Makefile, zależności nagłówka

Powiedzmy, że mam plik makefile z regułą

%.o: %.c
 gcc -Wall -Iinclude ...

Chcę, aby * .o było odbudowywane po każdej zmianie pliku nagłówkowego. Zamiast opracowywać listę zależności, za każdym razem, gdy /includezmieni się dowolny plik nagłówkowy , wszystkie obiekty w katalogu muszą zostać odbudowane.

Nie mogę wymyślić fajnego sposobu na zmianę reguły, aby to uwzględnić, jestem otwarty na sugestie. Dodatkowe punkty, jeśli lista nagłówków nie musi być zakodowana na stałe

Jeśli używasz kompilatora GNU, kompilator może utworzyć dla Ciebie listę zależności. Fragment pliku Makefile:

depend: .depend

.depend: $(SRCS)
        rm -f ./.depend
        $(CC) $(CFLAGS) -MM $^ -MF  ./.depend;

include .depend

lub

depend: .depend

.depend: $(SRCS)
        rm -f ./.depend
        $(CC) $(CFLAGS) -MM $^ > ./.depend;

include .depend

gdzie SRCSjest zmienną wskazującą na całą listę plików źródłowych.

Jest też narzędzie makedepend, ale nigdy nie podobało mi się tak bardzogcc -MM

Większość odpowiedzi jest zaskakująco skomplikowana lub błędna. Jednak proste i solidne przykłady zostały opublikowane w innym miejscu [przegląd kodowy ]. Prawdą jest, że opcje oferowane przez preprocesor gnu są nieco zagmatwane. Jednak usunięcie wszystkich katalogów z celu kompilacji -MMjest udokumentowane i nie jest błędem [ gpp ]:

Domyślnie CPP przyjmuje nazwę głównego pliku wejściowego, usuwa wszystkie składniki katalogu i wszelkie rozszerzenia plików, takie jak „.c”, oraz dołącza zwykły przyrostek obiektu platformy.

-MMDPrawdopodobnie chcesz skorzystać z (nieco nowszej) opcji. Dla kompletności przykład pliku makefile, który obsługuje wiele katalogów src i buduje katalogi z komentarzami. Prosta wersja bez katalogów kompilacji znajduje się w [ codereview ].

CXX = clang++
CXX_FLAGS = -Wfatal-errors -Wall -Wextra -Wpedantic -Wconversion -Wshadow

# Final binary
BIN = mybin
# Put all auto generated stuff to this build dir.
BUILD_DIR = ./build

# List of all .cpp source files.
CPP = main.cpp $(wildcard dir1/*.cpp) $(wildcard dir2/*.cpp)

# All .o files go to build dir.
OBJ = $(CPP:%.cpp=$(BUILD_DIR)/%.o)
# Gcc/Clang will create these .d files containing dependencies.
DEP = $(OBJ:%.o=%.d)

# Default target named after the binary.
$(BIN) : $(BUILD_DIR)/$(BIN)

# Actual target of the binary - depends on all .o files.
$(BUILD_DIR)/$(BIN) : $(OBJ)
    # Create build directories - same structure as sources.
    mkdir -p $(@D)
    # Just link all the object files.
    $(CXX) $(CXX_FLAGS) $^ -o $@

# Include all .d files
-include $(DEP)

# Build target for every single object file.
# The potential dependency on header files is covered
# by calling `-include $(DEP)`.
$(BUILD_DIR)/%.o : %.cpp
    mkdir -p $(@D)
    # The -MMD flags additionaly creates a .d file with
    # the same name as the .o file.
    $(CXX) $(CXX_FLAGS) -MMD -c $< -o $@

.PHONY : clean
clean :
    # This should remove all generated files.
    -rm $(BUILD_DIR)/$(BIN) $(OBJ) $(DEP)

Ta metoda działa, ponieważ jeśli istnieje wiele linii zależności dla jednego celu, zależności są po prostu łączone, np .:

a.o: a.h
a.o: a.c
    ./cmd

jest równa:

a.o: a.c a.h
    ./cmd

jak wspomniano w: Makefile wiele linii zależności dla jednego celu?

Jak napisałem tutaj, gcc może tworzyć zależności i kompilować w tym samym czasie:

DEPS := $(OBJS:.o=.d)

-include $(DEPS)

%.o: %.c
    $(CC) $(CFLAGS) -MM -MF $(patsubst %.o,%.d,$@) -o $@ $<

Parametr „-MF” określa plik, w którym mają być przechowywane zależności.

