Co oznacza int argc, char * argv []?

W wielu IDE i kompilatorach C ++, gdy generuje ono dla ciebie główną funkcję, wygląda to tak:

int main(int argc, char *argv[])

Kiedy koduję C ++ bez IDE, tylko z kompilatorem wiersza poleceń, piszę:

int main()

bez żadnych parametrów. Co to oznacza i czy ma to zasadnicze znaczenie dla mojego programu?

argvi w argcjaki sposób przekazywane są argumenty wiersza poleceń main()w C i C ++.

argcbędzie liczbą ciągów wskazanych przez argv. Będzie to (w praktyce) 1 plus liczba argumentów, ponieważ praktycznie wszystkie implementacje dodają nazwę programu do tablicy.

Zmienne są nazywane argc( liczba argumentów ) i argv( wektor argumentów ) zgodnie z konwencją, ale można im nadać dowolny poprawny identyfikator: int main(int num_args, char** arg_strings)jest równie ważny.

Można je również całkowicie pominąć, dając wynik int main(), jeśli nie zamierzasz przetwarzać argumentów wiersza poleceń.

Wypróbuj następujący program:

#include <iostream>

int main(int argc, char** argv) {
    std::cout << "Have " << argc << " arguments:" << std::endl;
    for (int i = 0; i < argc; ++i) {
        std::cout << argv[i] << std::endl;
    }
}

Uruchomienie go ./test a1 b2 c3spowoduje wyjście

Have 4 arguments:
./test
a1
b2
c3

argcjest liczbą argumentów przekazywanych do twojego programu z linii poleceń i argvjest tablicą argumentów.

Możesz przeglądać argumenty, znając ich liczbę, np .:

for(int i = 0; i < argc; i++)
{
    // argv[i] is the argument at index i
}

Załóżmy, że uruchamiasz program w ten sposób (używając shskładni):

myprog arg1 arg2 'arg 3'

Jeśli zadeklarowałeś swój główny jako int main(int argc, char *argv[]), to (w większości środowisk) main()zostaniesz wywołany tak, jakby:

p = { "myprog", "arg1", "arg2", "arg 3", NULL };
exit(main(4, p));

Jeśli jednak zadeklarujesz swój główny jako int main(), będzie to nazywać coś w rodzaju

exit(main());

i nie dostaniesz argumentów.

Dwie dodatkowe rzeczy do zapamiętania:

1. Są to jedyne dwa podpisy standardowe dla mandatu main. Jeśli dana platforma akceptuje dodatkowe argumenty lub inny typ zwrotu, to jest to rozszerzenie i nie należy na nim polegać w przenośnym programie.
2. *argv[]i **argvsą dokładnie równoważne, więc możesz pisać int main(int argc, char *argv[])jako int main(int argc, char **argv).

Parametry mainreprezentujące parametry wiersza poleceń dostarczone programowi podczas jego uruchamiania. argcParametr reprezentuje liczbę argumentów wiersza poleceń, a char *argv[]jest tablicą ciągów znaków (wskaźniki) reprezentujących poszczególne argumenty podane w wierszu poleceń.

mainFunkcja może mieć dwa parametry, argci argv. argcjest intparametrem liczby całkowitej ( ) i jest liczbą argumentów przekazanych do programu.

Nazwa programu jest zawsze pierwszym argumentem, więc program będzie miał co najmniej jeden argument, a minimalna wartość argcbędzie wynosić jeden. Ale jeśli program ma dwa argumenty, wartość argcbędzie równa trzy.

Parametr argvwskazuje na tablicę łańcuchów i jest nazywany wektorem argumentów . Jest to jednowymiarowa tablica ciągów argumentów funkcji.

int main();

To prosta deklaracja. Nie może przyjmować żadnych argumentów wiersza poleceń.

int main(int argc, char* argv[]);

Ta deklaracja jest używana, gdy program musi przyjmować argumenty wiersza polecenia. Po uruchomieniu tak:

myprogram arg1 arg2 arg3

argclub Liczba argumentów zostanie ustawiona na 4 (cztery argumenty) i argvlub Wektory argumentów zostaną wypełnione wskaźnikami łańcuchowymi do „myprogram”, „arg1”, „arg2” i „arg3”. Wywołanie programu ( myprogram) jest zawarte w argumentach!

Alternatywnie możesz użyć:

int main(int argc, char** argv);

Jest to również ważne.

Istnieje jeszcze jeden parametr, który możesz dodać:

int main (int argc, char *argv[], char *envp[])

Ten envpparametr zawiera również zmienne środowiskowe. Każdy wpis ma ten format:

VARIABLENAME=VariableValue

lubię to:

SHELL=/bin/bash    

Lista zmiennych środowiskowych jest zakończona zerem.

WAŻNE: Nie należy stosować żadnych argvlub envpwartości bezpośrednio w wywołań system()! Jest to ogromna dziura w zabezpieczeniach, ponieważ złośliwi użytkownicy mogą ustawiać zmienne środowiskowe na polecenia wiersza poleceń i (potencjalnie) powodować ogromne szkody. Ogólnie po prostu nie używaj system(). Prawie zawsze istnieje lepsze rozwiązanie zaimplementowane w bibliotekach C.

Pierwszy parametr to liczba dostarczonych argumentów, a drugi parametr to lista ciągów reprezentujących te argumenty.

Obydwa

int main(int argc, char *argv[]);
int main();

są prawnymi definicjami punktu wejścia dla programu C lub C ++. Stroustrup: Często zadawane pytania dotyczące stylu i techniki C ++ wyszczególniają niektóre warianty, które są możliwe lub legalne dla twojej głównej funkcji.