Jaka jest różnica między wartością zwracaną lub Promise.resolve odtąd ()

Jaka jest różnica pomiędzy:

new Promise(function(res, rej) {
    res("aaa");
  })
  .then(function(result) {
    return "bbb";
  })
  .then(function(result) {
    console.log(result);
  });

i to:

new Promise(function(res, rej) {
    res("aaa");
  })
  .then(function(result) {
    return Promise.resolve("bbb");
  })
  .then(function(result) {
    console.log(result);
  });

Pytam, gdy dostaję inne zachowanie Używanie usługi Angular i $ http z łańcuchem .then (). Trochę za dużo kodu, stąd pierwszy przykład powyżej.

Zasada jest taka, że ​​jeśli funkcja w thenmodule obsługi zwraca wartość, obietnica rozwiązuje / odrzuca tę wartość, a jeśli funkcja zwraca obietnicę, co się dzieje, następna thenklauzula będzie thenklauzulą obietnicy zwróconej przez funkcję , więc w tym przypadku pierwszy przykład przechodzi przez normalną sekwencję thensi wypisuje wartości, jak można się spodziewać, w drugim przykładzie obiekt obietnicy, który jest zwracany, gdy to robisz Promise.resolve("bbb"), to ten, thenktóry jest wywoływany podczas łączenia (dla wszystkich zamiarów i celów). Sposób, w jaki to działa, opisano bardziej szczegółowo poniżej.

Cytowanie ze specyfikacji Promises / A +:

Procedura rozstrzygania obietnicy jest operacją abstrakcyjną, przyjmującą jako dane wejściowe obietnicę i wartość, którą oznaczamy jako [[Resolve]](promise, x). Jeśli xjest to niemożliwe, próbuje sprawić, aby obietnica przyjęła stanx , przy założeniu, że x zachowuje się przynajmniej trochę jak obietnica . W przeciwnym razie spełnia obietnicę z wartością x.

Takie traktowanie elementów niemożliwych pozwala na współdziałanie implementacji obietnic, o ile ujawniają one wówczas metodę zgodną z obietnicami / A +. Umożliwia także implementacjom Promises / A + „asymilację” niezgodnych implementacji za pomocą rozsądnych metod.

Kluczową rzeczą, którą należy tutaj zauważyć, jest ta linia:

jeśli xjest to obietnica, przyjmij jej stan [3.4]

link: https://promisesaplus.com/#point-49

Mówiąc najprościej, wewnątrz thenfunkcji modułu obsługi:

A) Kiedy xjest wartością (liczba, ciąg itp.):

1. return x jest równa return Promise.resolve(x)
2. throw x jest równa return Promise.reject(x)

B) Kiedy xobietnica jest już rozliczona (nie jest już w toku):

1. return xjest równoważne return Promise.resolve(x), jeśli obietnica została już rozwiązana.
2. return xjest równoważne return Promise.reject(x), jeśli obietnica została już odrzucona.

C) Kiedy xnadchodzi obietnica:

1. return xzwróci oczekującą Obietnicę i zostanie oceniona na podstawie kolejnej then.

Przeczytaj więcej na ten temat w dokumentach Promise.prototype.then () .

Oba twoje przykłady powinny zachowywać się prawie tak samo.

Wartość zwrócona w then()module obsługi staje się wartością rozdzielczości obietnicy zwróconej z tej wartości then(). Jeśli wartość zwrócona w .then obietnicy jest obietnicą, zwrócona przez nią obietnica then()„przyjmie stan” tej obietnicy i rozwiąże / odrzuci tak, jak robi to obietnica zwrócona.

W pierwszym przykładzie zwracasz "bbb"w pierwszym then()module obsługi, więc "bbb"jest on przekazywany do następnego modułu then()obsługi.

W drugim przykładzie zwracana jest obietnica, która jest natychmiast rozpatrywana za pomocą wartości "bbb", więc "bbb"jest przekazywana do następnego modułu then()obsługi. ( Promise.resolve()Tutaj jest obce).

Wynik jest taki sam.

Jeśli możesz pokazać nam przykład, który faktycznie wykazuje inne zachowanie, możemy powiedzieć, dlaczego tak się dzieje.

Masz już dobrą formalną odpowiedź. Pomyślałem, że powinienem dodać krótki.

Następujące rzeczy są identyczne z obietnicami / obietnicami A + :

• Dzwonienie Promise.resolve(w twoim przypadku Angular to jest $q.when)
• Wywoływanie konstruktora obietnicy i rozstrzyganie w jego resolverie. W twoim przypadku to new $q.
• Zwracanie wartości z thenwywołania zwrotnego.
• Wywołanie Promise.all w tablicy z wartością, a następnie wyodrębnij tę wartość.

Zatem poniższe są identyczne dla obietnicy lub zwykłej wartości X:

Promise.resolve(x);
new Promise(function(resolve, reject){ resolve(x); });
Promise.resolve().then(function(){ return x; });
Promise.all([x]).then(function(arr){ return arr[0]; });

I nie jest zaskoczeniem, że specyfikacja obietnic oparta jest na procedurze rozwiązywania obietnic, która umożliwia łatwą współpracę między bibliotekami (np. $ Q i natywnymi obietnicami) i ogólnie ułatwia życie. Ilekroć może dojść do rozwiązania obietnicy, pojawia się rozwiązanie zapewniające ogólną spójność.

Jedyna różnica polega na tym, że tworzysz niepotrzebną obietnicę return Promise.resolve("bbb"). Zwrócenie obietnicy od przewodnika onFulfilled()rozpoczyna rozstrzyganie obietnicy . Tak działa łańcuch obietnic .