Dlaczego system Windows używa CR LF?

Rozumiem różnicę między nimi, więc nie ma potrzeby, aby się w to zagłębiać, ale zastanawiam się, jakie jest powody, dla których system Windows używa zarówno CR, jak i LF do wskazania podziału wiersza. Wydaje się, że metoda Linuksa (po prostu używając LF) ma dużo więcej sensu, oszczędza miejsce i jest łatwiejsza do przeanalizowania.

Historycznie podczas używania drukarki igłowe teletypes CR zwróci karetkę do pierwszej pozycji linii, podczas gdy LF przejdzie do następnej linii. Zastosowanie CR + LF w samym pliku umożliwiło przesłanie pliku bezpośrednio do drukarki, bez żadnego sterownika drukarki.

Dzięki @zaph wskazując, że to teletypy, a nie drukarki igłowe

@sshannin opublikował adres URL z bloga Raymonda Chena, ale to już nie działa. Blog zmienił swoje oprogramowanie wewnętrzne, więc zmieniły się adresy URL.

Po przeszukaniu starych postów na nowym blogu znalazłem go tutaj .

Cytat z bloga:

Dlaczego terminator linii CR + LF?

Protokół ten sięga czasów teletyków. CR oznacza „powrót karetki” - znak kontrolny CR przywrócił głowicę drukującą („karetkę”) do kolumny 0 bez przesuwania papieru. LF oznacza „linefeed” - znak kontrolny LF przesuwał papier o jedną linię bez przesuwania głowicy drukującej. Więc jeśli chcesz przywrócić głowicę drukującą do zerowej kolumny (gotowa do wydrukowania następnej linii) i przesunąć papier (tak, aby wydrukowano na świeżym papierze), potrzebujesz zarówno CR, jak i LF.

Jeśli przejdziesz do różnych dokumentów protokołu internetowego, takich jak RFC 0821 (SMTP), RFC 1939 (POP), RFC 2060 (IMAP) lub RFC 2616 (HTTP), zobaczysz, że wszystkie określają CR + LF jako sekwencja zakończenia linii. Tak więc prawdziwe pytanie nie brzmi: „Dlaczego CP / M, MS-DOS i Win32 używają CR + LF jako terminatora linii?” ale raczej „Dlaczego inni ludzie zdecydowali się różnić od tych standardów i używać innego terminatora linii?”

Unix przyjął zwykły LF jako sekwencję zakończenia linii. Jeśli spojrzysz na opcje stty, zobaczysz, że opcja onlcr określa, czy LF powinno zostać zmienione na CR + LF. Jeśli źle zrobisz to ustawienie, otrzymasz tekst schodów, gdzie

each
    line
        begins 

gdzie poprzednia linia została przerwana. Tak więc nawet unix pozostawiony w trybie surowym wymaga CR + LF do zakończenia linii. Niejawna CR przed LF jest wynalazkiem unixowym, prawdopodobnie jako ekonomia, ponieważ oszczędza jeden bajt na linię.

Uniksowe pochodzenie języka C przeniosło tę konwencję do standardu języka C, który wymaga tylko „\ n” (który koduje LF) do zakańczania wierszy, co nakłada na biblioteki uruchomieniowe konieczność konwersji surowych danych plików na linie logiczne.

Język C wprowadził również termin „nowa linia”, aby wyrazić pojęcie „ogólnego terminatora linii”. Powiedziano mi, że komitet ASCII zmienił nazwę znaku 0x0A na „nowa linia” około 1996 roku, więc poziom zamieszania wzrósł jeszcze bardziej.

Oto kolejna dyskusja na ten temat z perspektywy Uniksa

Zmieniłem ten drugi link na migawkę w The Wayback Machine, ponieważ rzeczywista strona nie jest już dostępna.

Mam nadzieję, że to odpowiada na twoje pytanie.

Pochodzi z maszyn dalekopisowych (i maszyn do pisania) z dawnych czasów.

Kiedyś, kiedy kończyłeś pisać wiersz, trzeba było przesunąć karetkę maszyny do pisania (która trzymała papier i przesuwała się w lewo podczas pisania) z powrotem na początek wiersza (CR). Następnie trzeba było przesunąć papier o jedną linię (LF), aby przejść do następnej linii.

Są przypadki, w których możesz nie chcieć wysuwać wiersza podczas powrotu karetki, na przykład jeśli zamierzasz przekreślić znak z myślnikiem (po prostu go nadpisałeś).

Ale w zasadzie sprowadza się do konwencji. DOS używał pełnej konwencji CR / LF, a UNIX nieco ją skrócił. Teraz utknęliśmy!

Inni udzielili odpowiedzi, ale chciałem dodać ... Wydaje mi się, że jesteś za młody, by używać maszyny do pisania? ;) Wózek to bęben. Przesunięcie go poziomo w prawo przenosi nagłówek tekstu stacjonarnego z powrotem na lewy margines strony. Obracanie karetki za pomocą palca i kciuka powoduje przewijanie strony o jedną linię.

Z Wikipedii :

Sekwencja CR + LF była powszechnie używana w wielu wczesnych systemach komputerowych, które przyjęły maszyny dalekopisowe, zazwyczaj ASR33, jako urządzenie konsolowe, ponieważ ta sekwencja była wymagana do umieszczenia tych drukarek na początku nowej linii.

Widziałem więcej niż jedno konto, z którego wynika, że ​​powodem wysłania dwóch znaków (a czasem więcej) zamiast jednego było lepsze dopasowanie szybkości przesyłania danych do fizycznej szybkości drukowania ( było to dawno temu ). Przesuwanie głowicy drukującej trwało dłużej niż drukowanie pojedynczego znaku, a wysyłanie dodatkowych znaków było sposobem na uniknięcie przedostania się transferu danych przed urządzenie drukujące. Tak więc powód, dla którego mamy wiele znaków końca linii w systemie Windows, jest w zasadzie taki sam jak powód, dla którego mamy klawiatury QWERTY - miało to spowolnić działanie .

Oczywiście powód, dla którego ta praktyka trwa w systemie Windows do dziś, jest oparty na pewnym pojęciu ciągłej kompatybilności wstecznej, a ostatecznie po prostu po prostu bezwładności.

Należy jednak zauważyć, że ta konwencja nie jest ściśle egzekwowana przez system Windows na poziomie systemu operacyjnego . Każda aplikacja systemu Windows może zignorować tę konwencję, w zależności od innych aplikacji, z którymi ma być zgodna.

Co ciekawe, w artykule Wikipedii o „Newline” stwierdza się, że Windows 8 może wprowadzić zmianę w używaniu tylko LF. Artykuł stwierdza również, że Mac OS X wprowadził przejście z LF + CR do samego LF.