Jaka jest wada kaskadowania wielu przełączników?

Muszę podłączyć nowe biuro do sieci Ethernet, a wykonawcy chcą pobierać okropne kwoty za każdą linię biegnącą do każdego pomieszczenia w biurze. O wiele taniej będzie dla mnie uruchomić jedną linię do każdego pokoju i mieć przełącznik w każdym pokoju, aby każdy użytkownik w tym pokoju mógł po prostu podłączyć się do przełącznika. Wszystkie przełączniki w każdym pokoju zostaną podłączone do centralnego przełącznika w szafie serwerowej.

Słyszałem sprzeczne konta dotyczące tego, czy spowoduje to kolizje sieci, opóźnienia i po prostu ogólne zassanie. Jakie są główne wady posiadania szeregu przełączników wtórnych, które wszystkie są podłączone do przełącznika centralnego?

Zrobiliśmy to w biurze, w którym utknęliśmy z 1 portem w każdym pokoju i umieściliśmy przełącznik 100 Mb w każdym pokoju. Było to w porządku dla podstawowych zadań, surfowania po Internecie, poczty e-mail itp. - WIELKĄ wadą jest to, że jeśli zaczniesz robić duży ruch w sieci (na przykład kopiując plik z wieloma koncertami z jednego biura do drugiego), przeżujesz CAŁĄ przepustowość dla dwa biura, ponieważ każde biuro dzieli jedno łącze ładujące.

Tak więc to naprawdę zależy od twojego poziomu aktywności, ale możesz mieć większy problem z wykonawcą zabierającym cię na przejażdżkę (w zależności od twojej definicji „wygórowanej”). Tak, powinno i będzie droższe wiele linii, jeśli chcesz je wszystkie w różnych lokalizacjach, ale jeśli chcesz uruchomić powiedzmy, 4 linie w jednym miejscu w pokoju, dodatkowe koszty powinny wynosić:

• Droższy koszt okablowania (zwykle dość nominalny, może 0,50 USD / metr)
• Droższe gniazdko ścienne (może dwa razy więcej niż jedno)
• Droższe koszty pracy związane z zaciskaniem końcówek (mogą zająć chwilę i obejmują czas potrzebny do założenia testera kabli na każdym końcu)
• Większe lub wielokrotne panele krosowe w centralnej lokalizacji

To, co musisz porównać z kosztem instalacji, to koszt konfiguracji, utrzymania i zakupu wielu przełączników kaskadowych. Gdybym miał wybór, zapłaciłbym dodatkowe pieniądze, aby zrobić to poprawnie (wiele linii do pokoju), ponieważ kłopot z utrzymaniem TEGO WIELU kaskadowych przełączników może stać się przeszkodą.

Prawie opisujesz model wielowarstwowy Cisco . Masz warstwę „podstawową” podłączoną do przełączników „dystrybucyjnych” (lub przełączników „head” w każdej szafie), które będą łączyć się z przełącznikami „dostępowymi”, które ostatecznie będą dystrybuowane do użytkowników końcowych / serwerów / urządzeń.

Jeśli używasz przełączników, a nie koncentratorów w całej sieci, nie ma z tym większego problemu (nawet zalecane jest zrobienie tego w ten sposób). Zapamiętaj tylko łącza wysyłające. Jeśli masz 48 portów działających przez 1 GB przez większość czasu, a twój łącze w górę od dostępu do dystrybucji wynosi tylko 1 GB, możesz cierpieć z powodu braku przepustowości, więc lepiej, aby łącza w górę od dostępu do dystrybucji do rdzenia były większe niż średnia prędkość portów dostępowych (teraz w mojej sieci mam porty dostępowe 1 GB i 10 GB łącza światłowodowego)

Pamiętaj również, aby używać STP (Spanning Tree Protocol), aby zapobiec pętlom i zapewnić konfiguracje przełączania awaryjnego w sieci.

Jedyną kwestią, o którą martwię się, jest bezpieczeństwo. Dzięki rozmieszczeniu przełączników wokół budynku prawdopodobnie nie będziesz musiał fizycznie zabezpieczać ich. Jeśli w sieci znajduje się coś cennego, może być bardzo łatwo ustawić urządzenie w jednej linii z przełącznikiem, który pozwoli mu przechwytywać ruch i przeprowadzać ataki MITM.

Jeśli zamierzasz przetwarzać transakcje kartą kredytową, dokumentację medyczną lub inne, które mają wysoką wartość, dystrybucja przełączników w pokojach może nie spełniać Twoich wymagań.

Prawdopodobnie wybierzesz przełączniki niskiej jakości dla takiej konfiguracji, co oznacza, że ​​w przyszłości może być bardziej kosztowne wdrożenie większej liczby fizycznych zabezpieczeń, ponieważ może być konieczne ponowne podłączenie przewodów i wymiana przełączników.

Miałem podobną sytuację, ale nieco zmodyfikowałem schemat z powodów już wspomnianych przez Coredump i Farseeker, a konkretnie problemu dzielonej przepustowości.

W moim przypadku udało mi się wcześniej ustalić, że tylko kilku użytkowników kiedykolwiek będzie musiało przesyłać duże pliki. Mając to na uwadze, poprowadziłem jedną linię do przełącznika w odległym biurze oraz kilka dodatkowych linii, po jednej dla każdego z użytkowników generujących duży ruch. Zapewniało to korzyść polegającą na minimalnym koszcie bez problemu, że jeden lub dwóch użytkowników zamieni sieć.

Aby dodatkowo obniżyć koszty, w odległym biurze zastosowano przełącznik 100 Mb, który był modernizowany w serwerowni, ponieważ był to więcej niż wystarczający dla podłączonych do niego osób. „Przypadki specjalne” zostały połączone przez 1 Gb. Oczywiście ten schemat jest bezużyteczny, jeśli nie możesz wcześniej zidentyfikować, kto będzie generował ruch, ale w przeciwnym razie może być świetną oszczędnością pieniędzy.

Absolutnie unikam przełączników kaskadowych, gdy tylko jest to możliwe. O ile klienci nie są absolutnie kontrolowani, na przykład cienki klient o ograniczonej funkcjonalności, to tylko kwestia kiedy będzie to problem.

Jest to szczególnie prawdziwe w sieci podstawowej lub infrastrukturze sieciowej obsługującej serwery. Pracując na czysto stacjach roboczych, masz nieco więcej swobody.

Wiele innych punktów tutaj jest fantastycznych, dlatego nie będę ich więcej powtarzał, ale zachęcam do ich rozważenia.