Co to jest odpowiednik CMake dla „configure --prefix = DIR && make all install”?

Robię cmake . && make all install. To działa, ale instaluje się w /usr/local.

Muszę zainstalować z innym prefiksem (na przykład do /usr).

Do czego należy użyć wiersza polecenia cmakei zamiast ?make/usr/usr/local

Możesz przekazać dowolną zmienną CMake w wierszu poleceń lub edytować zmienne buforowane przy użyciu ccmake / cmake-gui. W wierszu poleceń

cmake -DCMAKE_INSTALL_PREFIX: ŚCIEŻKA = / usr. && zainstaluj wszystkie

Skonfiguruje projekt, zbuduje wszystkie cele i zainstaluje na prefiksie / usr. Typ (PATH) nie jest absolutnie konieczny, ale spowodowałby, że cmake-gui oparte na Qt wyświetli okno dialogowe wyboru katalogu.

Niektóre drobne uzupełnienia w komentarzach wyjaśniają, że zapewnienie prostej równoważności nie jest wystarczające dla niektórych. Najlepszą praktyką byłoby użycie zewnętrznego katalogu kompilacji, tzn. Nie źródła bezpośrednio. Aby również użyć bardziej ogólnej składni CMake, wyodrębniającej generator.

mkdir build && cd build && cmake -DCMAKE_INSTALL_PREFIX: PATH = / usr .. && cmake --build. - instalacja docelowa - wydanie Concon

Widać, że robi się to nieco dłużej i nie jest już bezpośrednio równoważne, ale jest bliższe najlepszym praktykom w dość zwięzłej formie ... --config jest używany tylko przez generatory wielu konfiguracji (tj. MSVC), zignorowane przez innych.

Część „: PATH” w zaakceptowanej odpowiedzi można pominąć. Ta składnia może być bardziej niezapomniana:

cmake -DCMAKE_INSTALL_PREFIX=/usr . && make all install

... jak wykorzystano w odpowiedziach tutaj .

Zauważ, że zarówno w CMake, jak i Autotools nie zawsze musisz ustawiać ścieżkę instalacji w czasie konfiguracji. Możesz użyć DESTDIR w czasie instalacji (patrz również tutaj ) zamiast w:

make DESTDIR=<installhere> install

Zobacz także to pytanie które wyjaśnia subtelną różnicę między DESTDIR a PREFIX.

Jest to przeznaczone dla instalacji etapowych i pozwala na przechowywanie programów w innym miejscu niż te, w których są uruchamiane, np. /etc/alternativesPoprzez dowiązania symboliczne.

Jeśli jednak twój pakiet jest relokowalny i nie wymaga żadnych ścieżek zakodowanych na stałe (prefiksów) ustawionych na etapie konfiguracji, możesz go pominąć. Więc zamiast:

cmake -DCMAKE_INSTALL_PREFIX=/usr . && make all install

uciekłbyś:

cmake . && make DESTDIR=/usr all install

Zauważ, że jak wskazuje użytkownik 7498341, nie jest to odpowiednie w przypadkach, w których naprawdę powinieneś używać PREFIKSU.

Sposób, w jaki buduję projekty CMake na różnych platformach, jest następujący:

/project-root> mkdir build
/project-root> cd build
/project-root/build> cmake -G "<generator>" -DCMAKE_INSTALL_PREFIX=stage ..
/project-root/build> cmake --build . --target=install --config=Release

• Pierwsze dwa wiersze tworzą katalog kompilacji spoza źródła
• Trzeci wiersz generuje system kompilacji określający, gdzie umieścić wynik instalacji (w którym zawsze umieszczam ./project-root/build/stage - ścieżka jest zawsze uważana za względną do bieżącego katalogu, jeśli nie jest bezwzględna)
• Czwarta linia buduje projekt skonfigurowany w .systemie kompilacji skonfigurowanym wcześniej w linii. Wykona installcel, który również zbuduje wszystkie niezbędne cele zależne, jeśli trzeba je zbudować, a następnie skopiuje pliki do CMAKE_INSTALL_PREFIX(co w tym przypadku jest ./project-root/build/stage. W przypadku kompilacji z wieloma konfiguracjami, takich jak Visual Studio, można również określić konfigurację za pomocą opcjonalna --config <config>flaga.
• Zaletą korzystania z cmake --buildpolecenia jest to, że działa on dla wszystkich generatorów (tj. Makefiles i Visual Studio) bez potrzeby używania różnych poleceń.

