Zastanawiam się, co decyduje o tym, czy możesz używać, <Header.h>czy "Header.h"kiedy importujesz pliki w Objective-C. Do tej pory zauważyłem, że używasz cudzysłowów ""dla plików w projekcie, do których masz źródło implementacji, oraz nawiasów ostrych, <>gdy odwołujesz się do biblioteki lub frameworka.

Ale jak dokładnie to działa? Co musiałbym zrobić, aby moje własne klasy używały nawiasów? W tej chwili Xcode nie pozwoli mi tego zrobić dla moich własnych nagłówków.

Ponadto, patrząc w nagłówki niektórych frameworków, widzę, że nagłówki odwołują się do siebie za pomocą <frameworkname/file.h>. Jak to działa? Wygląda bardzo podobnie do pakietów w Javie, ale o ile wiem, w Objective-C nie ma czegoś takiego jak pakiet.

Objective-C ma to wspólne z C / C ++; cytowany formularz jest przeznaczony dla „lokalnych” dołączeń plików (musisz podać ścieżkę względną z bieżącego pliku, np. #include "headers/my_header.h"), podczas gdy forma z nawiasami ostrymi jest dla „globalnych” dołączeń - tych znalezionych gdzieś na ścieżce dołączania przekazanej do kompilator (np #include <math.h>.).

Aby więc mieć własne nagłówki, < >nie " "trzeba przekazywać do kompilatora względnej lub bezwzględnej ścieżki do katalogu nagłówkowego. Zobacz „Jak dodać globalną ścieżkę dołączania dla Xcode”, aby dowiedzieć się, jak to zrobić w Xcode.

Zobacz tę stronę MSDN, aby uzyskać więcej informacji.

W języku C konwencja jest taka, że ​​pliki nagłówkowe w <>nawiasach są przeszukiwane w katalogach „systemowych” oraz ""w katalogach użytkownika lub lokalnych.

Wydaje mi się, że definicja systemu i lokalnego jest nieco niejasna. Wydaje mi się, że wygląda to w katalogach systemowych w ścieżce dołączania lub w CPPFLAGS pod kątem <header.h>, a katalog lokalny lub katalog określony przez -I do kompilatora są przeszukiwane pod kątem plików "header.h".

Zakładam, że działa podobnie dla Objective-C.

Aby zaimportować własne klasy za pomocą "<>", musisz umieścić pliki nagłówkowe (* .h) w folderze lib kompilatora lub ustawić zmienne systemowe ponting na folder lib.

Lub ustaw, Always Search User Pathaby YESmożna było używać nawiasów kątowych.

Za pomocą nawiasów kątowych np. <Foundation/Foundation.h>Importujesz pliki systemowe.

Używasz podwójnych cudzysłowów "Person.h"do importowania plików lokalnych (plików, które utworzyłeś) i informowania kompilatora, gdzie ich szukać.

<Name.h>- Angle bracketsmówi preprocesorowi, aby przeszukał specjalnie wyznaczone katalogi systemowe. Na przykład importujesz nagłówki systemów, takie jak <UIKit/UIKit.h>lub dodane struktury

"Name.h"- Quotation marksmówi preprocesorowi, aby przeszukał bieżący katalog. Jeśli nagłówek nie został znaleziony, preprocesor próbuje użyć <Name.h>. Zwykle powinieneś używać go z plikami projektu

Właśnie natknąłem się na ten sam problem, istnieją 2 rodzaje ścieżek wyszukiwania to Xcode:

User Header Search Paths
Header Search Paths

Jeśli dodasz własne foldery włączania do ścieżek wyszukiwania nagłówków, możesz bez problemu używać nawiasów kątowych.

Co to jest plik nagłówka? Pliki nagłówkowe zawierają definicje funkcji i zmiennych, które można włączyć do dowolnego programu w języku C za pomocą instrukcji #include preprocesora. Standardowe pliki nagłówkowe są dostarczane z każdym kompilatorem i obejmują szereg dziedzin, obsługę ciągów, matematykę, konwersję danych, drukowanie i odczyt zmiennych. Ex- #include to zawiera informacje o wejściu, takim jak scanf (), a out put jak funkcja printf () itp. W kompilatorze.

ZAWIERAĆ

1) #INCLUDE: - Jest to preprocesor, który przetwarza przed procesem funkcji głównej. Głównym zadaniem preprocesora jest inicjalizacja środowiska programu, czyli programu z plikiem nagłówkowym. 2) .h: - (Plik nagłówkowy) Plik nagłówkowy to plik z rozszerzeniem .h, który zawiera deklaracje funkcji C i definicje makr, który ma być współużytkowany między kilkoma plikami źródłowymi. P) Istnieją dwa typy plików nagłówkowych: pliki zapisywane przez programistę i pliki dostarczane z kompilatorem? A) W nawiasach kątowych Forma nawiasów kątowych jest przeznaczona dla „globalnych” włączeń - tych, które znajdują się gdzieś na ścieżce dołączania przekazanej do kompilatora (np. #Include) Służy do korzystania z funkcji bibliotecznej, która jest gotowa do zdefiniowania w kompilatorze. W języku C konwencja jest taka, że ​​pliki nagłówkowe w nawiasach <> są przeszukiwane w 'system' katalogi B) Cudzysłowy: - „nagłówek.h” w cudzysłowie służy do „lokalnych” włączeń plików (należy określić względną ścieżkę do bieżącego pliku, np. #include „headers / my_header.h”) W C konwencja jest to, że pliki nagłówkowe w "" są przeszukiwane w katalogach użytkownika lub lokalnych. W nim jeden plik ma być dołączony do drugiego. (WŁĄCZENIE PLIKU). Można go użyć w dwóch przypadkach: Przypadek 1: Jeśli mamy bardzo duży program, kod najlepiej podzielić na kilka różnych plików, z których każdy zawiera zestaw powiązanych funkcji. Przypadek 2: Istnieją pewne funkcje i definicje mikro, których potrzebujemy co najwyżej we wszystkich programach, które piszemy. Dawny ) W C konwencja jest taka, że ​​pliki nagłówkowe w "" są przeszukiwane w katalogach użytkownika lub lokalnych. W nim jeden plik ma być dołączony do drugiego. (WŁĄCZENIE PLIKU). Można go użyć w dwóch przypadkach: Przypadek 1: Jeśli mamy bardzo duży program, kod najlepiej podzielić na kilka różnych plików, z których każdy zawiera zestaw powiązanych funkcji. Przypadek 2: Istnieją pewne funkcje i definicje mikro, których potrzebujemy co najwyżej we wszystkich programach, które piszemy. Dawny ) W C konwencja jest taka, że ​​pliki nagłówkowe w "" są przeszukiwane w katalogach użytkownika lub lokalnych. W nim jeden plik ma być dołączony do drugiego. (WŁĄCZENIE PLIKU). Można go użyć w dwóch przypadkach: Przypadek 1: Jeśli mamy bardzo duży program, kod najlepiej podzielić na kilka różnych plików, z których każdy zawiera zestaw powiązanych funkcji. Przypadek 2: Istnieją pewne funkcje i definicje mikro, których potrzebujemy co najwyżej we wszystkich programach, które piszemy. Dawny