Różnica pomiędzy . i: w Lua

Jestem zdezorientowany różnicą między wywołaniami funkcji przez .i przez:

> x = {foo = function(a,b) return a end, bar = function(a,b) return b end, }
> return x.foo(3,4)
3
> return x.bar(3,4)
4
> return x:foo(3,4)
table: 0x10a120
> return x:bar(3,4)
3

Co to :robi?

Dwukropek służy do implementowania metod, które są przekazywane selfjako pierwszy parametr. Więc x:bar(3,4)powinno być takie samo jak x.bar(x,3,4).

Z definicji jest to dokładnie to samo, co ręczne określanie siebie - przy kompilacji wygeneruje nawet ten sam kod bajtowy. To function object:method(arg1, arg2)jest to samo co function object.method(object, arg1, arg2).

Używanie :jest prawie takie samo, jak .- specjalny rodzaj połączenia będzie używany wewnętrznie, aby się upewnićobject wszelkie możliwe skutki uboczne obliczeń / dostępu są obliczane tylko raz. W object:method(arg1, arg2)innym przypadku dzwonienie jest takie samo jak object.method(object, arg1, arg2).

Aby być całkowicie precyzyjnym, obj:method(1, 2, 3)oznacza to samo, co

do
  local _obj = obj
  _obj.method(_obj, 1, 2, 3)
end

Dlaczego zmienna lokalna? Ponieważ, jak wielu zauważyło, obj:method()indeksy _ENVmożna uzyskać tylko raz obj. Zwykle jest to ważne przy rozważaniu szybkości, ale rozważ taką sytuację:

local tab do
  local obj_local = { method = function(self, n) print n end }
  tab = setmetatable({}, {__index = function(idx)
    print "Accessing "..idx
    if idx=="obj" then return obj_local end
  end})
end
tab.obj.method(tab.obj, 20)
--> Accessing obj
--> Accessing obj
--> 20
tab.obj:method(10)
--> Accessing obj
--> 10

A teraz wyobraź sobie, że __indexmetametoda zrobiła coś więcej niż tylko wydrukowanie czegoś. Wyobraź sobie, że zwiększył licznik, zalogował coś do pliku lub usunął przypadkowego użytkownika z bazy danych. Istnieje duża różnica między zrobieniem tego dwa razy a tylko raz. W tym przypadku istnieje wyraźna różnica między obj.method(obj, etc)i obj:method(etc).