Jaki jest najprostszy sposób na zainicjowanie standardowego pliku std :: vector za pomocą elementów zakodowanych na stałe?

Mogę utworzyć tablicę i zainicjować ją w następujący sposób:

int a[] = {10, 20, 30};

Jak utworzyć std::vectori zainicjować go podobnie elegancko?

Najlepszy sposób, jaki znam to:

std::vector<int> ints;

ints.push_back(10);
ints.push_back(20);
ints.push_back(30);

Czy jest lepszy sposób?

Jedną z metod byłoby użycie tablicy do zainicjowania wektora

static const int arr[] = {16,2,77,29};
vector<int> vec (arr, arr + sizeof(arr) / sizeof(arr[0]) );

Jeśli Twój kompilator obsługuje C ++ 11, możesz po prostu:

std::vector<int> v = {1, 2, 3, 4};

Jest to dostępne w GCC od wersji 4.4 . Niestety VC ++ 2010 wydaje się pozostawać w tyle pod tym względem.

Alternatywnie biblioteka Boost.Assign wykorzystuje magię inną niż makr, aby umożliwić:

#include <boost/assign/list_of.hpp>
...
std::vector<int> v = boost::assign::list_of(1)(2)(3)(4);

Lub:

#include <boost/assign/std/vector.hpp>
using namespace boost::assign;
...
std::vector<int> v;
v += 1, 2, 3, 4;

Należy jednak pamiętać, że wiąże się to z pewnym nakładem (w zasadzie list_ofkonstruuje się std::dequepod maską), więc w przypadku kodu o kluczowej wydajności lepiej byłoby robić tak, jak mówi Yacoby.

Jeśli możesz, użyj nowoczesnego sposobu C ++ [11,14,17, ...]:

std::vector<int> vec = {10,20,30};

Stary sposób zapętlania lub używania tablicy o zmiennej długości sizeof()jest naprawdę okropny dla oczu i całkowicie niepotrzebny z punktu widzenia obciążenia umysłowego. Fuj

W C ++ 0x będziesz mógł to zrobić w taki sam sposób jak w przypadku tablicy, ale nie w obecnym standardzie.

Tylko z obsługą języka możesz użyć:

int tmp[] = { 10, 20, 30 };
std::vector<int> v( tmp, tmp+3 ); // use some utility to avoid hardcoding the size here

Jeśli możesz dodać inne biblioteki, możesz spróbować boost :: assignment:

vector<int> v = list_of(10)(20)(30);

Aby uniknąć zakodowania na stałe rozmiaru tablicy:

// option 1, typesafe, not a compile time constant
template <typename T, std::size_t N>
inline std::size_t size_of_array( T (&)[N] ) {
   return N;
}
// option 2, not typesafe, compile time constant
#define ARRAY_SIZE(x) (sizeof(x) / sizeof(x[0]))

// option 3, typesafe, compile time constant
template <typename T, std::size_t N>
char (&sizeof_array( T(&)[N] ))[N];    // declared, undefined
#define ARRAY_SIZE(x) sizeof(sizeof_array(x))

W C ++ 11:

#include <vector>
using std::vector;
...
vector<int> vec1 { 10, 20, 30 };
// or
vector<int> vec2 = { 10, 20, 30 };

Korzystanie z listy ulepszeń:

#include <vector>
#include <boost/assign/list_of.hpp>
using std::vector;
...
vector<int> vec = boost::assign::list_of(10)(20)(30);

Za pomocą boost przypisania:

#include <vector>
#include <boost/assign/std/vector.hpp>
using std::vector;
...
vector<int> vec;
vec += 10, 20, 30;

Konwencjonalny STL:

#include <vector>
using std::vector;
...
static const int arr[] = {10,20,30};
vector<int> vec (arr, arr + sizeof(arr) / sizeof(arr[0]) );

Konwencjonalny STL z ogólnymi makrami:

#include <vector>
#define ARRAY_SIZE(ar) (sizeof(ar) / sizeof(ar[0])
#define ARRAY_END(ar) (ar + ARRAY_SIZE(ar))
using std::vector;
...
static const int arr[] = {10,20,30};
vector<int> vec (arr, ARRAY_END(arr));

Konwencjonalny STL z makrem inicjatora wektora:

#include <vector>
#define INIT_FROM_ARRAY(ar) (ar, ar + sizeof(ar) / sizeof(ar[0])
using std::vector;
...
static const int arr[] = {10,20,30};
vector<int> vec INIT_FROM_ARRAY(arr);

Pomyślałem, że wrzucę moje 0,02 $. Oświadczam, że:

template< typename T, size_t N >
std::vector<T> makeVector( const T (&data)[N] )
{
    return std::vector<T>(data, data+N);
}

gdzieś w nagłówku narzędzia, a następnie wszystko, co jest wymagane, to:

const double values[] = { 2.0, 1.0, 42.0, -7 };
std::vector<double> array = makeVector(values);

Ale nie mogę się doczekać C ++ 0x. Utknąłem, ponieważ mój kod musi się również kompilować w programie Visual Studio. Gwizd.

