Co tracę, gdy korzystam z tubusów zamiast obiektywów makro?

Po tym, jak bawiłem się tanią makrofotografią (czytaj: obiektyw odwrócony, obrót obiektywu zamontowany na prostym obiektywie, pasywne rurki przedłużające), chciałbym przejść dalej. Problem z zastosowanymi przeze mnie technikami polega na tym, że ustawianie ostrości odbywa się ręcznie, a kontrola przysłony w najlepszym wypadku jest problematyczna. To ograniczyło moją konfigurację do nieruchomych obiektów (czytaj: martwe owady) Teraz, gdy zbliża się wiosna, chcę móc strzelać do żywych owadów. Wierzę, że do tego pomoże autofokus i ustawiana przysłona.

Tak więc jedną oczywistą, ale kosztowną opcją jest obiektyw makro (powiedzmy EF 100 mm Macro). Jednak tak naprawdę nie jestem zainteresowany kolejnym obiektywem stałoogniskowym. Alternatywą są elektryczne rurki przedłużające.

Z wyjątkiem maksymalnej odległości ogniskowania, co tracę, gdy używam lamp (w połączeniu z cienkim obiektywem, powiedzmy EF70-200 / 2.8) zamiast obiektywu makro?

jak zauważyli inni, tracisz światło, ale dzięki lampom przedłużającym zyskujesz wszechstronność, która czasem nie jest dostępna z EF 100.

Mam EF70-200 / 2.8, którego używam z rurkami przedłużającymi (kenko 12 mm, 20 mm, 36 mm), szczególnie do robienia zdjęć owadów. minimalna odległość robocza od przedniej części obiektywu do obiektu przy powiększonym obiektywie do 200 mm:

58cm with 12mm extension tube
72cm with 20mm extension tube
86cm with 36mm extension tube

ustawienie obiektywu w pozycji 70 mm sprowadza liczby MWD do zakresu 30 cm

Mam makro EF 100, którego wolę używać, gdy jest to celowe, ale bardzo często błędy denerwują się i znikają, gdy zbliżam się wystarczająco blisko, aby wypełnić je ramką. Używam więc 70-200 z rurkami przedłużającymi, aby móc ustawić obiektyw kilka metrów od nich i nadal uzyskać bardzo ostre zdjęcia błędu.

Wolę nie używać lampy błyskowej do robienia zdjęć błędów z wielu powodów, w związku z czym innym problemem z EF 100 jest to, że kiedy się zbliżam, często blokuję źródło światła lub rzucam cień na obiekt, który zmienia dynamikę zdjęcia. Używając lamp przedłużających i EF 70-200, mogę skorzystać z naturalnego źródła światła.

Kiedy używam lampy błyskowej, korzystam z Canona MR-14EX Macro Ring Lite (wypróbowałem wiele innych opcji i w końcu ugryzłem kulę) zamontowanego na EF 100.

na marginesie, podczas gdy purystowie powąchają pogardę, robię zdjęcia sceniczne z żywymi robakami - zwykle robię kilka z nich dzień wcześniej i przechowuję następnie w Tupperware w lodówce na noc, a następnie przynoszę je na scenę, której chcę tło w chłodnicy. Zimno ich nie zabija, ale dość mocno spowalnia, więc możesz wystawić strzał. Również motyle są przyssawkami do soku z kolibrów zrobionego z wódki - piją trochę tego, a następnie siadają gdzieś w pobliżu i bardzo wolno poruszają skrzydłami i nie przeszkadza, jeśli naprawdę się do nich zbliżysz. Oczywiście, jeśli piją za dużo i przewracają się na bok, nie jest to ładny obraz.

Aby dać wyobrażenie o tym, jak się rzeczy mają, oto kilka zdjęć (wszystkie amerykańskie dziesięciocentówki, aby dać wyobrażenie o skali). Dostępna jest cała pełna ramka (APS-C), nie przycięta, aby dać wyobrażenie o tym, jak duży obszar zyskujesz za każdym razem. Najpierw makro 100 mm w stosunku 1: 1:

Następnie ten sam obiektyw plus 68 mm rurek przedłużających (trochę OOF, ale wciąż daje wyobrażenie o tym, ile zajmuje powierzchni):

Następnie makro 100 mm 1: 1 + makro 55 mm odwrócone przed nim (ale bez przedłużaczy):

Makro 100 mm przy 1: 1 + odwrócone makro 55 mm + 68 mm przedłużaczy:

Na koniec makro 100 mm przy 1: 1 + odwrócone 35 mm + 68 mm przedłużaczy:

Jak widać, współczynnik reprodukcji zależy od stosunku ogniskowych - dłuższy tylny obiektyw lub krótszy przedni obiektyw zwiększają powiększenie.

