Prostszy sposób umieszczania punktów przerwania PDB w kodzie Pythona?

To tylko wygodne pytanie. Byłem trochę zepsuty debugerami w IDE, takie jak Visual Studio i XCode. Uważam, że to trochę niezręczne, aby wpisać, import pdb; pdb.set_trace()aby ustawić punkt przerwania (wolałbym nie importować pdb na początku pliku, ponieważ mógłbym zapomnieć i zostawić go).

Czy istnieje prostszy sposób ustawiania punktu przerwania w kodzie Pythona, tak prosty i dyskretny, jak to, co widzisz w IDE?

Możesz uruchomić swój program pdbz wiersza poleceń, uruchamiając

python -m pdb your_script.py

Zepsuje się w pierwszym wierszu, a następnie będziesz mógł dodać punkt przerwania w dowolnym miejscu w kodzie za pomocą breakpolecenia, jego składnia to:

b (reak) [[nazwa pliku:] lineno | funkcja [, warunek]]

Jest na tyle elastyczny, że daje możliwość dodania punktu przerwania w dowolnym miejscu.

Możesz użyć:

from pdb import set_trace as bp

code
code
bp()
code
code

W vimie mam ustawione makro (w moim pliku .vimrc):

map <silent> <leader>b oimport pdb; pdb.set_trace()<esc>
map <silent> <leader>B Oimport pdb; pdb.set_trace()<esc>

więc mogę po prostu nacisnąć \ b (gdy nie jest w trybie wstawiania) i dodaje punkt przerwania po bieżącej linii lub \ B (zwróć uwagę na wielką literę) i umieszcza jeden przed bieżącą linią.

który wydaje się działać dobrze. Większość innych „prostych” edytorów programistów (emacs, sublimetext, itp.) Powinno mieć podobne łatwe sposoby na zrobienie tego.

Edycja: faktycznie mam:

au FileType python map <silent> <leader>b oimport pdb; pdb.set_trace()<esc>
au FileType python map <silent> <leader>B Oimport pdb; pdb.set_trace()<esc>

który włącza go tylko dla plików źródłowych Pythona. Możesz bardzo łatwo dodać podobne wiersze dla javascript lub innych używanych języków.

Aktualizacja 2019 (Python 3.7+)

Python 3.7+ ma teraz wbudowane, breakpoint()które może zastąpić poprzednie import pdb; pdb.set_trace()w vimie. Nadal działa tak samo.

Jeśli nie chcesz ręcznie ustawiać punktów przerwania za każdym razem, gdy uruchamiasz program (w Pythonie 3.2+), np. Powiedz, że chcesz bezpośrednio utworzyć punkt przerwania w linii 3 i tam zatrzymać wykonywanie:

python -m pdb -c "b 3" -c c your_script.py

Poniższe informacje mogą pomóc:

Jeśli plik .pdbrc istnieje w katalogu domowym użytkownika lub w katalogu bieżącym, jest on wczytywany i wykonywany tak, jakby został wpisany w wierszu polecenia debugera. Jest to szczególnie przydatne w przypadku aliasów. Jeśli istnieją oba pliki, najpierw odczytywany jest ten z katalogu domowego, a zdefiniowane w nim aliasy mogą zostać zastąpione przez plik lokalny.

Zmienione w wersji 3.2: .pdbrc może teraz zawierać polecenia kontynuujące debugowanie, takie jak kontynuuj lub następny. Wcześniej te polecenia nie działały.

Nowość w wersji 3.2: pdb.py akceptuje teraz opcję -c, która wykonuje polecenia tak, jakby były podane w pliku .pdbrc, zobacz Polecenia debugera.

• Źródło: https://docs.python.org/3.2/library/pdb.html

Jeszcze tego nie próbowałem, ale właśnie zaimplementowali nowy wbudowany punkt przerwania () w Pythonie 3.7, co oznacza, że ​​możesz teraz wstawić punkt przerwania za pomocą jednej instrukcji:

breakpoint()

Oto jak użyłbyś pdb w linii poleceń bez implementowania czegokolwiek w kodzie źródłowym (dokumentacja i inne zasoby online nie radzą sobie dobrze, wyjaśniając to programiście, który w przeszłości używał tylko wizualnych debuggerów):

Uruchom pdb, wpisując w zachęcie powłoki:

python -m pdb 'python_script'

To polecenie inicjuje pdb, a debugger pdb przerwie pierwszy wiersz twojego python_script i zaczeka na dane wejściowe od ciebie:

(Pdb)

To jest interfejs do komunikacji z debugerem. Teraz możesz określić swoje polecenia tutaj. W przeciwieństwie do używania przycisków lub skrótów klawiaturowych w wizualnych debugerach, tutaj użyjesz poleceń, aby uzyskać te same wyniki.

