CFLAGS vs CPPFLAGS

Rozumiem, że CFLAGS (lub CXXFLAGS dla C ++) są dla kompilatora, podczas gdy CPPFLAGS jest używany przez preprocesor.

Ale nadal nie rozumiem różnicy.

Muszę określić ścieżkę dołączania do pliku nagłówkowego, który jest zawarty w #include - ponieważ #include jest dyrektywą preprocesora, czy preprocesor (CPPFLAGS) jest jedyną rzeczą, na której mi zależy?

W jakich okolicznościach muszę udostępnić kompilatorowi dodatkową ścieżkę dołączania?

Ogólnie, jeśli preprocesor znajduje i dołącza potrzebne pliki nagłówkowe, dlaczego kiedykolwiek trzeba mu informować o dodatkowych katalogach dołączania? Jakie w ogóle zastosowanie ma CFLAGS?

(W moim przypadku stwierdziłem, że OBIE z nich pozwalają mi skompilować program, co pogłębia zamieszanie ... Mogę użyć CFLAGS LUB CPPFLAGS, aby osiągnąć mój cel (przynajmniej w kontekście autoconf). Co daje?)

Niejawna reguła make do kompilowania programu w C to

%.o:%.c
    $(CC) $(CPPFLAGS) $(CFLAGS) -c -o $@ $<

gdzie $()składnia rozszerza zmienne. Ponieważ oba CPPFLAGSi CFLAGSsą używane w wywołaniu kompilatora, którego używasz do definiowania ścieżek dołączania, jest kwestią osobistego gustu. Na przykład, jeśli foo.cjest to plik w bieżącym katalogu

make foo.o CPPFLAGS="-I/usr/include"
make foo.o CFLAGS="-I/usr/include"

oba będą wywoływać Twój kompilator dokładnie w ten sam sposób, mianowicie

gcc -I/usr/include -c -o foo.o foo.c

Różnica pomiędzy tymi dwoma wchodzi w grę, gdy masz wiele języków, które muszą zawierać te same ścieżki, na przykład, jeśli bar.cppnastępnie spróbuj

make bar.o CPPFLAGS="-I/usr/include"
make bar.o CFLAGS="-I/usr/include"

wtedy będą kompilacje

g++ -I/usr/include -c -o bar.o bar.cpp
g++ -c -o bar.o bar.cpp

ponieważ niejawna reguła C ++ również używa tej CPPFLAGSzmiennej.

Różnica ta daje instrukcji dobre dla którego można używać - jeśli chcesz flagi do wykorzystania dla wszystkich języków umieścić go CPPFLAGS, jeśli jest to dla języka określonego umieścić go w CFLAGS, CXXFLAGSitd. Przykłady tego ostatniego typu zawierają standardowe zgodności lub flagi ostrzegawcze - nie chciałbyś przejść -std=c99do swojego kompilatora C ++!

Możesz wtedy otrzymać coś takiego w swoim pliku makefile

CPPFLAGS=-I/usr/include
CFLAGS=-std=c99
CXXFLAGS=-Weffc++

To CPPFLAGSmakro służy do określania #includekatalogów.

Oba CPPFLAGSi CFLAGSdziałają w twoim przypadku, ponieważ makereguła (1) łączy przetwarzanie wstępne i kompilację w jednym poleceniu (więc oba makra są używane w poleceniu).

.Jeśli używasz formularza, nie musisz określać jako katalogu dołączonego #include "...". Nie musisz też określać katalogu dołączania standardowego kompilatora. Musisz określić wszystkie inne katalogi nagłówkowe.

Szukasz ukrytych reguł tworzenia .

Aby dodać do tych, którzy wspomnieli o niejawnych regułach, najlepiej sprawdzić, co marka zdefiniowała niejawnie i dla twojego środowiska, używając:

make -p

Na przykład:

%.o: %.c
    $(COMPILE.c) $(OUTPUT_OPTION) $<

który się rozszerza

COMPILE.c = $(CXX) $(CXXFLAGS) $(CPPFLAGS) $(TARGET_ARCH) -c

Spowoduje to również wydrukowanie # environmentdanych. Tutaj znajdziesz ścieżkę dołączania GCC, wśród innych przydatnych informacji.

C_INCLUDE_PATH=/usr/include

W rezultacie, jeśli chodzi o wyszukiwanie, ścieżek jest wiele, światło jest jedno ... lub coś w tym rodzaju.

1. C_INCLUDE_PATHjest ogólnosystemowy, ustaw go w powłoce *.rc.
2. $(CPPFLAGS) jest dla ścieżki dołączania preprocesora.
3. Jeśli chcesz dodać ogólną ścieżkę wyszukiwania marki, użyj:

VPATH = my_dir_to_search

... a nawet bardziej szczegółowe

vpath %.c src
vpath %.h include

make używa VPATH jako ogólnej ścieżki wyszukiwania, więc używaj jej ostrożnie. Jeśli plik istnieje w więcej niż jednej lokalizacji wymienionej w VPATH, make zajmie się pierwszym wystąpieniem na liście.