W Markdown, jaki jest najlepszy sposób na linkowanie do fragmentu strony, tj. #Some_id?

Próbuję dowiedzieć się, jak odwołać się do innego obszaru strony za pomocą Markdown. Mogę to uruchomić, jeśli dodam plik

<div id="mylink" /> 

a dla linku wykonaj:

[My link](#mylink)

Ale przypuszczam, że istnieje inny sposób na utworzenie linku na stronie w Markdown, który nie obejmuje divtagu prostego .

Jakieś pomysły?

Zobacz tę odpowiedź .

Podsumowując, wyznacz miejsce docelowe za pomocą

<a name="sometext"></a>

wstawiony w dowolnym miejscu znacznika Markdown (na przykład w nagłówku:

## heading<a name="headin"></a>

i link do niego za pomocą linku przeceny:

[This is the link text](#headin)

lub

[some text](#sometext)

Nie używaj <div>- to zepsuje układ wielu rendererów.

(Zmieniłem id=na name=powyżej. Zobacz tę odpowiedź, aby uzyskać żmudne wyjaśnienie).

Wydaje mi się, że zależy to od tego, czego używasz do generowania kodu HTML ze swojej przeceny. Zauważyłem, że jekyll (domyślnie jest używany przez strony gihub.io) automatycznie dodaje atrybut id = "" do nagłówków w generowanym html.

Na przykład, jeśli jesteś przeceniony

My header
---------

Wynikowy html będzie wyglądał następująco:

<h2 id="my-header">My header</h2>

Możesz więc po prostu utworzyć link do niego [My link](#my-header)

W wersji PHP Markdown możesz również łączyć nagłówki z identyfikatorami fragmentów na stronie przy użyciu składni takiej jak każda z poniższych, jak opisano tutaj

Header 1            {#header1}
========

## Header 2 ##      {#header2}

i wtedy

[Link back to header 1](#header1)
[Link back to header 2](#header2)

Niestety, ta składnia jest obecnie obsługiwana tylko dla nagłówków, ale przynajmniej może być przydatna do tworzenia spisu treści.

Kotwicą docelową dla łącza na stronie HTML może być dowolny element z idatrybutem. Zobacz linki na stronie W3C. Oto cytat z odpowiedniej sekcji:

Docelowe kotwice w dokumentach HTML mogą być określone albo przez element A (nadanie mu atrybutu name), albo przez dowolny inny element (nazewnictwo z atrybutem id).

Markdown traktuje HTML jako HTML (patrz Inline HTML ), więc możesz tworzyć identyfikatory fragmentów z dowolnego elementu, który Ci się podoba. Jeśli na przykład chcesz utworzyć łącze do akapitu, po prostu zawiń akapit w znacznik akapitu i dołącz identyfikator:

<p id="mylink">Lorem ipsum dolor sit amet...</p>

Następnie użyj standardowego Markdown, [My link](#mylink)aby utworzyć łącze do kotwicy fragmentów. Pomoże to zachować czystość kodu HTML, ponieważ nie ma potrzeby stosowania dodatkowych znaczników.

Każdy, kto korzysta z programu Visual Studio Team Foundation Server (TFS) 2015, naprawdę nie lubi osadzania <a>ani <div>elementów, przynajmniej w nagłówkach. Nie lubi też emoji w nagłówkach:

### 🔧 Configuration 🔧

Lorem ipsum problem fixem.

Zostaje przetłumaczone na:

<h3 id="-configuration-">🔧 Configuration 🔧</h3>
<p>Lorem ipsum problem fixem.</p>

Dlatego linki powinny albo używać tego id(co powoduje przerwanie tego i innych rozszerzeń w wersji zapoznawczej w programie Visual Studio) lub usunąć emoji:

Here's [how to setup](#-configuration-) //🔧 Configuration 🔧
Here's [how to setup](#configuration) //Configuration

Gdzie ta ostatnia wersja działa zarówno w trybie online w programie TFS, jak iw wersji zapoznawczej programu Visual Studio.