(Jak) mogę policzyć elementy w wyliczeniu?

To pytanie przyszło mi do głowy, gdy miałem coś takiego

enum Folders {FA, FB, FC};

i chciałem utworzyć tablicę kontenerów dla każdego folderu:

ContainerClass*m_containers[3];
....
m_containers[FA] = ...; // etc.

(Korzystanie z map jest o wiele bardziej eleganckie w użyciu std::map<Folders, ContainerClass*> m_containers;:)

Ale wracając do mojego pierwotnego pytania: co jeśli nie chcę na stałe zakodować rozmiaru tablicy, czy jest sposób, aby dowiedzieć się, ile elementów znajduje się w folderach? (Bez polegania np. Na FCtym, że jest ostatnią pozycją na liście, co pozwoliłoby na coś takiego, ContainerClass*m_containers[FC+1]jeśli się nie mylę).

Nie ma na to dobrego sposobu, zwykle w wyliczeniu widzisz dodatkową pozycję, tj

enum foobar {foo, bar, baz, quz, FOOBAR_NR_ITEMS};

Więc możesz zrobić:

int fuz[FOOBAR_NR_ITEMS];

Wciąż niezbyt miło.

Ale oczywiście zdajesz sobie sprawę, że sama liczba elementów w wyliczeniu nie jest bezpieczna, biorąc pod uwagę np

enum foobar {foo, bar = 5, baz, quz = 20};

liczba elementów wyniosłaby 4, ale wartości całkowite wartości wyliczenia byłyby poza zakresem indeksu tablicy. Używanie wartości wyliczeniowych do indeksowania tablic nie jest bezpieczne, należy rozważyć inne opcje.

edycja: zgodnie z żądaniem sprawiła, że ​​specjalny wpis bardziej się wyróżniał.

W przypadku języka C ++ dostępne są różne bezpieczne dla typu techniki wyliczenia , a niektóre z nich (takie jak proponowany, ale nigdy nie przesłany Boost.Enum ) obejmują obsługę pobierania rozmiaru wyliczenia.

Najprostszym podejściem, które działa zarówno w C, jak i C ++, jest przyjęcie konwencji deklarowania wartości ... MAX dla każdego z typów wyliczeń:

enum Folders { FA, FB, FC, Folders_MAX = FC };
ContainerClass *m_containers[Folders_MAX + 1];
....
m_containers[FA] = ...; // etc.

Edit : Odnośnie { FA, FB, FC, Folders_MAX = FC}kontra {FA, FB, FC, Folders_MAX]: Wolę ustawienie wartości MAX ... do ostatniej wartości prawnej wyliczenia z kilku powodów:

1. Nazwa stałej jest technicznie dokładniejsza (ponieważ Folders_MAXpodaje maksymalną możliwą wartość wyliczenia).
2. Osobiście czuję, że Folders_MAX = FCwyróżnia się nieco bardziej na tle innych wpisów (co utrudnia przypadkowe dodanie wartości wyliczenia bez aktualizowania wartości maksymalnej, problem, do którego odwoływał się Martin York).
3. GCC zawiera przydatne ostrzeżenia, takie jak „wartość wyliczenia nieuwzględniona w przełączniku” dla kodu, takiego jak poniższy. Zezwalanie Folders_MAX == FC + 1 łamie te ostrzeżenia, ponieważ w rezultacie otrzymujesz kilka ... MAX wartości wyliczeniowych, które nigdy nie powinny być uwzględnione w przełączniku.

przełącznik (folder) 
{
  sprawa FA: ...;
  sprawa FB:…;
  // Ups, zapomniałem FC!
}

A co z cechami w stylu STL? Na przykład:

enum Foo
{
    Bar,
    Baz
};

Napisać

std::numeric_limits<enum Foo>::max()

specjalizacja (prawdopodobnie constexpr, jeśli używasz C ++ 11). Następnie w kodzie testowym wprowadź wszelkie statyczne potwierdzenia, aby zachować ograniczenia std :: numeric_limits :: max () = last_item.

Dodaj wpis na końcu swojego wyliczenia o nazwie Folders_MAX lub podobny i użyj tej wartości podczas inicjowania tablic.

ContainerClass* m_containers[Folders_MAX];

Lubię używać wyliczeń jako argumentów w moich funkcjach. Zapewnienie stałej listy „opcji” jest łatwym sposobem. Problem z najczęściej głosowaną odpowiedzią polega na tym, że używając jej, klient może określić „niepoprawną opcję”. Jako spin-off, zalecam zrobienie zasadniczo tego samego, ale użycie stałej int poza wyliczeniem, aby zdefiniować ich liczbę.

enum foobar { foo, bar, baz, quz };
const int FOOBAR_NR_ITEMS=4;

To nie jest przyjemne, ale jest to czyste rozwiązanie, jeśli nie zmienisz wyliczenia bez aktualizacji stałej.

Naprawdę nie widzę sposobu, aby naprawdę uzyskać liczbę wartości w wyliczeniu w C ++. Każde z powyższych rozwiązań działa tak długo, jak długo nie zdefiniujesz wartości swoich wyliczeń, jeśli zdefiniujesz swoją wartość, że możesz napotkać sytuacje, w których utworzysz tablice za duże lub za małe

enum example{ test1 = -2, test2 = -1, test3 = 0, test4 = 1, test5 = 2 }

w tym o przykładach wynik utworzyłby tablicę 3 pozycji, gdy potrzebna jest tablica 5 pozycji

enum example2{ test1 , test2 , test3 , test4 , test5 = 301 }

w tym o przykładach wynik utworzyłby tablicę 301 elementów, gdy potrzebna jest tablica 5 elementów

Najlepszym sposobem rozwiązania tego problemu w ogólnym przypadku byłoby powtórzenie wyliczeń, ale o ile wiem, nie jest to jeszcze standardowe