Jaka jest różnica między Scope_Identity (), Identity (), @@ Identity i Ident_Current ()?

Wiem Scope_Identity(), Identity(), @@Identity, i Ident_Current()wszyscy się wartość kolumny tożsamości, ale chciałbym, aby znać różnicę.

Częścią moich kontrowersji jest to, co rozumieją przez zakres w odniesieniu do powyższych funkcji?

Chciałbym również prosty przykład różnych scenariuszy ich używania?

• @@identityFunkcja zwraca ostatni tożsamości utworzony w tej samej sesji.
• scope_identity()Funkcja zwraca ostatni tożsamości utworzony w tej samej sesji i tego samego zakresu.
• ident_current(name)Zwraca ostatni tożsamość stworzoną dla konkretnej tabeli lub widoku w każdej sesji.
• identity()Funkcja nie jest używana, aby uzyskać tożsamość, jest używany do tworzenia tożsamości w select...intozapytaniu.

Sesja jest połączeniem z bazą danych. Zakres jest bieżącym zapytaniem lub bieżącą procedurą składowaną.

Sytuacja, w której scope_identity()i @@identityfunkcje różnią się, to jeśli masz spust na stole. Jeśli masz zapytanie, które wstawia rekord, powodując, że wyzwalacz wstawi gdzieś inny rekord, scope_identity()funkcja zwróci tożsamość utworzoną przez zapytanie, a @@identityfunkcja zwróci tożsamość utworzoną przez wyzwalacz.

Więc normalnie użyłbyś tej scope_identity()funkcji.

Dobre pytanie.

• @@IDENTITY: zwraca ostatnią wartość tożsamości wygenerowaną dla połączenia SQL (SPID). Przez większość czasu będzie to, czego chcesz, ale czasami tak nie jest (na przykład, gdy wyzwalacz jest uruchamiany w odpowiedzi na INSERT, a wyzwalacz wykonuje inną INSERTinstrukcję).

• SCOPE_IDENTITY(): zwraca ostatnią wartość tożsamości wygenerowaną w bieżącym zakresie (tj. procedura przechowywana, wyzwalacz, funkcja itp.).

• IDENT_CURRENT(): zwraca ostatnią wartość tożsamości dla określonej tabeli. Nie używaj tego, aby uzyskać wartość tożsamości z INSERT, zależy to od warunków wyścigu (tj. Wiele połączeń wstawia wiersze na tym samym stole).

• IDENTITY(): używane, gdy deklarujemy kolumnę w tabeli jako kolumnę tożsamości.

Więcej informacji można znaleźć na stronie: http://msdn.microsoft.com/en-us/library/ms187342.aspx .

Podsumowując: jeśli wstawianie wierszy, a chcesz poznać wartość kolumny tożsamości dla rzędu ty po prostu wstawiony, zawsze używać SCOPE_IDENTITY().

Jeśli zrozumiesz różnicę między zakresem a sesją, zrozumienie tych metod będzie bardzo łatwe.

Bardzo ładny post na blogu autorstwa Adama Andersona opisuje tę różnicę:

Sesja oznacza bieżące połączenie, które wykonuje polecenie.

Zakres oznacza bezpośredni kontekst polecenia. Każde wywołanie procedury składowanej wykonuje się we własnym zakresie, a wywołania zagnieżdżone są wykonywane w zakresie zagnieżdżonym w zakresie procedury wywołującej. Podobnie polecenie SQL wykonane z aplikacji lub SSMS wykonuje się we własnym zakresie, a jeśli polecenie to uruchamia dowolne wyzwalacze, każdy wyzwalacz wykonuje się we własnym zakresie zagnieżdżonym.

Zatem różnice między trzema metodami wyszukiwania tożsamości są następujące:

@@identityzwraca ostatnią wartość tożsamości wygenerowaną w tej sesji, ale dowolny zakres.

scope_identity()zwraca ostatnią wartość tożsamości wygenerowaną w tej sesji i ten zakres.

ident_current()zwraca ostatnią wartość tożsamości wygenerowaną dla określonej tabeli w dowolnej sesji i dowolnym zakresie.

Zakres oznacza kontekst kodu, który wykonuje INSERTinstrukcję SCOPE_IDENTITY(), w przeciwieństwie do globalnego zakresu @@IDENTITY.

CREATE TABLE Foo(
  ID INT IDENTITY(1,1),
  Dummy VARCHAR(100)
)

CREATE TABLE FooLog(
  ID INT IDENTITY(2,2),
  LogText VARCHAR(100)
)
go
CREATE TRIGGER InsertFoo ON Foo AFTER INSERT AS
BEGIN
  INSERT INTO FooLog (LogText) VALUES ('inserted Foo')
  INSERT INTO FooLog (LogText) SELECT Dummy FROM inserted
END

INSERT INTO Foo (Dummy) VALUES ('x')
SELECT SCOPE_IDENTITY(), @@IDENTITY 

Daje różne wyniki.

Z powodu błędu wspomnianego przez @David Freitas oraz z powodu niezgodności z nową funkcją Sekwencji, która została wprowadzona w 2012 roku, polecam trzymać się z daleka od tych wszystkich trzech. Zamiast tego możesz użyć klauzuli OUTPUT, aby uzyskać wstawioną wartość tożsamości. Inną zaletą jest to, że WYJŚCIE działa nawet, jeśli wstawiono więcej niż jeden wiersz.

Szczegółowe informacje i przykłady można znaleźć tutaj: kryzys tożsamości

Aby wyjaśnić problem z @@Identity:

Na przykład, jeśli wstawisz tabelę i ta tabela ma wyzwalacze wykonujące wstawki, @@Identityzwróci identyfikator z wstawki w wyzwalaczu (a log_idlub coś), a scope_identity()zwróci identyfikator z wstawki w oryginalnej tabeli.

Więc jeśli nie masz żadnych wyzwalaczy scope_identity()i @@identityzwróci tę samą wartość. Jeśli masz wyzwalacze, musisz pomyśleć o tym, jaką wartość chcesz.

Scope Identity: Tożsamość ostatniego rekordu dodanego w ramach wykonywanej procedury składowanej.

@@Identity: Tożsamość ostatniego rekordu dodanego w partii zapytania lub w wyniku zapytania, np. Procedura, która wykonuje wstawianie, a następnie uruchamia wyzwalacz, który następnie wstawia rekord, zwróci tożsamość wstawionego rekordu z wyzwalacza.

IdentCurrent: Ostatnia tożsamość przydzielona dla tabeli.

Oto kolejne dobre wyjaśnienie z książki :

Jeśli chodzi o różnicę między SCOPE_IDENTITY i @@ IDENTITY, załóżmy, że masz procedurę składowaną P1 z trzema instrukcjami:
- WSTAW, który generuje nową wartość tożsamości
- Wywołanie do procedury składowanej P2, która ma również instrukcję INSERT, która generuje nową wartość tożsamości
- Instrukcja, która wysyła zapytanie do funkcji SCOPE_IDENTITY i @@ IDENTITY Funkcja SCOPE_IDENTITY zwróci wartość wygenerowaną przez P1 (ta sama sesja i zakres). Funkcja @@ IDENTITY zwróci wartość wygenerowaną przez P2 (ta sama sesja, niezależnie od zakresu).