Przed C ++ 11:

Metoda 1 =>

vector<int> v(arr, arr + sizeof(arr)/sizeof(arr[0]));
vector<int>v;

Metoda 2 =>

 v.push_back(SomeValue);

C ++ 11 i nowsze wersje są również możliwe

vector<int>v = {1, 3, 5, 7};

Począwszy od:

int a[] = {10, 20, 30}; //i'm assuming a is just a placeholder

Jeśli nie masz kompilatora C ++ 11 i nie chcesz używać boost:

const int a[] = {10, 20, 30};
const std::vector<int> ints(a,a+sizeof(a)/sizeof(int)); //make it const if you can

Jeśli nie masz kompilatora C ++ 11 i możesz użyć boost:

#include <boost/assign.hpp>
const std::vector<int> ints = boost::assign::list_of(10)(20)(30);

Jeśli masz kompilator C ++ 11:

const std::vector<int> ints = {10,20,30};

Do inicjalizacji wektorów -

vector<int> v = {10,20,30}

można to zrobić, jeśli masz kompilator c ++ 11.

W przeciwnym razie możesz mieć tablicę danych, a następnie użyć pętli for.

int array[] = {10,20,30}
for(unsigned int i=0; i<sizeof(array)/sizeof(array[0]); i++)
{
     v.push_back(array[i]);
}

Oprócz nich istnieją różne inne sposoby opisane powyżej przy użyciu kodu. Moim zdaniem te sposoby są łatwe do zapamiętania i szybkie do napisania.

Najłatwiej to zrobić:

vector<int> ints = {10, 20, 30};

Buduję własne rozwiązanie za pomocą va_arg. To rozwiązanie jest zgodne z C ++ 98.

#include <cstdarg>
#include <iostream>
#include <vector>

template <typename T>
std::vector<T> initVector (int len, ...)
{
  std::vector<T> v;
  va_list vl;
  va_start(vl, len);
  for (int i = 0; i < len; ++i)
    v.push_back(va_arg(vl, T));
  va_end(vl);
  return v;
}

int main ()
{
  std::vector<int> v = initVector<int> (7,702,422,631,834,892,104,772);
  for (std::vector<int>::const_iterator it = v.begin() ; it != v.end(); ++it)
    std::cout << *it << std::endl;
  return 0;
}

Próbny

Jeśli Twój kompilator obsługuje makra Variadic (co jest prawdą w przypadku większości współczesnych kompilatorów), możesz użyć następującego makra, aby zmienić inicjalizację wektorową w jednowierszową:

#define INIT_VECTOR(type, name, ...) \
static const type name##_a[] = __VA_ARGS__; \
vector<type> name(name##_a, name##_a + sizeof(name##_a) / sizeof(*name##_a))

Za pomocą tego makra możesz zdefiniować zainicjowany wektor za pomocą kodu w następujący sposób:

INIT_VECTOR(int, my_vector, {1, 2, 3, 4});

Spowoduje to utworzenie nowego wektora int o nazwie my_vector z elementami 1, 2, 3, 4.

Jeśli nie chcesz używać wzmocnienia, ale chcesz cieszyć się podobną składnią

std::vector<int> v;
v+=1,2,3,4,5;

po prostu dołącz ten fragment kodu

template <class T> class vector_inserter{
public:
    std::vector<T>& v;
    vector_inserter(std::vector<T>& v):v(v){}
    vector_inserter& operator,(const T& val){v.push_back(val);return *this;}
};
template <class T> vector_inserter<T> operator+=(std::vector<T>& v,const T& x){
    return vector_inserter<T>(v),x;
}

W C ++ 11:

static const int a[] = {10, 20, 30};
vector<int> vec (begin(a), end(a));

możesz to zrobić za pomocą boost :: przypisać.

vector<int> values;  
values += 1,2,3,4,5,6,7,8,9;

szczegóły tutaj

Nowsza duplikat pytanie ma tę odpowiedź przez Wiktora Sehr . Dla mnie jest kompaktowy, atrakcyjny wizualnie (wygląda na to, że „wpychasz” wartości), nie wymaga c ++ 11 ani modułu innej firmy i unika używania dodatkowej (zapisanej) zmiennej. Poniżej opisuję, jak go używam z kilkoma zmianami. Mogę przejść do rozszerzenia funkcji wektora i / lub va_arg w przyszłym intead.

