Dlaczego C ++ pozwala na umieszczenie nazwy zmiennej w nawiasach podczas deklarowania zmiennej?

Na przykład deklaracja taka jak:

int (x) = 0;

Albo nawet to:

int (((x))) = 0;

Natknąłem się na to, ponieważ zdarzyło mi się, że w swoim kodzie miałem fragment podobny do następującego:

struct B
{
};

struct C
{
  C (B *) {}
  void f () {};
};

int main()
{
  B *y;
  C (y);
}

Oczywiście chciałem skonstruować obiekt, Cktóry wtedy zrobiłby coś pożytecznego w swoim destruktorze. Jednak jak to bywa, kompilator traktuje C (y);jako deklarację zmiennej yo typie Ci dlatego wypisuje błąd dotyczący yredefinicji. Ciekawe jest to, że jeśli napiszę to jako C (y).f ()lub jako coś podobnego C (static_cast<B*> (y)), skompiluje się zgodnie z przeznaczeniem. Najlepszym współczesnym obejściem jest {}oczywiście użycie wywołania konstruktora.

Więc jak się później domyśliłem, możliwe jest zadeklarowanie zmiennych takich jak int (x) = 0;lub nawet, int (((x))) = 0;ale nigdy nie widziałem nikogo, kto faktycznie używa takich deklaracji. Więc jestem zainteresowany - jaki jest cel takiej możliwości, bo na razie widzę, że tworzy ona tylko przypadek podobny do osławionej "najbardziej irytującej analizy" i nie dodaje niczego pożytecznego?

Grupowanie.

Jako konkretny przykład rozważmy, że można zadeklarować zmienną typu funkcji, taką jak

int f(int);

Jak byś zadeklarował wskaźnik do takiej rzeczy?

int *f(int);

Nie, nie działa! Jest to interpretowane jako funkcja zwracająca int*. Musisz dodać w nawiasach, aby analizować we właściwy sposób:

int (*f)(int);

To samo dotyczy tablic:

int *x[5];   // array of five int*
int (*x)[5]; // pointer to array of five int

Generalnie dopuszcza się używanie nawiasów w takich deklaracjach, ponieważ deklaracja, ze składniowego punktu widzenia, wygląda zawsze tak:

<front type> <specification>;

Na przykład w następującej deklaracji:

int* p[2];

„Typ frontu” to int(nie int*), a „specyfikacja” to * p[2].

Zasada jest taka, że ​​w części dotyczącej specyfikacji można użyć dowolnej liczby nawiasów, ponieważ czasami nieuniknione jest ich ujednoznacznienie. Na przykład:

int* p[2]; // array of 2 pointers to int; same as int (*p[2]);
int (*p)[2]; // pointer to an array of 2 ints

Wskaźnik do tablicy jest rzadkim przypadkiem, jednak ta sama sytuacja ma miejsce ze wskaźnikiem do funkcji:

int (*func(int)); // declares a function returning int*
int (*func)(int); // declares a pointer to function returning int

To jest bezpośrednia odpowiedź na twoje pytanie. Jeśli twoje pytanie dotyczy tego stwierdzenia C(y), to:

• Umieść nawiasy wokół całego wyrażenia - (C(y))a otrzymasz to, czego chciałeś
• To stwierdzenie nie robi nic poza stworzeniem tymczasowego przedmiotu, który przestaje istnieć po zakończeniu tej instrukcji (mam nadzieję, że to właśnie zamierzałeś zrobić).