Czy mogę naśladować zwierzęcą tapetę lucidum w kamerze?

Niektóre zwierzęta mają warstwę odblaskową za przezroczystą siatkówką, znacznie zwiększając ich zdolność widzenia w ciemności, zwaną tapetum lucidum .

Czy w mojej lustrzance z filmem 35 mm mogę dodać cienkie lustro za filmem z tym samym efektem? Zakładam, że film jest przezroczysty, gdy jest nienaświetlony / nierozwinięty. Wiem, że opracowany film jest rzeczywiście przezroczysty.

film lighting-modifiers sensitivity

— CamilB
źródło

Gdyby to było takie proste, byłaby to już standardowa praktyka. =)

— scottbb

1. Nierozwinięty film nie jest przezroczysty. 2. Folia ma przednią stronę (strona emulsji).

— scottbb

@CamilB Film ma również warstwy emulsyjne i często kilka warstw reaguje na te same częstotliwości, ale z różnymi prędkościami. Ponadto, zasadniczo należy unikać odbić w dyfrakcyjnych (dioptrycznych) układach optycznych. Na przykład promienie świetlne przechodzące przez przezroczystą błonę ulegają dyfrakcji i dlatego zostaną przesunięte podczas podróży powrotnej po odbiciu (kąt padania = kąt odbicia). Powracające promienie świetlne również załamują się ponownie, gdy przechodzą przez przezroczystą folię.

@CamilB, To ciekawy pomysł. Jeśli chcesz głębiej zrozumieć naukę i technologię fotograficzną, polecam Podręcznik fotografii jako narzędzie badawcze. Analogia między oczami a kamerami jest równie silna jak analogia między mózgiem a mechanizmem zegarowym. Każdy jest dobry, o ile to możliwe, ale nie dalej.

Tak, to jeden z tych przypadków, w których intuicja może doprowadzić cię do dokładnie przeciwnego wniosku. Ale jeśli myślisz o idealnie, emulsja nie powinna przechodzić żadnego światła. Jeśli fotony przeszły przez emulsję (lub zostały przez nią odbite), oznacza to, że nie zostały uchwycone jako część obrazu. Fotony, które nie zostały uchwycone na obrazie, mogą równie dobrze nie istnieć z punktu widzenia rejestrowania światła.

— scottbb

Odpowiedzi:

Twórcy filmów unikają przezroczystych folii, ponieważ: Jasne, naświetlone światło przenika, a następnie uderza w płytkę dociskową. Płyta dociskowa ma płaski czarny płaszcz. Niemniej jednak pasemka są jasne i będą odbijać, odsłaniając film od tyłu. Powoduje to efekt halo otaczający światła zwany halacją. Aby tego uniknąć, współczesne filmy mają na odwrocie nieprzezroczysty płaszcz przeciwhałasowy.

Francuski fizyk Gabriel Lippmann eksperymentował z przezroczystymi płytkami z folii. Odsłonił je lustrzanym podkładem. Głównie używał rtęci do tej odblaskowej powierzchni. Użył zmniejszonej ekspozycji. Ponowne przemieszczenie światła odbitego zakończyło ekspozycję. Fale świetlne przebiegały ścieżką przypominającą łańcuch. W punkcie przecięcia, na początku i na końcu ogniwa łańcucha, ekspozycja jest podwojona. Zatem intensywność ekspozycji znajduje się w punktach krzyżowych. W rozwiniętej warstwie utworzono metaliczne srebro. Odstęp jest dokładnie długością fali naświetlającego światła. Ponieważ metaliczne srebrne odstępy tworzą labirynt, który umożliwia przejście tylko jednej częstotliwości. Jest to dokładna częstotliwość światła, które spowodowało ekspozycję. Częstotliwość jest tą cechą światła, która nadaje mu postrzegane kolory. Patrząc na ten obraz za pomocą podświetlenia, widzimy obraz w pełnym kolorze.

Ciekawostką laboratoryjną jest proces Lippmanna oparty na przezroczystej folii z podkładem lustrzanym. Proces daje piękne kolorowe slajdy, ale trudność przeglądania i trudność wykonania kopii skazały popularność tego procesu.

— Alan Marcus
źródło

Miło jest widzieć, że ludzie próbują naprawdę szalonych rzeczy: D

— Mołot

Profesor Lippmann i doktoranci Sorbony badali metody wykonywania kolorowych zdjęć. Właśnie to zrobił jego bezpośredni system kolorów, wykorzystujący przezroczyste emulsje na lustrzanych płytach. Jest to proces interferencyjny oparty na tej samej zasadzie, co film olejny na wodzie. Obrazy, które zrobił, są zadziwiające. Był rok 1891. Smutne, że próbował i nie udało się uczynić tej metody komercyjnie możliwą.

— Alan Marcus

Tapetum lucidum nie jest twoim zwykłym lustrem. To retroreflektor . Lub, mówiąc ściślej, niesamowicie liczna gama małych odblasków. Nie tylko świeci, ale świeci każdy „promień” światła dokładnie w tym samym kierunku, z którego pochodzi.

Aby mieć skuteczne tapety dla twojego aparatu, pojedyncze „ziarno” reflektora musiałoby być nie większe niż pojedyncze ziarno emulsji (intuicja mówi, że im mniejsze, tym lepiej). Tapetyum nie można było zabezpieczyć szklaną powierzchnią, ponieważ spowodowałoby to pasożytnicze odbicie od granicy powietrze-szkło. Otrzymasz więc drogi i delikatny mikromirror o chropowatej powierzchni, ocierający się o film nawinięty na następną klatkę. Uszkodziłoby to zarówno film, jak i tapetum, wkrótce niszcząc jego zdolność do odbijania światła z wymaganą dokładnością.

Jednak można to zrobić (i prawdopodobnie jest) za pomocą czujników cyfrowych. Ponieważ są bardziej podobne do oczu kota pod tym względem, że czujnik jest trwale związany z tapetum.

— Agent_L
źródło

Dziękuję, nie zdawałem sobie sprawy z tego rozróżnienia.

— CamilB

Według Wikipedii czujniki kamer innych niż DSLR są odblaskowe, ale mają inny cel. Muzea chcą wykrywać osoby robiące zdjęcia dzieł sztuki, więc czujnik aparatu wydaje się jasny podczas ekspozycji. Nie jestem pewien, gdzie to się dzieje ani jakie są szczegóły.

— CamilB

@CamilB Z pewnością to zacofane? Z tego powodu nie mogę uwierzyć, że producenci aparatów zgodziliby się uczynić czujniki odblaskowymi. Z pewnością tak naprawdę czujniki są odblaskowe z dowolnego powodu technicznego, a muzea wykorzystują tę funkcję.

— David Richerby

Nie ma to również sensu z innego powodu: „system” musiałby również oświetlać czujnik w ściśle określonym czasie - skąd ma wiedzieć, kiedy czujnik jest odsłonięty? Nie robiłoby to ciągle. I to nie widzę czujnika aparatu, jeżeli jego własny czujnik nie jest w zasięgu dzieło sztuki jest fotografowany przez turystów.

— CamilB

@CamilB Myślę, że wszystkie czujniki są nieco odblaskowe, ale kamery z mechanicznymi migawkami (takie jak lustrzanki) ukrywają czujnik.

— Agent_L