A poza tym zupełnie nie na temat, niesamowite jest to, jak ten sam grosz zmienia się z błyszczącego i nowego w porysowanego prawie na śmierć, gdy się zbliżasz ... :-)

Przedłużacze tracą dość dużo światła - a utratę światła pogarsza fakt, że szczególnie w ostatnich kilku ujęciach obiektyw jest tak blisko obiektu, że uzyskanie światła na nim staje się dość trudne. Typowe światło pierścieniowe wystaje z przodu obiektywu zbyt daleko, aby można było z niego korzystać, nawet jeśli można było zamontować jedno na odwróconym obiektywie. Przez kilka ostatnich latałem ręką lampę błyskową, prawie równolegle do powierzchni, aby wpuścić światło do wąskiej przestrzeni między obiektywem a obiektem.

Po pierwsze, uważam, że twoje dążenie do uniknięcia obiektywów makro jest błędne. Faktem jest, że prawdziwy obiektyw makro będzie ostrzejszy, bardziej wszechstronny i łatwiejszy w obsłudze niż jakakolwiek alternatywa. Tak czy inaczej, autofokus w przypadku małego obiektu i cienkiej jak brzytwa DOF jest właściwie nie do uruchomienia, musisz dobrze ustawić ostrość ręcznie lub będziesz musiał poradzić sobie z aparatem szukającym ostrości.

W każdym razie, wady alternatyw to:

1) Kilka przystanków światła. Przedłużacze mogą ciąć dużo światła, a czasami światło to jest bardzo ważne, szczególnie w przypadku małych i ruchomych obiektów.

2) Ostrość. Umieścisz odległość lub szkło między obiektywem a czujnikiem i którykolwiek z nich wpłynie na ogólną ostrość obiektywu. To może być do zaakceptowania, ale powinieneś być świadomy.

W każdym razie moje doświadczenie mówi, że jeśli makro jest czymś, co naprawdę chcesz sfotografować, musisz przejść do odpowiedniego obiektywu, zaprojektowanego do tego celu. Wszystko inne będzie po prostu krokiem na ścieżce i ostatecznie będzie cię więcej kosztować.

Zwłaszcza w projektach z wewnętrznym ogniskiem często napotykasz problemy z krzywizną pola i podłużnymi aberracjami chromatycznymi. (Każdy obiektyw jest nieco inny, należy go przetestować).

Krzywizna pola może nie być niczym wielkim - zależy to od rodzaju obiektu, który chcesz sfotografować. W przypadku rzeczy okrągłych lub o organicznym kształcie zazwyczaj nie stanowi to problemu, ale jeśli jesteś typem, który nalega na sfotografowanie swojej kolekcji znaczków (naprawdę znałem kogoś takiego), może być piekło próbując znaleźć punkt skupienia, który pozwoli DoF aby ustawić ostrość na obiekcie.

Jednak LCA mogą być naprawdę denerwujące. Ponownie, jeśli twój obiektyw nie wykazuje wiele złych zachowań, śmiało go używaj.

Podczas pisania tego, zobaczyłem dwie odpowiedzi, które ostrzegają przed niebezpieczeństwem utraty światła. Ponownie, nie martw się o to - nie jest to unikalne dla lamp. Za każdym razem, gdy ustawiasz ostrość bardzo blisko, zwiększasz efektywną długość obiektywu, więc również zmniejszasz efektywną przysłonę. Przy powiększeniu 1: 1 tracisz dwa kropki. To fakt z życia i nie ma znaczenia, czy skupiłeś się na tym za pomocą lamp, czy za pomocą obiektywu makro. Jeśli możesz mierzyć przez obiektyw, wszystko jest załatwione. Jeśli dokonujesz pomiaru ręcznie, musisz zrekompensować odpowiednią kwotę, niezależnie od używanej konfiguracji. (Dioptery są szczególnym przypadkiem, ale są też najgorszym sposobem na obejście tego.)

Używanie obiektywu makro ułatwia życie, a wiesz, że dobry obiektyw makro będzie działał dobrze na odległościach makro. Pole jest płaskie, a zachowanie CA zostało dostrojone, aby zapewnić dobre osiągi na długich odległościach ustawiania ostrości z tyłu. A jeśli kosztem EF 100 jest wyłączenie, spójrz na Tamron SP 90 f / 2.8 - to wspaniały obiektyw w każdej odległości od nieskończoności do 1: 1, a to mniej niż połowa ceny Kanon.

