Jak przekazać poczucie głębi i odległości w krajobrazie?

Zauważyłem, że niektóre zdjęcia krajobrazów sprawiają, że czuję głębię i zanurzenie, nie wiem, jak to opisać, po prostu prawdziwe wrażenie, że zdjęcie nie jest naprawdę płaskie.

Inne zdjęcia wyglądają raczej płasko, mimo że możemy stwierdzić, że jeden obiekt znajduje się za drugim, a cienie się utrzymują, ale dla mnie nie wygląda to tak „efektywnie”.

Z przyjemnością dowiem się, czy na zdjęciach jest coś specjalnego, może jakaś specjalna technika lub coś jeszcze, czego jeszcze nie zbadałem. Przyniosłem kilka przypadkowych przykładów z sieci, próbując wykazać, co mam na myśli.

Przykłady zdjęć, na których mogę poczuć głębię:

A oto przykłady, które zostały wykonane tym samym obiektywem jak na zdjęciach nr 1 i nr 3, ale nie mają dla mnie takiego samego odczucia:

Piąte zdjęcie nie jest krajobrazem i może nie być najlepszym przykładem na koniec dnia, ale scena ma według mnie „potencjał”, ale faktyczne zdjęcie nie ma dla mnie wrażenia głębi.

Jeśli zaczniemy od ich numeracji od 1 do 6 dla łatwego odniesienia ...

Osobiście zdyskontowałbym 5, ponieważ nie ma w nim żadnego z aspektów, których szukamy.
2 jest nieco naiwna i może osiąga wiele jej aspektów użytkowych prawie przez przypadek, jednak, ponieważ ma osiągnąć niektóre z nich, trzymajmy go pod uwagę.

Wszystkie od 1 do 3 mają jakiś element na pierwszym planie, który jest miękki, nieostry, ale niekoniecznie rozprasza, po prostu tworzy ramkę dla reszty obrazu.
4 do 6 nie, chociaż 4 jest najbliżej w tym trochę.

1-3 mają również miękki element w oddali, mgłę / atmosferę / zamglenie, co daje odległości wrażenie prawdziwej odległości.
4 i 6 zostały zastrzelone w bardzo czyste dni i chociaż 6 może konkurować z 3 pod względem tego, ile mil jest od tej góry, nadal wydaje się nieco ostry, aby przekazać to poczucie - nie ma również niczego, co prowadzi do oka góra, to tylko „tam”.

Odgrywanie kolorów może również odgrywać rolę.
Chociaż 1 ma w sobie nieco „antykwarski” charakter, pierwsze 3 są dość naturalistyczne. Mam pokusę, że jeśli 1 i 2 nie były tuż obok siebie, 2 nie będzie wyglądać zupełnie tak błękitne.
4 wygląda jak pocztówka z lat 70., o wiele za dużo ciosów w zielenie, a 6 wydaje się nieco mocniejszy.

Jeśli weźmiesz pod uwagę, że obserwator zabiera Cię w podróż przez ciekawe aspekty obrazu, należy wziąć pod uwagę, jak „łatwa” jest ta podróż. Które na pierwszy rzut oka; gdzie narysowane jest oko; co sprawia, że ​​chcesz kontynuować podróż ...

Osobiście uważam, że 1 i 3 mają wszystkie aspekty, które dają poczucie dystansu i głębi. Obaj bardzo naturalnie prowadzą oko przez różne elementy. 2 jest podobny, ale mniej zdefiniowany, prawie wydaje się, że został osiągnięty przez przypadek.
4 został zaostrzony w ciągu jednego cala swojego życia, a także przesadzony, co wcale nie sprzyja, imo. Chociaż wyraźnie ma pierwszy plan i tło, nie robi nic, aby przyciągnąć cię od jednego do drugiego; jezioro prawie blokuje przejście, a nie prowadzi je. Ma także księżyc na niebie, prawdopodobnie dlatego wybrano precyzyjny kierunek strzału, ale ponieważ nic do tego nie prowadzi i jest zbyt mały, aby na początku tak naprawdę zauważać, staje się tylko rozproszeniem, plamką.
6 jest nieco niejasne w tym, na co powinieneś patrzeć. aspekt „odległości” to zaledwie 3 płaszczyzny, trawa, drzewa, daleka góra.

Wystarczy użyć dwóch zdjęć, aby szybko przekazać poczucie „podróży” przez ich głębokość ...

Ten po prostu poprowadzi cię od przodu do tyłu lub od tyłu do przodu - nawet zanim zaczniesz zwracać uwagę na niebo i rozbłysk obiektywu.

^{Wydaje mi się, że ta podróż jest bardziej złożona niż narysowałem, ale wyglądałbym jak kilka przypadkowych kłopotów, gdybym próbował narysować całość.}

Ten ciągle cię powstrzymuje; nie jesteś pewien, gdzie pójść dalej ...