Następnie używam zainstalowanych plików do tworzenia pakietów lub włączania ich do innych projektów ...

Jeśli chodzi o odpowiedź Bruce'a Adamsa:

Twoja odpowiedź powoduje niebezpieczne zamieszanie. DESTDIR jest przeznaczony do instalacji z drzewa głównego. Pozwala zobaczyć, co byłoby zainstalowane w drzewie głównym, gdyby nie określono DESTDIR. PREFIKS to katalog podstawowy, na którym oparta jest prawdziwa instalacja.

Na przykład PREFIKS = / usr / local wskazuje, że ostatecznym miejscem docelowym pakietu jest / usr / local. Użycie DESTDIR = $ HOME spowoduje zainstalowanie plików tak, jakby $ HOME był rootem (/). Gdyby, powiedzmy DESTDIR, był / tmp / destdir, można by zobaczyć, co wpłynie na „make install”. W tym duchu DESTDIR nigdy nie powinien wpływać na budowane obiekty.

Segment makefile, aby to wyjaśnić:

install:
    cp program $DESTDIR$PREFIX/bin/program

Programy muszą zakładać, że PREFIX jest katalogiem podstawowym katalogu końcowego (tj. Produkcyjnego). Możliwość symlinkowania programu zainstalowanego w DESTDIR = / coś oznacza tylko, że program nie ma dostępu do plików opartych na PREFIX, ponieważ po prostu nie działałby. cat (1) to program, który (w najprostszej formie) może działać z dowolnego miejsca. Oto przykład, który nie:

prog.pseudo.in:
    open("@prefix@/share/prog.db")
    ...

prog:
    sed -e "s/@prefix@/$PREFIX/" prog.pseudo.in > prog.pseudo
    compile prog.pseudo

install:
    cp prog $DESTDIR$PREFIX/bin/prog
    cp prog.db $DESTDIR$PREFIX/share/prog.db

Jeśli spróbujesz uruchomić prog z innego miejsca niż $ PREFIX / bin / prog, prog.db nigdy nie zostanie znaleziony, ponieważ nie znajduje się w oczekiwanej lokalizacji.

Wreszcie, / etc / alternatives naprawdę nie działa w ten sposób. Istnieją dowiązania symboliczne do programów zainstalowanych w drzewie głównym (np. Vi -> / usr / bin / nvi, vi -> / usr / bin / vim itp.).

Uważa się za złą praktykę wywoływanie faktycznego generatora (np. Via make), jeśli używa się CMake . Zdecydowanie zaleca się zrobienie tego w następujący sposób:

1. Skonfiguruj fazę:

   cmake -Hfoo -B_builds/foo/debug -G"Unix Makefiles" -DCMAKE_BUILD_TYPE=Debug -DCMAKE_DEBUG_POSTFIX=d -DCMAKE_INSTALL_PREFIX=/usr
   

2. Kompiluj i instaluj fazy

   cmake --build _builds/foo/debug --config Debug --target install
   

Postępując zgodnie z tym podejściem, generator można łatwo przełączać (np. -GNinjaDla Ninja ) bez konieczności zapamiętywania poleceń specyficznych dla generatora.

Począwszy od CMake 3.15, poprawnym sposobem osiągnięcia tego byłoby użycie:

cmake --install <dir> --prefix "/usr"

Oficjalna dokumentacja