Używanie i i j jako zmiennych w Matlabie

ii jsą bardzo popularnymi nazwami zmiennych (patrz np. to pytanie i to ).

Na przykład w pętlach:

for i=1:10,
    % do something...
end

Jako wskaźniki do macierzy:

mat( i, j ) = 4;

Dlaczego nie powinny być używane jako nazwy zmiennych w Matlabie?

Ponieważ obie funkcje oznaczające urojoną jednostkę są ii jsą :

• http://www.mathworks.co.uk/help/matlab/ref/i.html
• http://www.mathworks.co.uk/help/matlab/ref/j.html

Tak więc zmienna wywołuje je ilub jbędzie je zastępować, potencjalnie powodując ciche uszkodzenie kodu wykonującego złożone obliczenia.

Możliwe rozwiązania obejmują użycie zamiast nich iii jjjako zmiennych pętli lub użycie 1iilekroć ijest wymagane do przedstawienia jednostki urojonej.

Dobrą praktyką jest unikanie zmiennych ii jzapobieganie nieporozumieniom co do tego, że są zmiennymi lub jednostką urojoną.

Osobiście jednak używam ii jjako zmiennych dość często jako indeksu krótkich pętli. Aby uniknąć problemów we własnym kodzie, postępuję zgodnie z inną dobrą praktyką dotyczącą ii j: nie używaj ich do oznaczania liczb urojonych. W rzeczywistości własna dokumentacja Matlab stwierdza :

Dla poprawy szybkości i wytrzymałości, można zastąpić skomplikowane ii jprzez 1i.

Więc zamiast unikać dwóch bardzo często używanych nazw zmiennych z powodu potencjalnego konfliktu, wyraźnie mówię o liczbach urojonych. Dzięki temu mój kod jest bardziej przejrzysty. Za każdym razem, gdy widzę 1i, wiem, że to reprezentuje, sqrt(-1)ponieważ nie może być zmienną.

W starszych wersjach MATLAB-a istniał dobry powód, aby unikać używania ii jjako nazw zmiennych - wczesne wersje MATLAB JIT nie były wystarczająco sprytne, aby stwierdzić, czy używasz ich jako zmiennych, czy jako jednostek urojonych, a zatem wyłącz wiele możliwych optymalizacji.

Twój kod stałby się zatem wolniejszy tylko przez samą obecność zmiennych ii jjako zmienne i przyspieszyłby, gdybyś zmienił je na coś innego. Dlatego, jeśli przeczytasz dużo kodu MathWorks, zobaczysz iii będziesz jjużywany dość powszechnie jako indeksy pętli. Przez pewien czas MathWorks mógł nawet nieoficjalnie doradzać ludziom, aby robili to sami (chociaż zawsze oficjalnie radzą ludziom, aby programowali pod kątem elegancji / łatwości konserwacji, a nie tego, co robi obecny JIT, ponieważ jest to ruchomy cel każdej wersji).

Ale to raczej dawno temu, a obecnie jest to trochę problem z zombie, który jest naprawdę o wiele mniej ważny, niż wielu ludzi wciąż myśli, ale nie chce umrzeć.

W każdej najnowszej wersji to naprawdę osobiste preferencje, czy używać ii jjako nazw zmiennych, czy nie. Jeśli wykonujesz dużo pracy z liczbami zespolonymi, możesz chcieć uniknąć ii jjako zmiennych, aby uniknąć małego potencjalnego ryzyka pomyłki (chociaż możesz również / zamiast tego używać tylko 1ilub 1jdla jeszcze mniejszego zamieszania i trochę lepszej wydajności ).

Z drugiej strony, w mojej typowej pracy nigdy nie zajmuję się liczbami zespolonymi, a mój kod wydaje mi się bardziej czytelny, jeśli mogę swobodnie używać ii jjako indeksów pętli.

Widzę tutaj wiele odpowiedzi, które mówią, że to nie jest zalecane ... bez mówienia, kto robi to polecanie. Oto zakres rzeczywistych zaleceń MathWorks z aktualnej dokumentacji wydania dla i:

Ponieważ i jest funkcją, można ją przesłonić i użyć jako zmiennej. Jednak najlepiej jest unikać używania i i j dla nazw zmiennych, jeśli zamierzasz używać ich w złożonej arytmetyce. [...] Aby uzyskać szybkość i lepszą odporność, można zastąpić złożone i i j przez 1i.

Jak opisano w innych odpowiedziach, używanie iogólnego kodu nie jest zalecane z dwóch powodów:

• Jeśli chcesz użyć liczby urojonej, możesz ją pomylić z indeksem lub nadpisać nim
• Jeśli użyjesz go jako indeksu, może on nadpisać lub zostać pomylony z liczbą urojoną

Zgodnie z sugestią: 1ii iisą zalecane. Jednak, chociaż są to drobne odstępstwa od i, nie jest zbyt przyjemne używanie obu tych alternatyw razem.

