymywania jej przy ponownym uruchomieniu jest użycie tuning. tuned to ogólna infrastruktura dostrajania systemu. W przypadku parametrów sysfs utwórz [sysfs]sekcję w pliku konfiguracyjnym i podaj wiersz dla zmiennej, którą chcesz ustawić i zachować podczas ponownego uruchamiania.
Również, jak zauważył Lennart Poettering - systemd ma natywną funkcję zapewniania ustawień sysfs poprzez upuszczenie fragmentu w/etc/tmpfiles.d/
tunedjest bardzo trudny do wyszukiwania w Google (zagubiony w hałasie zwykłego angielskiego słowa, które jest również często używane, gdy mówimy o ustawieniach sysfs), ale szybkie wyszukiwanie znalazło tę stronę na ten temat: docs.fedoraproject.org/en-US/Fedora / 20 / html /… .