Gdzie przechowywać stałe globalne w aplikacji iOS?

Większość modeli w mojej aplikacji na iOS odpytuje serwer WWW. Chciałbym mieć plik konfiguracyjny przechowujący podstawowy adres URL serwera. Będzie wyglądać mniej więcej tak:

// production
// static NSString* const baseUrl = "http://website.com/"

// testing
static NSString* const baseUrl = "http://192.168.0.123/"

Komentując jedną lub drugą linię, mogę natychmiast zmienić serwer, na który wskazują moje modele. Moje pytanie brzmi: jaka jest najlepsza praktyka przechowywania globalnych stałych w iOS? W programowaniu na Androida mamy ten wbudowany plik zasobów ciągów . W dowolnym działaniu (odpowiedniku UIViewController ) możemy pobrać te stałe łańcuchowe za pomocą:

String string = this.getString(R.string.someConstant);

Zastanawiałem się, czy iOS SDK ma analogiczne miejsce do przechowywania stałych. Jeśli nie, jaka jest najlepsza praktyka w Objective-C, aby to zrobić?

Możesz także zrobić

#define kBaseURL @"http://192.168.0.123/"

powiedzmy w pliku nagłówkowym „stałych” constants.h. Następnie zrób

#include "constants.h"

u góry każdego pliku, w którym potrzebujesz tej stałej.

W ten sposób możesz przełączać się między serwerami w zależności od flag kompilatora, jak w:

#ifdef DEBUG
    #define kBaseURL @"http://192.168.0.123/"
#else
    #define kBaseURL @"http://myproductionserver.com/"
#endif

Cóż, chcesz, aby deklaracja była lokalna dla interfejsów, do których się odnosi - plik stałych całej aplikacji nie jest dobrą rzeczą.

Poza tym lepiej jest po prostu zadeklarować extern NSString* constsymbol, zamiast używać #define:

SomeFile.h

extern NSString* const MONAppsBaseUrl;

SomeFile.m

#import "SomeFile.h"

#ifdef DEBUG
NSString* const MONAppsBaseUrl = @"http://192.168.0.123/";
#else
NSString* const MONAppsBaseUrl = @"http://website.com/";
#endif

Oprócz pominięcia deklaracji Extern zgodnej z C ++, to jest to, co zwykle jest używane w frameworkach Obj-C firmy Apple.

Jeśli stała ma być widoczna tylko dla jednego pliku lub funkcji, to static NSString* const baseUrlw twoim *.mjest dobra.

Sposób definiowania stałych globalnych:

AppConstants.h

extern NSString* const kAppBaseURL;

AppConstants.m

#import "AppConstants.h"

#ifdef DEBUG
NSString* const kAppBaseURL = @"http://192.168.0.123/";
#else
NSString* const kAppBaseURL = @"http://website.com/";
#endif

Następnie w pliku {$ APP} -Prefix.pch:

#ifdef __OBJC__
  #import <UIKit/UIKit.h>
  #import <Foundation/Foundation.h>
  #import "AppConstants.h"
#endif

Jeśli wystąpią jakiekolwiek problemy, najpierw upewnij się, że opcja Precompile Prefix Header jest ustawiona na NO.

Możesz również łączyć stałe łańcuchowe w następujący sposób:

  #define kBaseURL @"http://myServer.com"
  #define kFullURL kBaseURL @"/api/request"

Myślę, że inny sposób jest znacznie prostszy i po prostu umieścisz go w plikach, w których są potrzebne, a nie WSZYSTKICH plikach, jak w przypadku pliku z prefiksem .pch:

#ifndef Constants_h
#define Constants_h

//Some constants
static int const ZERO = 0;
static int const ONE = 1;
static int const TWO = 2;

#endif /* Constants_h */

Następnie umieść ten plik nagłówkowy w żądanym pliku nagłówkowym. Umieszczasz go w pliku nagłówkowym dla określonej klasy, w której ma być uwzględniony:

#include "Constants.h"

1. Globalną stałą definiuję w pliku YOURPROJECT-Prefix.pch.
2. #define BASEURl @"http://myWebService.appspot.com/xyz/xx"

3. następnie w dowolnym miejscu projektu, aby używać BASEURL:

   NSString *LOGIN_URL= [BASEURl stringByAppendingString:@"/users/login"];

Zaktualizowano: W Xcode 6 nie znajdziesz domyślnego pliku .pch utworzonego w Twoim projekcie. Dlatego użyj pliku PCH w Xcode 6, aby wstawić plik .pch do projektu.