Myślnik na początku „-include” mówi Make, aby kontynuował, gdy plik .d nie istnieje (np. Przy pierwszej kompilacji).

Zauważ, że wydaje się, że w gcc jest błąd dotyczący opcji -o. Jeśli ustawisz nazwę pliku obiektu na obj / _file__c.o, to wygenerowany plik .d nadal będzie zawierał plik .o, a nie obj / _file__c.o.

A może coś takiego:

includes = $(wildcard include/*.h)

%.o: %.c ${includes}
    gcc -Wall -Iinclude ...

Możesz również użyć symboli wieloznacznych bezpośrednio, ale zwykle okazuje się, że potrzebuję ich w więcej niż jednym miejscu.

Zauważ, że działa to dobrze tylko w małych projektach, ponieważ zakłada, że ​​każdy plik obiektowy zależy od każdego pliku nagłówkowego.

Powyższe rozwiązanie Martina działa świetnie, ale nie obsługuje plików .o, które znajdują się w podkatalogach. Godric zwraca uwagę, że flaga -MT rozwiązuje ten problem, ale jednocześnie zapobiega poprawnemu zapisaniu pliku .o. Następujące osoby zadbają o oba te problemy:

DEPS := $(OBJS:.o=.d)

-include $(DEPS)

%.o: %.c
    $(CC) $(CFLAGS) -MM -MT $@ -MF $(patsubst %.o,%.d,$@) $<
    $(CC) $(CFLAGS) -o $@ $<

To wykona zadanie dobrze, a nawet obsłuży określone podkatalogi:

    $(CC) $(CFLAGS) -MD -o $@ $<

przetestowałem to z gcc 4.8.3

Oto dwuwierszówka:

CPPFLAGS = -MMD
-include $(OBJS:.c=.d)

Działa to z domyślną recepturą na make, o ile masz listę wszystkich plików obiektów w OBJS .

Wolę to rozwiązanie, zamiast zaakceptowanej odpowiedzi Michaela Williamsona, wychwytuje zmiany w źródłach + plikach wbudowanych, następnie źródłach + nagłówkach, a na końcu tylko źródłach. Zaletą jest to, że cała biblioteka nie jest ponownie kompilowana, jeśli wprowadzono tylko kilka zmian. Nie jest to wielka uwaga w przypadku projektu z kilkoma plikami, jeśli jednak masz 10 lub 100 źródeł, zauważysz różnicę.

COMMAND= gcc -Wall -Iinclude ...

%.o: %.cpp %.inl
    $(COMMAND)

%.o: %.cpp %.hpp
    $(COMMAND)

%.o: %.cpp
    $(COMMAND)

U mnie działa:

DEPS := $(OBJS:.o=.d)

-include $(DEPS)

%.o: %.cpp
    $(CXX) $(CFLAGS) -MMD -c -o $@ $<

Nieco zmodyfikowana wersja Sophie odpowiedź , która pozwala wysyłać * .d pliki do innego folderu (będę tylko wkleić interesującą część, która generuje pliki z zależnościami):

$(OBJDIR)/%.o: %.cpp
# Generate dependency file
    mkdir -p $(@D:$(OBJDIR)%=$(DEPDIR)%)
    $(CXX) $(CXXFLAGS) $(CPPFLAGS) -MM -MT $@ $< -MF $(@:$(OBJDIR)/%.o=$(DEPDIR)/%.d)
# Generate object file
    mkdir -p $(@D)
    $(CXX) $(CXXFLAGS) $(CPPFLAGS) -c $< -o $@

Zwróć uwagę, że parametr

-MT $@

służy do zapewnienia, że ​​cele (tj. nazwy plików obiektów) w wygenerowanych plikach * .d zawierają pełną ścieżkę do plików * .o, a nie tylko nazwę pliku.

Nie wiem, dlaczego ten parametr NIE jest potrzebny, gdy używam -MMD w połączeniu z -c (jak w wersji Sophie ). W tej kombinacji wydaje się, że zapisuje pełną ścieżkę plików * .o do plików * .d. Bez tej kombinacji -MMD zapisuje również tylko czyste nazwy plików bez żadnych składników katalogów do plików * .d. Może ktoś wie, dlaczego -MMD zapisuje pełną ścieżkę w połączeniu z -c. Nie znalazłem żadnej wskazówki na stronie podręcznika g ++.