Oto przykład, dlaczego (osobiście) mi się to nie podoba:

val2 = val + i  % 1
val2 = val + ii % 2
val2 = val + 1i % 3

Jeden nie będzie łatwo odczytany z dwóch lub trzech, ale dwa i trzy są do siebie podobne.

Dlatego moja osobista rekomendacja byłaby taka: jeśli czasami pracujesz ze złożonym kodem, zawsze używaj 1ikombinacji z inną zmienną pętli.

Przykłady wskaźników pojedynczą literę że jeśli nie korzystać z wielu zmiennych, pętli i listów wystarczyć: t, u, kip

Przykład dłuższych indeksach: i_loop, step, walkit_now

Oczywiście jest to również kwestia osobistego gustu, ale nie powinno być trudno znaleźć indeksy, które będą miały jasne znaczenie, bez zbytniego wydłużania się.

Zwrócono uwagę, że 1ijest to akceptowalny i jednoznaczny sposób pisania sqrt(-1)i jako taki nie ma potrzeby unikania używania i. Z drugiej strony, jak wskazał Dennis ( https://stackoverflow.com/a/14893729/1967396 ), może być trudno dostrzec różnicę między 1ii ii. Moja sugestia: 1jjeśli to możliwe, używaj jako wyimaginowanej stałej. To ten sam trik, który inżynierowie elektrycy zatrudnić - używają jdo sqrt(-1)ponieważ ijest już zajęta przez prąd .

Osobiście nigdy nie używam ii j; Używam iii jjjako skrótowych zmiennych indeksujących (i kk, ll, mm, ...) i 1jkiedy muszę użyć liczb zespolonych.

Pomieszanie z jednostką urojoną zostało tutaj dobrze omówione, ale istnieją inne, bardziej prozaiczne powody, dla których te i inne jednoliterowe nazwy zmiennych są czasami odradzane.

1. W szczególności MATLAB: jeśli używasz kodera do generowania źródła C ++ ze swojego kodu MATLAB (nie rób tego, to okropne), jesteś wyraźnie ostrzeżony, aby nie używać ponownie zmiennych z powodu potencjalnych konfliktów podczas pisania.

2. Ogólnie iw zależności od IDE, jednoliterowa nazwa zmiennej może spowodować spustoszenie w podświetlaczach i wyszukiwaniu / zamianie. MATLAB nie cierpi z tego powodu i uważam, że Visual Studio od jakiegoś czasu nie miał problemu, ale standardy kodowania C / C ++, takie jak MISRA itp., Zwykle radzą im przeciwdziałać.

Ze swojej strony unikam wszystkich zmiennych jednoliterowych, pomimo oczywistych zalet wynikających z bezpośredniego implementowania źródeł matematycznych. Zajmuje to trochę więcej wysiłku, gdy robisz to pierwsze kilkaset razy, ale potem przestajesz zauważać, a korzyści płynące z tego, że ty lub jakaś inna biedna dusza przychodzą, aby przeczytać twój kod, są ogromne.

Każdy nietrywialny kod zawiera wiele forpętli, a najlepsze praktyki zalecają użycie opisowej nazwy wskazującej na jego cel i zakres. Dla niepamiętnych czasów (i chyba jej 5-10 linii skryptu, że nie zamierzam zapisać), zawsze byłem przy użyciu nazw zmiennych, takich jak idxTask, idxAnotherTaski idxSubTasketc.

Lub przynajmniej podwojenie pierwszej litery tablicy, którą indeksuje, np. ssDo indeksowania subjectList, ttdo indeksowania taskList, ale nie iilub jjco nie pomaga mi bez wysiłku zidentyfikować, którą tablicę indeksują z moich wielokrotnych pętli for.

Domyślnie ii joznacza wyimaginowaną jednostkę. Zatem z punktu widzenia MATLAB- ia używanie jako zmiennej jest w pewnym sensie podobne do używania 1jako zmiennej.

Chyba że jesteś bardzo zdezorientowany użytkownik myślę, że istnieje bardzo małe ryzyko w użyciu nazw zmiennych I i J i używam ich regularnie. Nie widziałem żadnych oficjalnych wskazówek, że należy unikać tej praktyki.

Chociaż prawdą jest, że cieniowanie wyimaginowanej jednostki może powodować pewne zamieszanie w pewnym kontekście, jak wspomniano w innych postach, ogólnie po prostu nie uważam tego za poważny problem. W MATLAB-ie jest znacznie więcej zagmatwanych rzeczy, na przykład definiowaniefalse=true

Moim zdaniem jedyny przypadek, w którym prawdopodobnie powinieneś ich unikać, to sytuacja, w której Twój kod dotyczy konkretnie liczb urojonych.