// Based on answer by "Viktor Sehr" on Stack Overflow
// https://stackoverflow.com/a/8907356
//
template <typename T>
class mkvec {
public:
    typedef mkvec<T> my_type;
    my_type& operator<< (const T& val) {
        data_.push_back(val);
        return *this;
    }
    my_type& operator<< (const std::vector<T>& inVector) {
        this->data_.reserve(this->data_.size() + inVector.size());
        this->data_.insert(this->data_.end(), inVector.begin(), inVector.end());
        return *this;
    }
    operator std::vector<T>() const {
        return data_;
    }
private:
    std::vector<T> data_;
};

std::vector<int32_t>    vec1;
std::vector<int32_t>    vec2;

vec1 = mkvec<int32_t>() << 5 << 8 << 19 << 79;  
// vec1 = (5,8,19,79)
vec2 = mkvec<int32_t>() << 1 << 2 << 3 << vec1 << 10 << 11 << 12;  
// vec2 = (1,2,3,5,8,19,79,10,11,12)

Poniższych metod można użyć do zainicjowania wektora w c ++.

1. int arr[] = {1, 3, 5, 6}; vector<int> v(arr, arr + sizeof(arr)/sizeof(arr[0]));

2. vector<int>v; v.push_back(1); v.push_back(2); v.push_back(3); i tak dalej

3. vector<int>v = {1, 3, 5, 7};

Trzeci jest dozwolony tylko w C ++ 11 i późniejszych.

Jest tu wiele dobrych odpowiedzi, ale ponieważ niezależnie doszedłem do siebie przed przeczytaniem tego, pomyślałem, że i tak podrzucę tu mój ...

Oto metoda, której używam do tego, która będzie działać uniwersalnie na kompilatorach i platformach:

Utwórz struct lub klasę jako kontener dla swojej kolekcji obiektów. Zdefiniuj funkcję przeciążenia operatora dla <<.

class MyObject;

struct MyObjectList
{
    std::list<MyObject> objects;
    MyObjectList& operator<<( const MyObject o )
    { 
        objects.push_back( o );
        return *this; 
    }
};

Możesz tworzyć funkcje, które przyjmują strukturę jako parametr, np .:

someFunc( MyObjectList &objects );

Następnie możesz wywołać tę funkcję w następujący sposób:

someFunc( MyObjectList() << MyObject(1) <<  MyObject(2) <<  MyObject(3) );

W ten sposób możesz budować i przekazywać dynamicznie wielkościowy zbiór obiektów do funkcji w jednym czystym wierszu!

Jeśli chcesz mieć coś w tej samej ogólnej kolejności co Boost :: przypisanie bez tworzenia zależności od Boost, poniższe są co najmniej niejasno podobne:

template<class T>
class make_vector {
    std::vector<T> data;
public:
    make_vector(T const &val) { 
        data.push_back(val);
    }

    make_vector<T> &operator,(T const &t) {
        data.push_back(t);
        return *this;
    }

    operator std::vector<T>() { return data; }
};

template<class T> 
make_vector<T> makeVect(T const &t) { 
    return make_vector<T>(t);
}

Chociaż chciałbym, aby składnia za jego użycie była czystsza, nadal nie jest szczególnie okropna:

std::vector<int> x = (makeVect(1), 2, 3, 4);

typedef std::vector<int> arr;

arr a {10, 20, 30};       // This would be how you initialize while defining

Do kompilacji użyj:

clang++ -std=c++11 -stdlib=libc++  <filename.cpp>

// Before C++11
// I used following methods:

// 1.
int A[] = {10, 20, 30};                              // original array A

unsigned sizeOfA = sizeof(A)/sizeof(A[0]);           // calculate the number of elements

                                                     // declare vector vArrayA,
std::vector<int> vArrayA(sizeOfA);                   // make room for all
                                                     // array A integers
                                                     // and initialize them to 0 

for(unsigned i=0; i<sizeOfA; i++)
    vArrayA[i] = A[i];                               // initialize vector vArrayA


//2.
int B[] = {40, 50, 60, 70};                          // original array B

std::vector<int> vArrayB;                            // declare vector vArrayB
for (unsigned i=0; i<sizeof(B)/sizeof(B[0]); i++)
    vArrayB.push_back(B[i]);                         // initialize vArrayB

//3.
int C[] = {1, 2, 3, 4};                              // original array C

std::vector<int> vArrayC;                            // create an empty vector vArrayC
vArrayC.resize(sizeof(C)/sizeof(C[0]));              // enlarging the number of 
                                                     // contained elements
for (unsigned i=0; i<sizeof(C)/sizeof(C[0]); i++)
     vArrayC.at(i) = C[i];                           // initialize vArrayC


// A Note:
// Above methods will work well for complex arrays
// with structures as its elements.

