Jaka jest różnica między printf () i puts () w C?

Wiem, że możesz drukować za pomocą printf()i puts(). Widzę również, że printf()pozwala to na interpolację zmiennych i formatowanie.

Jest puts()tylko prymitywną wersją printf(). Czy powinien być używany na wszystkie możliwe sposoby printf()bez interpolacji ciągów?

putsjest prostsze niż, printfale pamiętaj, że ta pierwsza automatycznie dołącza nową linię. Jeśli tego nie chcesz, możesz fputsustawić ciąg na standardowe wyjście lub użyć printf.

(Wskazuje na to komentarz Zana Lynxa, ale myślę, że zasługuje na odpowiedź - biorąc pod uwagę, że przyjęta odpowiedź o tym nie wspomina).

Zasadnicza różnica między puts(mystr);i printf(mystr);polega na tym, że w drugim przypadku argument jest interpretowany jako łańcuch formatujący . Wynik będzie często taki sam (z wyjątkiem dodanego nowego wiersza), jeśli łańcuch nie zawiera żadnych znaków sterujących ( %), ale jeśli nie możesz na tym polegać (jeśli mystrjest to zmienna zamiast literału), nie powinieneś jej używać.

Zatem generalnie niebezpieczne - i koncepcyjnie błędne - jest przekazywanie dynamicznego ciągu jako pojedynczego argumentu printf:

  char * myMessage;
  // ... myMessage gets assigned at runtime, unpredictable content
  printf(myMessage);  // <--- WRONG! (what if myMessage contains a '%' char?) 
  puts(myMessage);    // ok
  printf("%s\n",myMessage); // ok, equivalent to the previous, perhaps less efficient

To samo dotyczy fputsvs fprintf(ale fputsnie dodaje nowej linii).

Oprócz formatowania putszwraca nieujemną liczbę całkowitą, jeśli zakończy się powodzeniem lub EOFniepowodzeniem; while printfzwraca liczbę wydrukowanych znaków (bez końcowego null).

W prostych przypadkach kompilator konwertuje wywołania do printf()na wywołania puts().

Na przykład następujący kod zostanie skompilowany do kodu asemblera, który pokażę dalej.

#include <stdio.h>
main() {
    printf("Hello world!");
    return 0;
}

push rbp
mov rbp,rsp
mov edi,str.Helloworld!
call dword imp.puts
mov eax,0x0
pop rbp
ret

W tym przykładzie użyłem GCC w wersji 4.7.2 i skompilowałem źródła z gcc -o hello hello.c.

Racja, printfmożna to uznać za mocniejszą wersję puts. printfzapewnia możliwość formatowania zmiennych wyjściowych w formacie dla specyfikatorami takich jak %s, %d, %lfitp ...

Z mojego doświadczenia printf()wynika , że zaciąga więcej kodu niż puts()niezależnie od ciągu formatu.

Jeśli nie potrzebuję formatowania, nie używam printf. Jednak, fwriteaby stdoutdziała dużo szybciej niż puts.

static const char my_text[] = "Using fwrite.\n";
fwrite(my_text, 1, sizeof(my_text) - sizeof('\0'), stdout);

Uwaga: na komentarz „\ 0” jest stałą liczbą całkowitą. Prawidłowe wyrażenie powinno być sizeof(char)zgodne z komentarzami.

int puts(const char *s);

puts () zapisuje łańcuch si końcowy znak nowej linii na standardowe wyjście.

int printf(const char *format, ...);

Funkcja printf () zapisuje dane wyjściowe na standardowe wyjście, pod kontrolą łańcucha formatu, który określa, w jaki sposób kolejne argumenty są konwertowane na wyjście.

Skorzystam z okazji, aby poprosić o przeczytanie dokumentacji.

funkcja printf () jest używana do drukowania zarówno łańcuchów, jak i zmiennych na ekranie, podczas gdy funkcja puts () pozwala tylko na wydrukowanie ciągu tylko na ekranie.

putsjest prostym wyborem i dodaje nowy wiersz na końcu i printfzapisuje wynik ze sformatowanego ciągu.

Zobacz dokumentację dla puts i dla printf.

printfZalecałbym używanie tylko, ponieważ jest to bardziej spójne niż metoda przełączania, tj. Jeśli debbugujesz, przeszukiwanie wszystkich printfs jest mniej bolesne niż putsi printf. W większości przypadków chcesz wypisać zmienną również na swoich wydrukach, więc putsjest ona najczęściej używana w przykładowym kodzie.

Podczas porównywania puts()i printf(), mimo że ich zużycie pamięci jest prawie takie samo, puts()zajmuje więcej czasu w porównaniu z printf().