Patrzę na tworzenie niektórych tabel PostgreSQL i natknąłem się na to:
CREATE TABLE (
...
) WITH ( OIDS = FALSE );Przeczytałem dokumentację dostarczoną przez postgres i znam koncepcję identyfikatora obiektu z OOP, ale nadal nie rozumiem,
Odpowiedzi:
Identyfikatory OID w zasadzie dają wbudowany, globalnie unikalny identyfikator dla każdego wiersza, zawarty w kolumnie systemowej (w przeciwieństwie do kolumny przestrzeni użytkownika). Jest to przydatne w przypadku tabel, w których nie masz klucza podstawowego, masz zduplikowane wiersze itp. Na przykład, jeśli masz tabelę z dwoma identycznymi wierszami i chcesz usunąć najstarszy z nich, możesz to zrobić za pomocą kolumna oid.
Z mojego doświadczenia wynika, że ta funkcja jest generalnie nieużywana w większości aplikacji wspieranych przez postgres (prawdopodobnie częściowo dlatego, że są niestandardowe), a ich użycie jest zasadniczo przestarzałe :
W PostgreSQL 8.1 default_with_oids jest domyślnie wyłączone; we wcześniejszych wersjach PostgreSQL był on domyślnie włączony.
Użycie identyfikatorów OID w tabelach użytkowników jest uważane za przestarzałe, dlatego w większości instalacji należy pozostawić tę zmienną wyłączoną. Aplikacje wymagające identyfikatorów OID dla określonej tabeli powinny podczas tworzenia tabeli określić opcję WITH OIDS. Tę zmienną można włączyć w celu zapewnienia zgodności ze starymi aplikacjami, które nie obsługują tego zachowania.
OIDy są nadal używane dla Postgres z dużymi obiektami (chociaż niektórzy ludzie twierdzą, że duże obiekty i tak nie są ogólnie przydatne). Są również szeroko wykorzystywane w tabelach systemowych . Są używane na przykład przez TOAST, który przechowuje większe niż 8KB BYTEA (itp.) W oddzielnym obszarze przechowywania (przezroczystym), który jest używany domyślnie przez wszystkie tabele . Ich bezpośrednie użycie związane z „normalnymi” tabelami użytkowników jest zasadniczo przestarzałe .
Typ oid jest obecnie zaimplementowany jako czterobajtowa liczba całkowita bez znaku. Dlatego nie jest wystarczająco duży, aby zapewnić wyjątkowość całej bazy danych w dużych bazach danych, a nawet w dużych pojedynczych tabelach. Dlatego nie zaleca się używania kolumny OID tabeli utworzonej przez użytkownika jako klucza podstawowego. Identyfikatorów OID najlepiej używać tylko w przypadku odwołań do tabel systemowych.
Najwyraźniej sekwencja OID „zawija się”, jeśli przekracza 4B 6 . W istocie jest to globalny licznik, który może się zawijać. Jeśli się zawija, może zacząć występować spowolnienie, gdy jest używane i „wyszukiwane” w poszukiwaniu unikalnych wartości itp.
Zobacz także https://wiki.postgresql.org/wiki/FAQ#What_is_an_OID.3F
Główny zespół odpowiedzialny za Postgres stopniowo wycofuje OID.
Użycie OID jako opcjonalnej kolumny systemowej w tabelach zostało teraz usunięte z Postgres 12. Nie możesz już używać:
CREATE TABLE … WITH OIDS Komendadefault_with_oids (boolean) ustawienie zgodnościTyp danych OIDpozostaje w Postgres 12. Możesz jawnie utworzyć kolumnę tego typu OID.
Po migracji do Postgres 12 żadna opcjonalnie zdefiniowana kolumna systemowa oid nie będzie już domyślnie niewidoczna. Wykonywanie SELECT *testamentu obejmuje teraz tę kolumnę. Zauważ, że ta dodatkowa kolumna „niespodzianka” może zepsuć naiwnie napisany kod SQL.
Aby usunąć wszystkie identyfikatory OID z tabel bazy danych, możesz użyć tego skryptu systemu Linux:
Najpierw zaloguj się jako superużytkownik PostgreSQL:
sudo su postgresTeraz uruchom ten skrypt, zmieniając YOUR_DATABASE_NAME na nazwę bazy danych:
for tbl in `psql -qAt -c "select schemaname || '.' || tablename from pg_tables WHERE schemaname <> 'pg_catalog' AND schemaname <> 'information_schema';" YOUR_DATABASE_NAME` ; do psql -c "alter table $tbl SET WITHOUT OIDS" YOUR_DATABASE_NAME ; doneUżyłem tego skryptu, aby usunąć wszystkie moje identyfikatory OID, ponieważ Npgsql 3.0 z tym nie działa i nie jest już ważne dla PostgreSQL.
oldkolumny systemowej .