Jeśli tablica to:

int arr[] = {1, 2, 3};
int len = (sizeof(arr)/sizeof(arr[0])); // finding length of array
vector < int > v;
std:: v.assign(arr, arr+len); // assigning elements from array to vector 

Wygodnie jest utworzyć wektor wstawiany bez definiowania zmiennej podczas pisania testu, na przykład:

assert(MyFunction() == std::vector<int>{1, 3, 4}); // <- this.

Powiązane, możesz użyć następujących, jeśli chcesz, aby wektor był całkowicie gotowy do użycia w szybkiej instrukcji (np. Natychmiastowe przejście do innej funkcji):

#define VECTOR(first,...) \
   ([](){ \
   static const decltype(first) arr[] = { first,__VA_ARGS__ }; \
   std::vector<decltype(first)> ret(arr, arr + sizeof(arr) / sizeof(*arr)); \
   return ret;})()

przykładowa funkcja

template<typename T>
void test(std::vector<T>& values)
{
    for(T value : values)
        std::cout<<value<<std::endl;
}

przykładowe użycie

test(VECTOR(1.2f,2,3,4,5,6));

choć uważaj na rodzaj, upewnij się, że pierwsza wartość jest dokładnie taka, jak chcesz.

Istnieje wiele sposobów na zakodowanie wektora, podzielę się kilkoma sposobami:

1. Inicjowanie poprzez przepychanie wartości jeden po drugim

// Create an empty vector 
    vector<int> vect;  

    vect.push_back(10); 
    vect.push_back(20); 
    vect.push_back(30); 

2. Inicjowanie jak tablice

vector<int> vect{ 10, 20, 30 };

3. Inicjowanie z tablicy

    int arr[] = { 10, 20, 30 }; 
    int n = sizeof(arr) / sizeof(arr[0]); 

    vector<int> vect(arr, arr + n); 

4. Inicjalizacja z innego wektora

    vector<int> vect1{ 10, 20, 30 }; 

    vector<int> vect2(vect1.begin(), vect1.end()); 

„Jak utworzyć wektor STL i zainicjować go w powyższy sposób? Jak najlepiej to zrobić przy minimalnym wysiłku pisania?”

Najprostszym sposobem na zainicjowanie wektora po zainicjowaniu wbudowanej tablicy jest użycie listy inicjalizacyjnej, która została wprowadzona w C ++ 11 .

// Initializing a vector that holds 2 elements of type int.
Initializing:
std::vector<int> ivec = {10, 20};


// The push_back function is more of a form of assignment with the exception of course
//that it doesn't obliterate the value of the object it's being called on.
Assigning
ivec.push_back(30);

ivec ma rozmiar 3 elementów po wykonaniu Przypisanie (instrukcja z etykietą).

B. Stroustrup opisuje dobry sposób łączenia operacji w 16.2.10 Odniesienie do siebie na stronie 464 w edycji C ++ 11 programu Prog. Lang. gdzie funkcja zwraca odwołanie, tutaj zmodyfikowane do wektora. W ten sposób możesz łączyć łańcuchy, v.pb(1).pb(2).pb(3);ale może to być zbyt wiele pracy dla tak małych zysków.

#include <iostream>
#include <vector>

template<typename T>
class chain
{
private:
    std::vector<T> _v;
public:
    chain& pb(T a) {
        _v.push_back(a);
        return *this;
    };
    std::vector<T> get() { return _v; };
};

using namespace std;

int main(int argc, char const *argv[])
{
    chain<int> v{};

    v.pb(1).pb(2).pb(3);

    for (auto& i : v.get()) {
        cout << i << endl;
    }

    return 0;
}

1
2
3

Najprostszy, bardziej ergonomiczny sposób (z C ++ 11 lub nowszym):

auto my_ints = {1,2,3};

Jeśli chcesz mieć to we własnej klasie:

#include <initializer_list>
Vector<Type>::Vector(std::initializer_list<Type> init_list) : _size(init_list.size()),
_capacity(_size),
_data(new Type[_size])
{
    int idx = 0;
    for (auto it = init_list.begin(); it != init_list.end(); ++it)
        _data[idx++] = *it;
}