Jest jeden dodatkowy wskaźnik głębokości dla obserwatora i jest to tendencja do zmiany odcienia w kierunku niebieskiego w ekstremalnej odległości, spowodowana atmosferą / zamgleniem nawet w najjaśniejsze dni.
Zostawiłem to do końca, ponieważ w twoich konkretnych przykładach jest pewna rozbieżność i nie chciałem, żeby powodowało to zamieszanie.

1 pokazuje bardzo małe przesunięcie, ponieważ nawet najdalsze punkty na obrazie są nadal względnie blisko, ale wszystkie pozostałe sygnały sumują się z jego poczuciem głębi.
3 jest najczystszym przykładem pokazującym zmianę i osobiście uważam, że ten zawiera największą liczbę wskazówek ogółem.
6 ma przesunięcie w górach, więc ta wskazówka mówi ci, że góra jest daleko, nawet jeśli brakuje niektórych innych wskazówek.

Bez bardziej szczegółowych informacji sugerowałbym, że największą różnicą jest kadrowanie - wydaje się, że preferowane próbki dokładnie rozważyły ​​włączenie elementów na pierwszym planie, na środkowej linii i w tle, gdzie mniej korzystne próbki nie zrobiły tego w sposób oczywisty (wszystkie trzy regiony wciąż istnieją w przykładach, ale nie zostały wykorzystane tak skutecznie).

Świat jest trójwymiarowy, zdjęcie dwuwymiarowe, więc mózg potrzebuje wskazówek na obrazie 2D, że rzeczy nadal nie są płaskie. Podobnie jak jeśli zablokujesz jedno oko, nie masz już widoku 3D, nadal możesz powiedzieć, że niektóre rzeczy są bliżej i dalej. Istnieją 3 elementy, które dają wskazówki dotyczące głębi:

• Perspektywa: rzeczy w oddali są mniejsze, więc jeśli zobaczysz drogę wyglądającą węższą niż w oddali, twój mózg powie ci, że jest głębia. To samo dotyczy elementów o znanej wielkości, jeśli widzisz osobę, która jest bardzo mała, twój mózg mówi ci, że musi on być daleko.
• Okluzje: Jeśli jedna rzecz ukrywa część innej, wtedy wiesz, która jest z przodu, a która nie, więc masz informacje o głębokości.
• Cienie: gdy obiekt tworzy cień, który zbliża się do lub z dala od widza, mówi mózgowi, że istnieje głębia.

Żadne z pokazanych zdjęć w rzeczywistości nie wymaga niczego więcej niż P&S lub telefonu komórkowego. W stosowanej tam technice jest kompozycja, na którą wpływa głównie pozycja widza, kierunek robienia zdjęcia i kąt widzenia obiektywu.

Pierwsze 4 zdjęcia mają bardzo oczywiste elementy pierwszego planu, dlatego wyglądają głęboko . Wszystkie z nich mają pierwszy plan, środkowe pole i tło, które są łatwo dostrzegalne. Ostatnie zdjęcie jest prawie takie samo, chociaż ma mniej mocny (przeważnie płaski) pierwszy plan, wciąż ma środkowe pole, a tło stanowią góry.

Piąte zdjęcie ma głębokość, głównie dlatego, że most cofa się do tyłu, co daje silny element prowadzący od pierwszego planu do środkowego pola. Wreszcie, niewielka część domu z prowadzącą ścieżką nadaje mu wyraźne tło, a jego względny rozmiar mówi mózgowi, że jest znacznie dalej, tworząc wrażenie głębi.

Perspektywa jest ważna w postrzeganiu głębi na zdjęciu, ale artyści wykorzystają kilka sztuczek, o których fotografowie powinni wiedzieć.

Perspektywa liniowa jest tym, co doskonali artyści renesansu, gdzie linie wiodące powstałe z punktów zbiegu służą do umieszczania zastrzeżeń w logicznej kolejności i skali. Innymi słowy, obiekt umieszczony przed innym identycznym przedmiotem zasłoni go i będzie większy.

Perspektywa atmosferyczna (także powietrzna lub kolorowa) opisuje wpływ atmosfery na światło w krajobrazie. Najwyraźniej jest to postrzegane jako zmniejszenie odcienia, koloru i szczegółów w obiektach widzianych w oddali. Wielu malarzy krajobrazu sprawi, że zielenie krajobrazu będą bardzo niebieskie w tle, aby to podkreślić. Dodadzą też mniej szczegółów i osłabią sytuację, pomyśl o mglistym dniu.

Fotografowie często używają filtrów UV, aby zmniejszyć zamglenie, ale może to być funkcja, która podkreśli głębię, podobnie jak użycie dużych apertur (małych liczb f), aby sprawić, że tło będzie nieco nieostre, dopóki próbujesz podkreślić silną środkową lub funkcja pierwszego planu.