Niezdefiniowane odniesienie do członka klasy statycznej

Czy ktoś może wyjaśnić, dlaczego następujący kod nie zostanie skompilowany? Przynajmniej na g ++ 4.2.4.

A co ciekawsze, dlaczego będzie się kompilować, gdy obsadzę MEMBER na int?

#include <vector>

class Foo {  
public:  
    static const int MEMBER = 1;  
};

int main(){  
    vector<int> v;  
    v.push_back( Foo::MEMBER );       // undefined reference to `Foo::MEMBER'
    v.push_back( (int) Foo::MEMBER ); // OK  
    return 0;
}

Musisz gdzieś zdefiniować element statyczny (po definicji klasy). Spróbuj tego:

class Foo { /* ... */ };

const int Foo::MEMBER;

int main() { /* ... */ }

To powinno pozbyć się niezdefiniowanego odniesienia.

Problem pojawia się z powodu interesującego zderzenia nowych funkcji C ++ i tego, co próbujesz zrobić. Najpierw spójrzmy na push_backpodpis:

void push_back(const T&)

Oczekuje odwołania do obiektu typu T. W starym systemie inicjalizacji taki element istnieje. Na przykład następujący kod kompiluje się dobrze:

#include <vector>

class Foo {
public:
    static const int MEMBER;
};

const int Foo::MEMBER = 1; 

int main(){
    std::vector<int> v;
    v.push_back( Foo::MEMBER );       // undefined reference to `Foo::MEMBER'
    v.push_back( (int) Foo::MEMBER ); // OK  
    return 0;
}

Wynika to z faktu, że gdzieś istnieje obiekt, w którym jest zapisana ta wartość. Jeśli jednak przejdziesz na nową metodę określania stałych stałych statycznych, tak jak masz powyżej, Foo::MEMBERnie będzie już obiektem. Jest to stała, nieco podobna do:

#define MEMBER 1

Ale bez problemów z makrem preprocesora (i z bezpieczeństwem typu). Oznacza to, że wektor, który oczekuje odniesienia, nie może go otrzymać.

Standard C ++ wymaga definicji statycznego elementu const, jeśli definicja jest w jakiś sposób potrzebna.

Definicja jest wymagana, na przykład jeśli używany jest jej adres. push_backprzyjmuje parametr przez odniesienie do stałej, więc kompilator ściśle potrzebuje adresu członka i należy go zdefiniować w przestrzeni nazw.

Kiedy jawnie rzutujesz stałą, tworzysz tymczasowy i jest to tymczasowy, który jest powiązany z referencją (na specjalnych zasadach w standardzie).

To naprawdę interesujący przypadek i naprawdę uważam, że warto poruszyć problem, aby zmienić standardowe std, aby zachować takie samo zachowanie dla stałego członka!

Chociaż w dziwny sposób można to postrzegać jako uzasadnione użycie jednoargumentowego operatora „+”. Zasadniczo wynikiem unary +jest wartość, dlatego obowiązują zasady wiązania wartości z referenami const i nie używamy adresu naszego statycznego członka const:

v.push_back( +Foo::MEMBER );

Aaa.h

class Aaa {

protected:

    static Aaa *defaultAaa;

};

Aaa.cpp

// You must define an actual variable in your program for the static members of the classes

static Aaa *Aaa::defaultAaa;

Nie mam pojęcia, dlaczego obsada działa, ale Foo :: MEMBER nie jest przydzielany do pierwszego załadowania Foo, a ponieważ nigdy go nie ładujesz, nigdy nie jest przydzielany. Gdybyś miał gdzieś odniesienie do Foo, prawdopodobnie by to zadziałało.

W przypadku C ++ 11 powyższe byłoby możliwe dla podstawowych typów as

class Foo {
public:  
  static constexpr int MEMBER = 1;  
};

constexprCzęść tworzy statyczny wyraz w przeciwieństwie do statycznej zmiennej - i która zachowuje się jak bardzo prostej definicji metody inline. Podejście to okazało się jednak nieco chwiejne w przypadku ciągów C-string wewnątrz klas szablonów.

Odnośnie drugiego pytania: push_ref przyjmuje odniesienie jako parametr i nie możesz mieć odniesienia do statycznego elementu pamięci klasy / struktury. Po wywołaniu static_cast tworzona jest zmienna tymczasowa. Odniesienie do tego obiektu można przekazać, wszystko działa dobrze.

A przynajmniej tak powiedział mój kolega, który to rozwiązał.