Jaki jest najlepszy sposób ustalenia lokalizacji bieżącego skryptu PowerShell?

Ilekroć muszę odwoływać się do wspólnego modułu lub skryptu, lubię używać ścieżek względem bieżącego pliku skryptu. W ten sposób mój skrypt może zawsze znajdować inne skrypty w bibliotece.

Jaki jest najlepszy, standardowy sposób określania katalogu bieżącego skryptu? Obecnie robię:

$MyDir = [System.IO.Path]::GetDirectoryName($myInvocation.MyCommand.Definition)

Wiem, że w modułach (.psm1) możesz użyć $PSScriptRoottej informacji, ale nie ustawia się tego w zwykłych skryptach (np. Plikach .ps1).

Jaki jest kanoniczny sposób uzyskania bieżącej lokalizacji pliku skryptu PowerShell?

PowerShell 3+

# This is an automatic variable set to the current file's/module's directory
$PSScriptRoot

PowerShell 2

Przed wersją PowerShell 3 nie było lepszego sposobu niż zapytanie o MyInvocation.MyCommand.Definitionwłaściwość o ogólne skrypty. Na początku każdego skryptu PowerShell miałem następujący wiersz:

$scriptPath = split-path -parent $MyInvocation.MyCommand.Definition

Jeśli tworzysz moduł V2, możesz użyć automatycznej zmiennej o nazwie $PSScriptRoot.

Z PS> Pomoc zmienna_automatyczna

$ PSScriptRoot
       Zawiera katalog, z którego wykonywany jest moduł skryptu.
       Ta zmienna umożliwia skryptom korzystanie ze ścieżki modułu w celu uzyskania dostępu do innych
       zasoby.

Dla PowerShell 3.0

$PSCommandPath
    Contains the full path and file name of the script that is being run. 
    This variable is valid in all scripts.

Funkcja jest wtedy:

function Get-ScriptDirectory {
    Split-Path -Parent $PSCommandPath
}

Dla PowerShell 3+

function Get-ScriptDirectory {
    if ($psise) {
        Split-Path $psise.CurrentFile.FullPath
    }
    else {
        $global:PSScriptRoot
    }
}

Umieściłem tę funkcję w moim profilu. Działa również w ISE przy użyciu F8/ Run Selection.

Może coś mi tu brakuje ... ale jeśli chcesz mieć obecny katalog roboczy, możesz po prostu użyć tego: (Get-Location).Pathdla łańcucha lub Get-Locationobiektu.

Chyba że masz na myśli coś takiego, co rozumiem po ponownym przeczytaniu pytania.

function Get-Script-Directory
{
    $scriptInvocation = (Get-Variable MyInvocation -Scope 1).Value
    return Split-Path $scriptInvocation.MyCommand.Path
}

Bardzo podobny do już opublikowanych odpowiedzi, ale potokowanie wydaje się bardziej przypominać PowerShell:

$PSCommandPath | Split-Path -Parent

Używam zmiennej automatycznej $ExecutionContext . Będzie działać z PowerShell 2 i nowszych.

 $ExecutionContext.SessionState.Path.GetUnresolvedProviderPathFromPSPath('.\')

$ ExecutionContext Zawiera obiekt EngineIntrinsics, który reprezentuje kontekst wykonania hosta Windows PowerShell. Tej zmiennej można użyć do znalezienia obiektów wykonawczych dostępnych dla poleceń cmdlet.

Zajęło mi trochę czasu opracowanie czegoś, co przyjęło zaakceptowaną odpowiedź i przekształciło ją w solidną funkcję.

Nie jestem pewien co do innych, ale pracuję w środowisku z maszynami zarówno w wersji PowerShell 2, jak i 3, więc musiałem obsłużyć oba. Następująca funkcja oferuje płynną rezerwę:

Function Get-PSScriptRoot
{
    $ScriptRoot = ""

    Try
    {
        $ScriptRoot = Get-Variable -Name PSScriptRoot -ValueOnly -ErrorAction Stop
    }
    Catch
    {
        $ScriptRoot = Split-Path $script:MyInvocation.MyCommand.Path
    }

    Write-Output $ScriptRoot
}

Oznacza to również, że funkcja odnosi się do zakresu skryptu, a nie zakresu rodzica, jak to nakreślił Michael Sorens w jednym ze swoich postów na blogu .

Musiałem znać nazwę skryptu i miejsce jego wykonywania.

Przedrostek „$ global:” w strukturze MyInvocation zwraca pełną ścieżkę i nazwę skryptu, gdy jest wywoływany zarówno ze skryptu głównego, jak i głównego wiersza importowanego pliku biblioteki .PSM1. Działa również z funkcji w importowanej bibliotece.

Po wielu zabawach postanowiłem użyć $ global: MyInvocation.InvocationName. Działa niezawodnie z uruchomieniem CMD, Run With Powershell i ISE. Zarówno uruchamianie lokalne, jak i UNC zwracają prawidłową ścieżkę.

Zawsze używam tego małego fragmentu, który działa w PowerShell i ISE w ten sam sposób:

# Set active path to script-location:
$path = $MyInvocation.MyCommand.Path
if (!$path) {
    $path = $psISE.CurrentFile.Fullpath
}
if ($path) {
    $path = Split-Path $path -Parent
}
Set-Location $path

Przekonałem się, że opublikowane tutaj starsze rozwiązania nie działały dla mnie w PowerShell V5. Wymyśliłem to:

try {
    $scriptPath = $PSScriptRoot
    if (!$scriptPath)
    {
        if ($psISE)
        {
            $scriptPath = Split-Path -Parent -Path $psISE.CurrentFile.FullPath
        }
        else {
            Write-Host -ForegroundColor Red "Cannot resolve script file's path"
            exit 1
        }
    }
}
catch {
    Write-Host -ForegroundColor Red "Caught Exception: $($Error[0].Exception.Message)"
    exit 2
}

Write-Host "Path: $scriptPath"

Możesz również rozważyć, split-path -parent $psISE.CurrentFile.Fullpathczy którakolwiek z pozostałych metod zawiedzie. W szczególności, jeśli uruchomisz plik, aby załadować wiązkę funkcji, a następnie uruchomisz te funkcje w powłoce ISE (lub jeśli wybierzesz opcję uruchomienia), wygląda na to, że Get-Script-Directorypowyższa funkcja nie działa.

Wykorzystując fragmenty wszystkich tych odpowiedzi i komentarzy, zestawiłem to dla każdego, kto zobaczy to pytanie w przyszłości. Obejmuje wszystkie sytuacje wymienione w innych odpowiedziach

    # If using ISE
    if ($psISE) {
        $ScriptPath = Split-Path -Parent $psISE.CurrentFile.FullPath
    # If Using PowerShell 3 or greater
    } elseif($PSVersionTable.PSVersion.Major -gt 3) {
        $ScriptPath = $PSScriptRoot
    # If using PowerShell 2 or lower
    } else {
        $ScriptPath = split-path -parent $MyInvocation.MyCommand.Path
    }

function func1() 
{
   $inv = (Get-Variable MyInvocation -Scope 1).Value
   #$inv.MyCommand | Format-List *   
   $Path1 = Split-Path $inv.scriptname
   Write-Host $Path1
}

function Main()
{
    func1
}

Main