Dlaczego szerszy otwór sprawia, że ​​płatki śniegu wyglądają na większe?

Niedawno poszedłem strzelać, gdy pada śnieg. Bawiłem się różnymi wielkościami apertur i czasami ekspozycji. Zauważyłem, że im szerszy otwór, tym więcej śniegu mogę przechwycić w porównaniu z małym otworem i dłuższą ekspozycją.

Dlaczego to?

Załączam kilka przykładów (wszystkie ze 100 ISO i 50 mm):

f / 3,2 przy 0,5 sek

f / 14 przy 4,0 sek

1. Zastosowanie przysłony o dużej średnicy f / 3.2 pozwoliło ustawić migawkę na ½ sekundy. Przechwyciłeś opadający śnieg. Czas otwarcia migawki jest niewystarczający do zamrożenia padającego śniegu. Przechwycone płatki poruszały się, dlatego kamera zarejestrowała je jako smugi. Co ważniejsze, przysłona f / 3.2 daje płytką głębię ostrości. Jeśli przyjrzysz się uważnie, płatki śniegu i grill samochodowy są nieostre. Zamazane płatki śniegu wydają się większe i niewyraźne, ponieważ są nieostre.

2. Ujęcie na f / 14 ma większą głębię ostrości. Płatki śniegu są ostre. Migawka była jednak otwarta przez 4 sekundy. Płatki śniegu w ruchu są przedstawiane jako wydłużona, ale skupiona smuga. Fakt, że smuga jest w centrum uwagi, zmniejsza szerokość pasma.

Efekt, który widzisz, nie ma nic wspólnego z przysłoną.

Płatki śniegu nie są większe. Są po prostu bardziej widoczne, ponieważ są mniej rozmyte z powodu krótszego czasu ekspozycji.

Na drugim zdjęciu zastosowano dłuższą ekspozycję, która zaciera ruch bardziej niż na pierwszym zdjęciu. Jeśli użyłeś nawet dłuższego czasu otwarcia migawki, możesz prawie sprawić, że znikną.

Zobacz także: W jaki sposób poruszające się obiekty znikają, gdy są wystawione na dłuższy czas

Szerszy otwór przepuszcza więcej światła, dzięki czemu płatki śniegu szybciej rejestrują się na czujniku. Gdy zamykasz przysłonę, ekspozycja również się wydłuża, więc każdy płatek śniegu tworzy dłuższą ścieżkę, w gruncie rzeczy przypomina to rozkładanie płatka śniegu na czujniku, im dłuższe jest rozrzedzenie.

Tutaj dzieje się kilka rzeczy. Jeden jest efektem optycznym, a drugi iluzorycznym:

1. Większa przysłona zawęża głębię ostrości, rozmywając nieostre płatki śniegu i rejestrując je na większym obszarze czujnika (odpowiadającym stopniowi rozmycia).

2. Większy otwór wpuszcza więcej światła, rozjaśniając płatek śniegu i sprawiając, że wydają się większe; jest to jednak złudzenie optyczne i faktyczna szerokość obrazu pozostaje niezmieniona. Zwróć uwagę, że zwykle czas ekspozycji jest używany do przeciwdziałania tej zmianie jasności, ale nie działa on w przypadku szybko poruszających się obiektów, ponieważ efektywna ekspozycja jest ograniczona raczej ruchem niż migawką (innymi słowy, światło z płatka śniegu rejestruje określony piksel przez ułamek sekundy, niezależnie od tego, czy migawka jest otwarta na 0,5 sekundy, czy 4 sekundy.)