Który obiektyw ogniskowy jest zwykle używany do fotografii portretowej i dlaczego?

Jakiej ogniskowej lub zakresu ogniskowych używa się zwykle do portretów?

Z czego korzystają profesjonaliści? Dlaczego warto wybrać określoną ogniskową? Jakie są zalety i wady różnych wyborów i czy są pewne sytuacje, w których nietypowy wybór może być lepszy?

To zależy trochę od rodzaju portretu, który chcesz zrobić, ale są dwie kluczowe rzeczy, które chcesz zrobić niezależnie od:

1. Nie zniekształcaj swojego tematu. Jeśli jesteś zbyt blisko przedmiotu, rzeczy się wypaczają, więc podczas korzystania z szerokiego kąta i zbliżania się do nosa fotografowanego obiektu może być zabawny wynik, rzadko jest to, czego chcesz (ale jak w przypadku wszystkich rzeczy, może to bądź świetny, jeśli używasz go oszczędnie).
2. Wyrzuć ostrość z tła, zwracając uwagę na fotografowany obiekt.

Pamiętając, że chcesz stać w rozsądnej odległości od obiektu, aby uniknąć pierwszego problemu, w przypadku ujęcia typu głowa i ramiona zwykle patrzyłbyś na coś, co jest pełnoklatkowym odpowiednikiem 80-85 mm, czyli około 50 mm na matrycy APS-C o współczynniku przycięcia 1,6x (Canon).

W przypadku ujęcia typu 3/4 s będziesz chciał użyć szerszego obiektywu; coś w rodzaju 50 mm na korpusie pełnoklatkowym, czyli około 35 mm na czujniku uprawy 1.6x. Dzięki krótszemu obiektywowi uzyskasz większą głębię ostrości, więc może być konieczne upewnienie się, że obiekt znajduje się wystarczająco daleko od tła, aby nadal można było ustawić ostrość. Nie trzeba dodawać, że szybkie liczby pierwsze są normą dla portretów.

Powszechnie stosowaną zasadą jest zachowanie odległości od 10 do 15 stóp między obiektem a aparatem. A następnie wybierz ogniskową na podstawie rodzaju portretu, jaki chcą.

Z tej odległości:

• 50 mm na wykadrowanym czujniku i 75 mm na pełnej klatce dla całego ciała
• 85 mm na wykadrowanym czujniku i 120 mm na pełnej klatce dla ujęcia w talii
• 105 mm na wykadrowanym czujniku i 150 mm na pełnej klatce dla klasycznego strzału w głowę i ramię
• Dłuższe soczewki do ciasnych ujęć głowy

Jest to wskazówka, którą również stosuję.

w zależności od wyboru fotografa może wynosić 50 mm lub 80 mm.

w mojej lustrzance cyfrowej używam 50 mm, ale zachowuje się jak 80 mm ze względu na współczynnik przycięcia 1,6

W przypadku klasycznego portretu jest to zwykle około 80 mm, ale w przypadku portretów środowiskowych (pomyśl o starym rybaku w jego chacie rybackiej z całym sprzętem wędkarskim i trofeami rybnymi w okolicy) odniesiesz największy sukces dzięki szerokim kątom około 28 mm. Oczywiście nie chcesz zdeformować swojego rybaka, więc w przypadku ujęć szerokokątnych musiałbyś go umieścić gdzieś niedaleko centrum.

Zależy od tematu i celu.

Ogólnie 70-135 równoważników FF.

Ogniskowa (a dokładniej odległość od fotografowanego obiektu) zmieni stosunek dużych lub małych różnych części ciała i twarzy do siebie. Dłuższe ogniskowe (i dłuższe odległości robocze) zminimalizują różnice, podczas gdy odwrotność stosunkowo je wyolbrzymi.

Niektóre z najciekawszych portretów, jakie widziałem, są wykonywane przy ogniskowej większej niż 70 mm. Te portrety mają na celu opowiedzieć historię o osobie i skupić się na czymś więcej niż tylko na estetyce twarzy i ciała.

Chociaż ogólnie zgadzam się z konwencjonalną radą tutaj, ważne jest, aby pamiętać, że nie ma żadnej reguły. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby robić zdjęcia portretowe za pomocą obiektywu szerokokątnego, aby uzyskać nieco inny efekt. Spójrz na przykład na pracę fotografa o nazwisku „Platon”, który wykonał szerokokątne portrety niektórych z najbardziej znanych osób na świecie.

https://www.google.com/search?q=platon+photographer&tbm=isch

Przy portrecie zasadą jest stosowanie ogniskowej, która jest około 2,5 razy większa od przekątnej formatu aparatu. Na przykład Fx (pełna klatka) mierzy wysokość 24 mm na długości 36 mm; przekątna tego prostokąta wynosi 42 mm. Zatem 42 x 2,5 = 105, dlatego zalecany obiektyw portretowy dla pełnej klatki wynosi około 105 mm.

Wszystko ma swoje przyczyny - odkryjmy:

Zdjęcie portretowe, które wyświetla „prawidłową” perspektywę, sprzedaje się najlepiej, ponieważ ludzie mają postrzegany obraz siebie, który pochodzi z widoku widzianego w lustrze. Portrecista musi wiedzieć, że jeśli ta perspektywa jest powielona, ​​portret zyskuje przychylność.

Aby powielić tę perspektywę, widz musi spojrzeć na gotowy obraz z odległości równej długości ogniskowej pomnożonej przez zastosowane powiększenie, aby uzyskać ostatecznie wyświetlany obraz. Obraz portretowy prawdopodobnie znajduje się na płaszczu lub ścianie oglądany z około 1 jarda (1 metr). Pełny obraz powiększony w celu uzyskania obrazu 8x10 wymaga powiększenia 8X. Jeśli zamontowany jest obiektyw 105 mm, optymalna odległość oglądania w celu wyświetlenia prawidłowej perspektywy wynosi 105 X 8 = 840 mm = 33 cali (0,84 metra). Korzystanie z obiektywu 105 mm zmusza fotografa do cofnięcia się podczas komponowania. Rezultatem jest obraz pasujący do widoku widzianego w lustrze opatrunkowym.

Jeśli używana jest kamera formatu DX, współczynnik kadrowania wynosi 1,5 lub 1,6. Ten format to 66% wielkości Fx. Wymiary po przekątnej wynoszą 30 mm. Stosując tę ​​samą ogólną zasadę, ogniskową z wyboru dla portretów jest 30 X 2,5 = 75. Stosując zasadę 2.5x, montujemy obiektyw 75 mm. Powiększenie zastosowane do wykonania wydruku 8x10 wynosi 12X. Optymalna odległość oglądania wynosi 75 X 12 = 900 mm około 1 jarda (1 metr).

Uwaga: większość wykonywanych przez nas zdjęć nie wymaga „poprawnej” perspektywy. Portretowanie jest wyjątkiem, ponieważ różnica między indywidualną twarzą ludzką jest błędna, ale bardzo ważna dla osoby portretowanej.

Jak powiedzieli inni, 50 mm można niemal uznać za „standardową ogniskową portretową” dla matrycy APS-C. Osobiście często używam obiektywu 85 mm (na Nikonie D300, współczynnik kadrowania 1,5x), który uważam za najlepszy do portretów.

70–80 mm dla pełnej klatki to dobry wybór i bliski kąt widzenia używany w starej szkole fotografii portretowej. Należy unikać zniekształceń krótkiej ogniskowej i płaskiego wyglądu o dużej ogniskowej.