Dlaczego Python 3 dopuszcza „00” jako literał dla 0, ale nie dopuszcza „01” jako dosłownego dla 1? Czy jest dobry powód? Ta niekonsekwencja wprawia mnie w zakłopotanie. (I mówimy o Pythonie 3, który celowo złamał kompatybilność wsteczną, aby osiągnąć cele takie jak spójność).

Na przykład:

>>> from datetime import time
>>> time(16, 00)
datetime.time(16, 0)
>>> time(16, 01)
  File "<stdin>", line 1
    time(16, 01)
              ^
SyntaxError: invalid token
>>>

Na https://docs.python.org/3/reference/lexical_analysis.html#integer-literals :

Literały całkowite są opisane za pomocą następujących definicji leksykalnych:

integer        ::=  decimalinteger | octinteger | hexinteger | bininteger
decimalinteger ::=  nonzerodigit digit* | "0"+
nonzerodigit   ::=  "1"..."9"
digit          ::=  "0"..."9"
octinteger     ::=  "0" ("o" | "O") octdigit+
hexinteger     ::=  "0" ("x" | "X") hexdigit+
bininteger     ::=  "0" ("b" | "B") bindigit+
octdigit       ::=  "0"..."7"
hexdigit       ::=  digit | "a"..."f" | "A"..."F"
bindigit       ::=  "0" | "1"

Nie ma ograniczeń co do długości literałów całkowitych poza tym, co można przechowywać w dostępnej pamięci.

Należy pamiętać, że zera wiodące w niezerowej liczbie dziesiętnej są niedozwolone. Służy to do ujednoznacznienia literałów ósemkowych w stylu C, których Python używał przed wersją 3.0.

Jak zauważono tutaj, zera wiodące w niezerowej liczbie dziesiętnej są niedozwolone. "0"+jest legalny jako bardzo szczególny przypadek, którego nie było w Pythonie 2 :

integer        ::=  decimalinteger | octinteger | hexinteger | bininteger
decimalinteger ::=  nonzerodigit digit* | "0"
octinteger     ::=  "0" ("o" | "O") octdigit+ | "0" octdigit+

Zatwierdzenie SVN r55866 zaimplementowało PEP 3127 w tokenizerze, który zabrania starych 0<octal>numerów. Jednak, co ciekawe, dodaje również tę notatkę:

/* in any case, allow '0' as a literal */

ze specjalną nonzeroflagą, która rzuca a tylko SyntaxErrorwtedy, gdy następująca sekwencja cyfr zawiera cyfrę niezerową.

To dziwne, ponieważ PEP 3127 nie zezwala na ten przypadek:

Ten dokument PEP proponuje, że możliwość określenia liczby ósemkowej za pomocą zera wiodącego zostanie usunięta z języka w Pythonie 3.0 (i trybie podglądu Pythona 3.0 w wersji 2.6), i że SyntaxError zostanie zgłoszony, gdy początkowe „0” zostanie zaraz po niej następuje kolejna cyfra .

(podkreślenie moje)

Tak więc fakt, że dozwolone jest wielokrotne zerowanie, technicznie narusza PEP i został w zasadzie zaimplementowany jako przypadek specjalny przez Georga Brandla. Dokonał odpowiedniej zmiany w dokumentacji, aby zauważyć, że "0"+jest to uzasadnionedecimalinteger (poprzednio był objęty zakresem octinteger).

Prawdopodobnie nigdy nie dowiemy się dokładnie, dlaczego Georg zdecydował się zrobić"0"+ poprawnym - może to na zawsze pozostać dziwnym przypadkiem narożnym w Pythonie.

AKTUALIZACJA [28 lipca 2015 r.]: To pytanie doprowadziło do ożywionej dyskusji na temat pomysłów na Pythona, do której dołączył Georg :

Steven D'Aprano napisał:

Dlaczego zostało to tak zdefiniowane? […] Dlaczego mielibyśmy pisać 0000, żeby uzyskać zero?

Mógłbym ci powiedzieć, ale wtedy musiałbym cię zabić.

Georg

Później w wątku pojawił się ten raport o błędzie, mający na celu pozbycie się tego specjalnego przypadku. Tutaj, mówi Georg :

Nie przypominam sobie powodu tej celowej zmiany (jak widać ze zmiany dokumentów).

Nie mogę teraz wymyślić dobrego powodu dla tej zmiany [...]

i tak to mamy: dokładna przyczyna tej niespójności jest zagubiona w czasie.

Na koniec zwróć uwagę, że raport o błędzie został odrzucony: wiodące zera będą nadal akceptowane tylko w przypadku zerowych liczb całkowitych w pozostałej części Pythona 3.x.

To jest szczególny przypadek ( "0"+)

2.4.4. Literały całkowite

Literały całkowite są opisane za pomocą następujących definicji leksykalnych:

integer :: = decimalinteger | octinteger | hexinteger | bininteger
decimalinteger :: = cyfra niezerodigitowa * | „0” +
nonzerodigit :: = "1" ... "9"
digit :: = "0" ... "9"
octinteger :: = "0" ("o" | "O") octdigit +
hexinteger :: = "0" ("x" | "X") hexdigit +
bininteger :: = "0" ("b" | "B") bindigit +
octdigit :: = "0" ... "7"
hexdigit :: = digit | "a" ... "f" | „A” ... „F”
bindigit :: = "0" | „1”

Jeśli spojrzysz na gramatykę, łatwo zauważysz, że 0wymaga specjalnego przypadku. Nie wiem jednak, dlaczego „ +” jest tam uważane za konieczne. Czas przejrzeć listę mailingową deweloperów ...

Warto zauważyć, że w Pythonie2 więcej niż jeden 0został przeanalizowany jako an octinteger(wynik końcowy jest 0jednak nadal )

decimalinteger :: = cyfra niezerodigitowa * | „0”
octinteger :: = "0" ("o" | "O") octdigit + | „0” octdigit +

Python2 użył wiodącego zera do określenia liczb ósemkowych:

>>> 010
8

Aby uniknąć tego (? Mylące) zachowanie, Python3 wymaga wyraźnej prefiksy 0b, 0o, 0x:

>>> 0o10
8