Możesz przejść do następnej linii w kodzie poleceniem „n” (dalej):

(Pdb) n

Wykonanie next wyświetli numer linii i określony kod w źródle:

> python_script(line number)method name
-> current line in the source code

Możesz ustawić punkt przerwania, określając numer wiersza w kodzie źródłowym.

(Pdb) b 50

W tym przypadku debugger jest ustawiony na przerwanie w linii 50. Jeśli nie ma innych punktów przerwania, punkt przerwania w linii 50 będzie pierwszym i można się do niego odwołać za pomocą identyfikatora punktu przerwania, który w tym przypadku wynosi 1. Jeśli dodasz więcej punktów przerwania, otrzymają identyfikatory sekwencyjnie (tj. 2, 3 itd.)

Po ustawieniu punktu przerwania będziesz kontynuować wykonywanie programu, dopóki pdb nie osiągnie punktu przerwania w następujący sposób:

(Pdb) c

Gdy dojdziesz do punktu przerwania, możesz przejść do następnej linii za pomocą polecenia n, jak opisano wcześniej. Jeśli chcesz sprawdzić wartości zmiennych, wykonaj polecenie parametru w następujący sposób:

(Pdb) p variable_name

Jeśli nie potrzebujesz już punktu przerwania, możesz go wyczyścić, przekazując identyfikator punktu przerwania za pomocą polecenia clear:

(Pdb) clear 1

Wreszcie, kiedy skończysz z debugerem, możesz zakończyć wykonywanie, tak jak zamknąłbyś interpreter wiersza poleceń Pythona.

(Pdb) exit()

Mam nadzieję, że pomoże to każdemu rozpocząć pracę z PDB. Oto lista poleceń, których możesz użyć z debugerem: pdb, więc pytanie i odpowiedzi

Python 3.7ma nowy wbudowany sposób ustawiania punktów przerwania. Powołanie

breakpoint()

Więcej tutaj https://stackoverflow.com/a/53263117/6488361

Możesz użyć IDE, które obsługuje debugowanie Pythona lub możesz sprawdzić doskonałe narzędzie Winpdb. Który działa na każdej platformie i zapewnia graficzne możliwości debugowania skryptu w Pythonie.

http://winpdb.org/

Możesz użyć:

• skrzydło ide
• eclipse za pomocą wtyczki pydev
• pycharms

Wszystkie powyższe obsługują debugowanie Pythona z wnętrza IDE.

W Atom, jeśli są zainstalowane wtyczki Pythona, możesz po prostu wpisać „ pdb” i nacisnąć Enter, a fragment kodu napisze import i śledzenie wstecz.

Przyzwyczaiłem się do tego teraz, że czasami po prostu go wpisuję, nawet jeśli edytuję go w vimie i czekam, aż pojawi się lista rozwijana.

Niedocenianą metodą jest bezpośrednie ustawienie punktu przerwania w pdb:

pdb> b torch/__init__:10

ustawi punkt przerwania na site-packages\torch\__init__.py:10

Następnie pdb> czatrzyma się na tym punkcie przerwania.

Poniższe są również ważne:

pdb> b d:\anaconda\lib\site-packages\torch\__init__.py:10
pdb> b torch\__init__.py:10
pdb> b d:\\anaconda\\lib\\site-packages\\torch\\__init__.py:10
pdb> b d:/anaconda/lib/site-packages/torch/__init__.py:10

Szczegółowe informacje można znaleźć w dokumencie .

Możesz użyć Vima z wtyczką Python-Mode lub Emacsa z wtyczką Elpy .

Te wtyczki zapewniają punkty przerwania z łatwymi naciśnięciami klawiszy ( \ bw Vimie i C-c C-u bEmacs) oraz wiele innych funkcji z ciężkich IDE (składanie kodu, refaktoryzacja, linting itp.) - wszystko w lekkim edytorze tekstu opartym na terminalu.

Najprostszym sposobem uruchomienia debugera w skrypcie jest po prostu

pdb your_script.py

Uruchomienie pdb w linii poleceń Linuksa daje

usage: pdb.py scriptfile [arg] ...