co jest szybsze: in_array czy isset? [Zamknięte]

To pytanie jest tylko dla mnie, ponieważ zawsze lubię pisać zoptymalizowany kod, który może działać również na tanich, powolnych serwerach (lub serwerach z DUŻYM ruchem)

Rozejrzałem się i nie mogłem znaleźć odpowiedzi. Zastanawiałem się, co jest szybsze między tymi dwoma przykładami, pamiętając, że klucze tablicy w moim przypadku nie są ważne (oczywiście pseudokod):

<?php
$a = array();
while($new_val = 'get over 100k email addresses already lowercased'){
    if(!in_array($new_val, $a){
        $a[] = $new_val;
        //do other stuff
    }
}
?>

<?php
$a = array();
while($new_val = 'get over 100k email addresses already lowercased'){
    if(!isset($a[$new_val]){
        $a[$new_val] = true;
        //do other stuff
    }
}
?>

Ponieważ nie chodzi o kolizję tablic, to dodam, że jeśli boisz się kolizji wstawek $a[$new_value]to możesz użyć $a[md5($new_value)]. nadal może powodować kolizje, ale eliminuje możliwy atak DoS podczas odczytu z pliku dostarczonego przez użytkownika ( http://nikic.github.com/2011/12/28/Supercolliding-a-PHP-array.html )

Dotychczasowe odpowiedzi są trafne. Używanie issetw tym przypadku jest szybsze, ponieważ

• Używa wyszukiwania skrótu O (1) na kluczu, podczas gdy in_arraymusi sprawdzać każdą wartość, dopóki nie znajdzie dopasowania.
• Będąc kodem operacyjnym, ma mniej narzutów niż wywołanie funkcji in_arraywbudowanej.

Można to zademonstrować, używając tablicy z wartościami (10 000 w poniższym teście), wymuszając in_arraydalsze wyszukiwanie.

isset:    0.009623
in_array: 1.738441

Opiera się to na benchmarku Jasona, wypełniając kilka losowych wartości i od czasu do czasu znajdując wartość, która istnieje w tablicy. Wszystkie losowe, więc uważaj, że czasy będą się zmieniać.

$a = array();
for ($i = 0; $i < 10000; ++$i) {
    $v = rand(1, 1000000);
    $a[$v] = $v;
}
echo "Size: ", count($a), PHP_EOL;

$start = microtime( true );

for ($i = 0; $i < 10000; ++$i) {
    isset($a[rand(1, 1000000)]);
}

$total_time = microtime( true ) - $start;
echo "Total time: ", number_format($total_time, 6), PHP_EOL;

$start = microtime( true );

for ($i = 0; $i < 10000; ++$i) {
    in_array(rand(1, 1000000), $a);
}

$total_time = microtime( true ) - $start;
echo "Total time: ", number_format($total_time, 6), PHP_EOL;

Co jest szybsze: isset()vsin_array()

isset() jest szybszy.

Chociaż powinno to być oczywiste, isset()testuje tylko jedną wartość. Natomiast in_array()będzie iterować po całej tablicy, testując wartość każdego elementu.

Szorstkie testy porównawcze są dość łatwe w użyciu microtime().

Wyniki:

Total time isset():    0.002857
Total time in_array(): 0.017103

Uwaga: wyniki były podobne, niezależnie od tego, czy istniały, czy nie.

Kod:

<?php
$a = array();
$start = microtime( true );

for ($i = 0; $i < 10000; ++$i) {
    isset($a['key']);
}

$total_time = microtime( true ) - $start;
echo "Total time: ", number_format($total_time, 6), PHP_EOL;

$start = microtime( true );

for ($i = 0; $i < 10000; ++$i) {
    in_array('key', $a);
}

$total_time = microtime( true ) - $start;
echo "Total time: ", number_format($total_time, 6), PHP_EOL;

exit;

Dodatkowe zasoby

Zachęcam również do obejrzenia:

• Benchmark PHP
• PHPPerf
• XDebug

Używanie isset()korzysta z szybszego wyszukiwania, ponieważ używa tablicy skrótów , unikając potrzebyO(n) wyszukiwania.

Klucz jest najpierw szyfrowany za pomocą funkcji skrótu djb w celu określenia zasobnika podobnie zaszyfrowanych kluczy O(1). Zasobnik jest następnie przeszukiwany iteracyjnie, aż dokładny klucz zostanie znaleziony w O(n).

Z wyjątkiem jakichkolwiek celowych kolizji hash , to podejście zapewnia znacznie lepszą wydajność niż in_array().

Zwróć uwagę, że podczas używania isset()w pokazany sposób, przekazanie końcowych wartości do innej funkcji wymaga użycia array_keys()do utworzenia nowej tablicy. Naruszenie pamięci może nastąpić poprzez przechowywanie danych zarówno w kluczach, jak i wartościach.

Aktualizacja

Dobrym sposobem sprawdzenia, jak decyzje dotyczące projektu kodu wpływają na wydajność środowiska uruchomieniowego, możesz sprawdzić skompilowaną wersję swojego skryptu:

echo isset($arr[123])

compiled vars:  !0 = $arr
line     # *  op                           fetch      ext  return  operands
-----------------------------------------------------------------------------
   1     0  >   ZEND_ISSET_ISEMPTY_DIM_OBJ              2000000  ~0      !0, 123
         1      ECHO                                                 ~0
         2    > RETURN                                               null

echo in_array(123, $arr)

compiled vars:  !0 = $arr
line     # *  op                           fetch      ext  return  operands
-----------------------------------------------------------------------------
   1     0  >   SEND_VAL                                             123
         1      SEND_VAR                                             !0
         2      DO_FCALL                                 2  $0      'in_array'
         3      ECHO                                                 $0
         4    > RETURN                                               null

Nie tylko in_array()używa stosunkowo nieefektywnego O(n)wyszukiwania, ale również musi być wywoływane jako funkcja ( DO_FCALL), podczas gdy isset()używa do tego pojedynczego opcode ( ZEND_ISSET_ISEMPTY_DIM_OBJ).

Drugi byłby szybszy, ponieważ szuka tylko tego konkretnego klucza tablicy i nie musi iterować po całej tablicy, dopóki nie zostanie znaleziony (sprawdzi każdy element tablicy, jeśli nie zostanie znaleziony)