Adapter dostosowuje daną klasę / obiekt do nowego interfejsu. W pierwszym przypadku stosuje się zwykle dziedziczenie wielokrotne. W tym drugim przypadku obiekt jest zawijany przez zgodny adapter i przekazywany dookoła. Problem, który tutaj rozwiązujemy, dotyczy niekompatybilnych interfejsów .
Fasada bardziej przypomina prostą bramę do skomplikowanego zestawu funkcji. Tworzysz czarną skrzynkę, aby Twoi klienci mogli się mniej martwić, tj. Uprościć interfejsy .
Proxy zapewnia ten sam interfejs, co klasa proxy-for i zazwyczaj wykonuje samodzielnie pewne czynności porządkowe. (Zamiast więc tworzyć wiele kopii ciężkiego obiektu, Xtworzysz kopie lekkiego proxy, Pktóre z kolei zarządza Xi tłumaczy twoje wywołania zgodnie z wymaganiami.) Rozwiązujesz problem klienta związany z koniecznością zarządzania ciężkim i / lub złożonym obiektem .
Dekorator służy do dodawania większej ilości prochu do twoich obiektów (zwróć uwagę na termin obiekty - zazwyczaj dekorujesz obiekty dynamicznie w czasie wykonywania). Nie ukrywasz / nie osłabiasz istniejących interfejsów obiektu, ale po prostu rozszerzasz go w czasie wykonywania .
Teraz, gdy masz już zaangażowany dekorator, prawdopodobnie będziesz chciał wiedzieć, dlaczego nacisk kładzie się na obiekt słowa - niektóre języki (takie jak Java) po prostu nie pozwalają na dziedziczenie wirtualne (tj. Wielokrotne dziedziczenie jak C ++), aby umożliwić Ci to w czas kompilacji.
Ponieważ przeciągnęliśmy wiele dziedziczenia (i przerażający diament), będziesz zwracać uwagę na mieszanki - które są uporządkowanymi liniowymi łańcuchami interfejsów, aby obejść problemy wielokrotnego dziedziczenia. Jednak miksy nie mieszają się tak dobrze. Kończymy z cechami - tak, te bezstanowe małe plamki zachowania , które pojawiają się cały czas w parametrach szablonu w C ++. Cechy próbują rozwiązywać problemy kompozycji i dekompozycji zachowania w elegancki sposób, nie idąc ani na wielokrotne dziedziczenie, ani na uporządkowane łańcuchy.