Aktualizacje: dla SWIFT

1. Utwórz nowy plik Swift [pusty bez klasy] powiedz [AppGlobalMemebers]

2. & Od razu zadeklaruj / zdefiniuj członka

   Przykład:

   var STATUS_BAR_GREEN : UIColor  = UIColor(red: 106/255.0, green: 161/255.0, blue: 7/255.0, alpha: 1)  //

   3. Jeśli chcesz zdefiniować globalny element członkowski aplikacji w dowolnym pliku klasy, powiedz Appdelegate lub Singleton lub dowolną, zadeklaruj dany element członkowski powyżej definicji klasy

Deklaracje globalne są interesujące, ale dla mnie to, co głęboko się zmieniło w moim sposobie kodowania, to posiadanie globalnych instancji klas. Zajęło mi kilka dni, zanim naprawdę zrozumiałem, jak z nim pracować, więc szybko podsumowałem to tutaj

Używam globalnych instancji klas (1 lub 2 na projekt, jeśli to konieczne), aby przegrupować dostęp do podstawowych danych lub logikę niektórych transakcji.

Na przykład, jeśli chcesz mieć centralny obiekt obsługujący wszystkie stoły restauracyjne, tworzysz obiekt podczas uruchamiania i to wszystko. Ten obiekt może obsługiwać dostęp do bazy danych LUB obsłużyć go w pamięci, jeśli nie musisz go zapisywać. Jest scentralizowany, pokazujesz tylko przydatne interfejsy ...!

To świetna pomoc, zorientowana obiektowo i dobry sposób na zebranie wszystkich rzeczy w tym samym miejscu

Kilka linijek kodu:

@interface RestaurantManager : NSObject
    +(id) sharedInstance;
    -(void)registerForTable:(NSNumber *)tableId;
@end 

i realizacja obiektów:

@implementation RestaurantManager

+ (id) sharedInstance {
    static dispatch_once_t onceQueue;

    dispatch_once(&onceQueue, ^{
        sharedInstance = [[self alloc] init];
        NSLog(@"*** Shared instance initialisation ***");
    });
    return sharedInstance;
}

-(void)registerForTable:(NSNumber *)tableId {
}
@end

za korzystanie z niego jest to naprawdę proste:

[[RestaurantManager sharedInstance] registerForTable: [NsNumber numberWithInt: 10]]

Przyjęta odpowiedź ma 2 słabości. Po pierwsze, jak wskazali inni, użycie #definektórego jest trudniejsze do debugowania, użyj zamiast tego extern NSString* const kBaseUrlstruktury. Po drugie, definiuje pojedynczy plik dla stałych. IMO, to jest złe, ponieważ większość klas nie potrzebuje dostępu do tych stałych lub aby uzyskać dostęp do wszystkich z nich, a także plik może zostać rozdęty, jeśli wszystkie stałe są tam zadeklarowane. Lepszym rozwiązaniem byłoby modularyzacja stałych w 3 różnych warstwach:

1. Warstwa systemowa: SystemConstants.hlub AppConstants.h która opisuje stałe o zasięgu globalnym, do których dostęp może uzyskać każda klasa w systemie. Zadeklaruj tutaj tylko te stałe, do których należy uzyskać dostęp z różnych klas, które nie są powiązane.

2. Warstwa modułu / podsystemu: ModuleNameConstants.hopisuje zestaw stałych, które są typowe dla zestawu powiązanych klas, wewnątrz modułu / podsystemu.

3. Warstwa klasy: Stałe znajdują się w klasie i są używane tylko przez nią.

Tylko 1,2 odnosi się do pytania.

Podejście, którego używałem wcześniej, polega na utworzeniu pliku Settings.plisti załadowaniu go NSUserDefaultspo uruchomieniu za pomocą registerDefaults:. Następnie możesz uzyskać dostęp do jego zawartości za pomocą:

// Assuming you've defined some constant kMySettingKey.
[[NSUserDefaults standardUserDefaults] objectForKey:kMySettingKey];

Chociaż nie robiłem żadnego programu na Androida, wydaje się, że jest to analogiczne do opisanego przez ciebie pliku zasobów ciągów. Jedynym minusem jest to, że nie można używać preprocesora do przełączania się między ustawieniami (np. W DEBUGtrybie). Przypuszczam jednak, że możesz załadować inny plik.

NSUserDefaults dokumentacja.

Dla numeru możesz go używać jak

#define MAX_HEIGHT 12.5

Użyłbym obiektu konfiguracji, który inicjuje się z pliku plist. Po co zawracać innym klasom nieistotne zewnętrzne rzeczy?

Stworzyłem eppz!settignsSoley z tego powodu. Zobacz artykuł Zaawansowany, ale prosty sposób zapisywania w NSUserDefaults w celu włączenia wartości domyślnych z pliku plist.