Mapa to funkcja, która stosuje inną funkcję do wszystkich elementów na liście, aby utworzyć inną listę ze wszystkimi zwracanymi wartościami. (Innym sposobem powiedzenia „zastosuj f do x” jest „wywołaj f, przekazując x”. Czasami więc lepiej jest powiedzieć „zastosuj” zamiast „wywołaj”).
Oto jak mapa jest prawdopodobnie napisana w C # (nazywa się Selecti znajduje się w standardowej bibliotece):
public static IEnumerable<R> Select<T, R>(this IEnumerable<T> list, Func<T, R> func)
{
foreach (T item in list)
yield return func(item);
}
Ponieważ jesteś kolesiem z Javy, a Joel Spolsky lubi opowiadać ZNACZNIE NIEUCZCIWE KŁAMSTWA o tym, jak kiepska jest Java (właściwie nie kłamie, jest do niczego, ale próbuję cię przekonać), oto moja bardzo trudna próba wersja Javy (nie mam kompilatora Javy i niejasno pamiętam wersję Javy 1.1!):
// represents a function that takes one arg and returns a result
public interface IFunctor
{
object invoke(object arg);
}
public static object[] map(object[] list, IFunctor func)
{
object[] returnValues = new object[list.length];
for (int n = 0; n < list.length; n++)
returnValues[n] = func.invoke(list[n]);
return returnValues;
}
Jestem pewien, że można to poprawić na milion sposobów. Ale to podstawowa idea.
Reduce to funkcja, która zamienia wszystkie elementy na liście w jedną wartość. Aby to zrobić, należy mu nadać inną funkcję, funcktóra zamienia dwa elementy w jedną wartość. To zadziałałoby, dając pierwsze dwa elementy func. Następnie wynik tego wraz z trzecią pozycją. Następnie wynik tego z czwartą pozycją i tak dalej, aż wszystkie elementy znikną i zostanie nam jedna wartość.
W C # wywoływana jest redukcja Aggregatei ponownie znajduje się w bibliotece standardowej. Przejdę od razu do wersji Java:
// represents a function that takes two args and returns a result
public interface IBinaryFunctor
{
object invoke(object arg1, object arg2);
}
public static object reduce(object[] list, IBinaryFunctor func)
{
if (list.length == 0)
return null; // or throw something?
if (list.length == 1)
return list[0]; // just return the only item
object returnValue = func.invoke(list[0], list[1]);
for (int n = 1; n < list.length; n++)
returnValue = func.invoke(returnValue, list[n]);
return returnValue;
}
Te wersje Javy wymagają dodania do nich ogólnych, ale nie wiem, jak to zrobić w Javie. Ale powinieneś być w stanie przekazać im anonimowe klasy wewnętrzne, aby zapewnić funktory:
string[] names = getLotsOfNames();
string commaSeparatedNames = (string)reduce(names,
new IBinaryFunctor {
public object invoke(object arg1, object arg2)
{ return ((string)arg1) + ", " + ((string)arg2); }
}
Miejmy nadzieję, że leki generyczne pozbędą się odlewów. Odpowiednik bezpieczny dla typów w C # to:
string commaSeparatedNames = names.Aggregate((a, b) => a + ", " + b);
Dlaczego to jest „fajne”? Proste sposoby dzielenia większych obliczeń na mniejsze części, aby można je było złożyć na różne sposoby, są zawsze fajne. Sposób, w jaki Google stosuje ten pomysł, polega na zrównoleglaniu, ponieważ zarówno mapowanie, jak i redukcja mogą być współdzielone na kilku komputerach.
Ale kluczowym wymaganiem NIE jest to, aby Twój język mógł traktować funkcje jako wartości. Każdy język OO może to zrobić. Rzeczywisty wymóg równoległości polega na tym, że małe funcfunkcje przekazywane do mapowania i zmniejszania nie mogą używać ani aktualizować żadnego stanu. Muszą zwrócić wartość, która jest zależna tylko od przekazanych im argumentów. W przeciwnym razie wyniki zostaną całkowicie schrzanione, gdy spróbujesz uruchomić całość równolegle.