Wystarczy dodać jedną rzecz do już opublikowanych odpowiedzi: jeśli zamierzasz zrobić naprawdę poważne zdjęcia makro, możesz nie tylko zapomnieć o autofokusie, ale w rzeczywistości możesz również zapomnieć o ręcznym ustawianiu ostrości.

Nienawidzisz autofokusa, ponieważ wprowadzi on opóźnienie, a migawka uruchomi się zbyt późno. Nigdy też nie będzie się koncentrować na tym, czego dokładnie chcesz. Czasami tęskni za twoim owadem i skupia się na tle, czasem będzie szaleć w tę iz powrotem, a twój owad zniknie na długo przed uruchomieniem migawki. Czasami skupiasz się na kwiacie, na którym siedzi owad, zamiast samego owada, który może dobrze wyglądać na wyświetlaczu aparatu, ale rozczarujesz się, gdy zobaczysz go na dużym ekranie.

Jedynym niezawodnym sposobem, aby upewnić się, że ostrość jest prawidłowa, jest ustawienie jej mniej więcej ręcznie, tak jak chcesz - co zwykle jest tak blisko, jak to możliwe - a następnie przesunięcie aparatu na odpowiednią odległość od obiektu, nawet bez dotykania ustawienia twojego obiektywu . Łatwiej jest przesunąć się o 2 milimetry, aby obrócić pierścień ostrości na obiektywie o 0,1 mm lub coś takiego, stojąc idealnie nieruchomo.

Na przykład na tych zdjęciach kolorowego ołówka zauważ, jak głębia ostrości jest w różnych miejscach ołówka, ale nie zrobiłem tego, zmieniając cokolwiek na obiektywie, ale przesuwając cały aparat bliżej ołówka:

Użyłem soczewki Helios 44-2 na niektórych długich pierścieniach makro, co spowodowało cienki jak papier DOF, który można zobaczyć na ostatnim zdjęciu, na którym skupia się drewniana ołówek. Nie jest to typowa konfiguracja, której zwykle używasz do strzelania do owadów, ale możesz zrobić ciekawy portret owada z ostrą głową i rozmytym ciałem, do którego żaden autofokus nie mógłby się nawet zbliżyć.

Radzę, aby robić takie zdjęcia ruchomymi owadami, aby ustawić obiektyw tak, jak chcesz i nie dotykać go, ustawić się w taki sposób, aby obiekt był ostry, pochylić się trochę do tyłu i powoli kosić do przodu podczas fotografowania tak szybko, jak to możliwe możesz. Wtedy strzelasz do żywej przyrody, gdzie poruszają się owady, a kwiaty opierają się o wiatr. Musisz być cierpliwy, ale wynik będzie oszałamiający.

Powodzenia.

Właśnie dostałem rurki, więc tutaj jest chuda.

... co tracę podczas korzystania z lamp ...?

Bardzo duża ilość światła! Zwiększenie odległości od końca obiektywu do czujnika może przyciąć światło o kilka przystanków. W połączeniu z faktem, że będziesz zazwyczaj strzelać przymykana - spodziewać się konieczności zwiększenia ISO znacznie .

Fakt, że makra są zwykle uważane za bardzo ostre, chociaż uważam, że 70-200 mm 2.8 powinno być dość ostre.

Ultra niskie zniekształcenie typowe dla wielu makr.

Nie martwiłbym się zbytnio bokeh, ponieważ DOF nadal będzie dość ograniczony.

W połączeniu z moją 50 mm, pełna 60 mm rura przedłużająca daje DOF około kilku cali przed obiektywem. W moim 70-300 jest prawdopodobnie około 2-3 stóp przed obiektywem i około stopy przed obiektywem.

Stracisz też trochę światła dzięki rurkom przedłużającym. Nie wspominając o tym, że stracisz fajny efekt bokeh obiektywu 100 mm. Ponadto obiektywy zmiennoogniskowe będą robić dziwne rzeczy z rurkami przedłużającymi, na przykład oddalenie drastycznie zmieni ostrość. Ponadto z doświadczenia @rfusca rozumiem, że zasięg może być dość ograniczony, może tylko kilka cali, w zależności od obiektywu.

Mimo to te połączone elektrycznie mogą być gdzieś krokiem między nimi i są znacznie lepsze niż przykręcane soczewki.