Dlaczego delegatom celu-C zwykle przypisuje się właściwość zamiast zachować?

Przeglądam wspaniały blog prowadzony przez Scotta Stevensona i próbuję zrozumieć podstawową koncepcję Objective-C polegającą na przypisywaniu delegatom właściwości „przypisuj” zamiast „zachowaj”. Uwaga: oba są takie same w środowisku zbierania elementów bezużytecznych. Najbardziej interesuje mnie środowisko nie oparte na GC (np .: iPhone).

Bezpośrednio z bloga Scotta:

„Słowo kluczowe assign wygeneruje metodę ustawiającą, która bezpośrednio przypisuje wartość do zmiennej instancji, zamiast ją kopiować lub zachowywać. Jest to najlepsze dla typów pierwotnych, takich jak NSInteger i CGFloat, lub obiektów, których bezpośrednio nie posiadasz, takich jak delegaci”.

Co to znaczy, że nie jesteś bezpośrednio właścicielem obiektu delegata? Zwykle zatrzymuję swoich delegatów, ponieważ jeśli nie chcę, aby odeszli w otchłań, zatrzymanie zajmie się tym za mnie. Zwykle abstrakcyjne UITableViewController z dala od odpowiedniego źródła danych i deleguj również. Zachowuję również ten konkretny przedmiot. Chcę mieć pewność, że nigdy nie zniknie, więc mój UITableView zawsze ma swojego delegata.

Czy ktoś może dalej wyjaśnić, gdzie / dlaczego się mylę, aby zrozumieć ten wspólny paradygmat w programowaniu Objective-C 2.0 polegający na używaniu właściwości assign na delegatach zamiast zachowania?

Dzięki!

Powodem, dla którego unikasz zatrzymywania delegatów, jest to, że musisz unikać cyklu przechowywania:

A tworzy B A ustawia się jako delegat B… A zostaje zwolniony przez swojego właściciela

Gdyby B zatrzymał A, A nie zostałby zwolniony, ponieważ B jest właścicielem A, więc dealloc A nigdy nie zostałby sprawdzony, powodując zarówno A, jak i B. wyciek

Nie powinieneś się martwić, że A odejdzie, ponieważ jest właścicielem B i tym samym pozbywa się go w trybie dealloc.

Ponieważ obiekt wysyłający komunikaty pełnomocnika nie jest właścicielem pełnomocnika.

Wiele razy dzieje się odwrotnie, tak jak gdy kontroler ustawia się jako delegat widoku lub okna: kontroler jest właścicielem widoku / okna, więc jeśli widok / okno jest właścicielem swojego delegata, oba obiekty byłyby właścicielami siebie nawzajem. Jest to oczywiście cykl zatrzymywania, podobny do wycieku z taką samą konsekwencją (obiekty, które powinny być martwe, pozostają żywe).

Innym razem obiekty są równorzędne: żaden z nich nie jest właścicielem drugiego, prawdopodobnie dlatego, że oba należą do tego samego trzeciego obiektu.

Tak czy inaczej, obiekt z delegatem nie powinien zachowywać swojego delegata.

(Nawiasem mówiąc, jest co najmniej jeden wyjątek. Nie pamiętam, co to było i nie sądzę, by istniał dobry powód).

Dodatek (dodano 19.05.2012): W ARC należy używać weakzamiast assign. Ustawiane są słabe referencjenil automatycznie, gdy obiekt umiera, co eliminuje możliwość, że delegujący obiekt zakończy wysyłanie wiadomości do martwego delegata.

Jeśli z jakiegoś powodu trzymasz się z dala od ARC, przynajmniej zmień assignwłaściwości, które wskazują na obiektyunsafe_unretained , które wyraźnie wskazują, że jest to niezerowe, ale niezerowe odniesienie do obiektu.

assign pozostaje odpowiedni dla wartości niebędących przedmiotem zarówno w ramach ARC, jak i MRC.

Zwróć uwagę, że gdy masz delegata, który jest przypisany, bardzo ważne jest, aby zawsze ustawiać tę wartość delegata na zero, gdy obiekt ma zostać zwolniony - więc obiekt powinien zawsze uważać, aby zerować odwołania delegata w dealloc, jeśli tak nie jest zrobiono to gdzie indziej.

Jednym z powodów jest unikanie zachowania cykli. Żeby uniknąć scenariusza, w którym obiekty A i B odwołują się do siebie i żaden z nich nie jest uwalniany z pamięci.

W rzeczywistości przypisywanie jest najlepsze dla typów pierwotnych, takich jak NSInteger i CGFloat, lub obiektów, których bezpośrednio nie posiadasz, takich jak delegaci.